ความรักสีคราม นิยาย บท 1456

ฮันน่าเพียงส่งยิ้มให้เขาเป็นคำตอบและเดินตามหลังเขาไปเงียบๆ

"คุณแจ็คสันครับ คุณยังมาพบคุณครับ!” ผู้ช่วยกล่าวหลังจากเคาะประตูห้องทำงานของซาเวียร์

"เชิญครับ!" ซาเวียร์ส่งเสียงเรียกย่างใจเย็น

จากนั้นผู้ช่วยก็เปิดประตูให้ฮันน่าและถอยหลังออกไปหนึ่งก้าวพร้อมกับผายมือให้เธอเข้าไป

เมื่อถึงเวลาฉันจะจัดการกับเขาแน่นอน...คิดได้ดังนั้นฮันน่าจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเดินเข้าไปในห้องทำงาน

นาตาชาตัดสินใจที่จะไม่ตามเข้าไป ผู้ช่วยจึงจัดให้เธอรออยู่ที่ห้องรับรองแทน

"คุณแจ็คสัน ฉันเชื่อว่าคุณเป็นคนซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา ดังนั้นเราจะดำเนินการสัมภาษณ์นี้ในทิศทางไหนดีคะ?” ฮันน่าถามอย่างชัดเจนแต่สุภาพขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“ฮ่าฮ่า…นั่งลงก่อนเถอะ ฮันน่า” ซาเวียร์ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองใดๆ เขาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“กรุณาเรียกฉันว่า 'คุณยัง' ด้วยค่ะ"

ซาเวียร์ส่ายหัวและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับแฟ้มเอกสารที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ

ฮันน่าจ้องมองเขาด้วยความสงสัยว่าเขากำลังพยายามจะทำอะไร

“นี่ ดูนี่สิ” ซาเวียร์กล่าวอย่างสบายๆ ขณะที่ยื่นแฟ้มให้เธอ

"หืม?" ฮันน่ามองแฟ้มเอกสารตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย

นี่คืออะไร? ซาเวียร์เอามาให้ฉันดูทำไม?

นี่...นี่คือหลักฐานว่าเฟลิเซียซื้อยาจากร้านขายยาโฮลเฮลท์ฟาร์มาซี! มีลายเซ็นต์แพทย์ในใบสั่งยาด้วย! นี่เป็นสิ่งที่ฉันกำลังตามหาอยู่ไม่ใช่เหรอ? ซาเวียร์รู้เรื่องของฉันงั้นเหรอ? หรือเขาพยายามจะช่วยฉัน?

หืม? ทะเบียนบ้านของชานน่า สัญญาการโอนหุ้น บัตรประจำตัวประชาชน และหนังสือรับรองกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน... นี่มันอะไรกัน? เขาเอามาให้ฉันดูทำไมในเมื่อฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทของเขาเลย?

ฮันน่าอ้าปากค้างเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด "แต่งงาน? ฉัน...คุณแจ็คสัน ฉันไม่คิดที่จะแต่งงานกับคุณ และยิ่งไม่มีทางสานสัมพันธ์กับคุณด้วย!”

ซาเวียร์พูดอะไรบ้าๆ แบบนั้นออกมาได้ยังไง? อะไรทำให้เขาคิดว่าฉันอยากจะแต่งงานกับเขาทั้งที่ระหว่างเราไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย? อีกทั้งฉันยังตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต!

“ผมเข้าใจว่านี่อาจเป็นเรื่องยากสำหรับคุณที่จะยอมรับในทันที ดังนั้นเราจะค่อยเป็นค่อยไป ฟาเบียนทิ้งคุณไปเพราะคุณไม่สามารถมีลูกได้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา เราสามารถรับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมได้” ซาเวียร์กล่าวเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ

“เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น ฉัน...”

ฮันน่าไม่สามารถทำใจให้สงบได้อีกต่อไป เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เธอจึงหันหลังกลับและเดินไปที่ประตู

อย่างไรก็ตาม ซาเวียร์รีบก้าวมาข้างหน้าและคว้าข้อมือของเธอไว้ “ฮันน่า คุณก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณ คุณและผมควรจะได้อยู่ด้วยกัน! เชื่อเถอะว่าผมจะปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี!”