“ปล่อยฉันนะคุณแจ็คสัน! เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้!”
ฮันน่าพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่ซาเวียร์แข็งแรงเกินไปสำหรับเธอ
"ทำไม? ผมรู้ว่าฟาเบียนทำให้คุณผิดหวัง แต่คุณจะปิดโอกาสคนอื่นเพราะเขาไม่ได้! ผมจะไม่...”
ฮันน่าตัดบทด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะพูดจบ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฟาเบียน! ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
“ทำไมล่ะ? บอกเหตุผลมาสิ แล้วผมจะเลิกยุ่งกับคุณถ้าเหตุผลนั้นมันฟังขึ้น!” ซาเวียร์ตะคอกใส่เธอกลับ
“เพราะว่า...เพราะ...” ฮันน่าพูดตะกุกตะกักอยู่พักหนึ่ง แต่เธอก็ไม่สามารถให้คำตอบเขาได้
“เพราะเธอมีผมอยู่ไง!” ฟาเบียนตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่เขาผลักประตูเปิดออกและบุกเข้ามาในห้องทำงานของซาเวียร์
“ฟาเบียน!”
ฮันน่ารู้สึกอยากโผเข้าหาฟาเบียนเมื่อเธอเห็นเขา แต่เธอก็ยั้งใจไว้เพราะนึกได้ว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป
ฟาเบียนมองฮันน่าเพียงแวบเดียวก่อนจะเบนสายตาไปทางซาเวียร์ “โอ้ พระเจ้า...คุณนี่หน้าไม่อายเลยนะ! นี่คือวิธีการสัมภาษณ์ของคุณงั้นเหรอ คุณแจ็คสัน?”
เมื่อรู้ตัวว่าเขาใส่อารมณ์เกินไปและกำลังล้ำเส้น ซาเวียร์รีบปล่อยมือจากฮันน่าและขอโทษเธอ “ผมขอโทษ ฮันน่า...ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ไปหน่อย...”
จากนั้นเขาก็หันไปหาฟาเบียนและกล่าวเยาะเย้ย “เฮ้...ผมว่าวิธีการสัมภาษณ์ของผมไม่เกี่ยวกับคุณนะ คุณนอร์ตัน!”
“ฮึ่ม! ความไร้ยางอายของคุณนี่ไม่มีขีดจำกัดเลยนะ!” ฟาเบียนกล่าวขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือฮันน่าไว้
ซาเวียร์ตะโกนด้วยความโกรธเมื่อเห็นว่าฟาเบียนกำลังจะจากไปพร้อมกับฮันน่า ผู้ชายคนนี้ดูหมิ่นเขานับครั้งไม่ถ้วน!
ไปกับคุณงั้นเหรอ? แต่เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว! นะ...แน่นอนว่าฉันเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่เหมือนกัน...
จากนั้นเธอก็หันไปหานาตาชาและกล่าวว่า “มานี่นาตาชา ไปกันเถอะ”
ฟาเบียนเลือกที่จะไม่หยุดเธอเพราะเขาต้องการให้ความสำคัญกับเรื่องคดีของแม่เธอก่อน แล้วค่อยพยายามที่จะเอาชนะใจเธออีกครั้ง การที่เธอกลับมาหาเขาเพียงเพราะเขาพาเธอออกจากสถานการณ์ที่ตึงเครียดนั้นเป็นสิ่งที่ต่ำกว่ามาตรฐานของเขา
แต่ทั้งนาตาชาและฮันน่าหายตัวไปหลังออกจากอาคาร นั่นทำให้ฟาเบียนกังวลจนแทบบ้า
ในเวลาแบบนี้ นาตาชามักจะรายงานทุกเรื่องของฮันน่าให้ฉันฟัง แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ได้รับรายงานจากเธอเลย... ไม่มีทางที่นักฆ่ามืออาชีพอย่างเธอจะลืมสิ่งที่สำคัญขนาดนี้ ดังนั้นพวกเธอจะต้องเจอกับปัญหาบางอย่างแน่นอน!
ฟาเบียนสามารถติดตามตำแหน่งของนาตาชาโดยใช้จีพีเอสในโทรศัพท์ของเธอและรีบไปที่สนามบินพร้อมกับชายกลุ่มหนึ่ง แต่ก็พบว่าโทรศัพท์มือถือสองเครื่องตกอยู่บนพื้นโดยไม่พบหญิงสาวทั้งสอง
ฟาเบียนตะโกนใส่ผู้ช่วยที่เขาไว้ใจด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว “ค้นหาให้ทั่ว! หาแบบพลิกแผ่นดินเลยก็ได้ถ้าจำเป็น! แต่ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องหาพวกเธอทั้งคู่ให้เจอ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...