ความรักสีคราม นิยาย บท 1473

โจอันเริ่มสำรวจรอบๆ บริเวณนั้นอย่างหวาดกลัว ความสิ้นหวังเริ่มเกาะกินหัวใจ เธอไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าจะมีใครมาช่วยเธอได้หรือไม่

แลร์รี่ ได้โปรดมาช่วยฉันออกไปด้วยเถอะ ความคิดแรกผุดขึ้นมาในหัวของโจอัน เธอแทบเสียสติและภาพที่แลร์รี่เคยมาช่วยเธอเอาไว้ได้ในตอนนั้นก็ฉายซ้ำไปซ้ำมาในความคิด ตอนนี้เขาเป็นความหวังเดียวของเธอแล้วจริงๆ

ประตูโกดังเปิดออก ชายสองคนที่สวมหน้ากากเดินเข้ามา พวกเขาถอดผ้าปิดปากของโจอันออก

"พวกคุณเป็นใคร? จับตัวฉันมาทำไม?” โจอันถาม

ดวงตากลมโตของเธอฉายแววหวาดกลัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ชายทั้งสองหัวเราะอย่างมุ่งร้ายขณะที่พวกเขาจ้องมองที่โจอัน

“เราไม่มีเหตุผลตายตัวหรอกนะ สิ่งที่เราต้องการคือร่วมทำอะไรกับเธอนิดหน่อย” ชายคนหนึ่งตอบก่อนที่เขาจะหยิบยาออกมาและพยาพยามป้อนมันให้กับโจอัน

“กินเข้าไปซะแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง!”

"ฮิฮิ"

ชายทั้งสองคนหัวเราะคิกคัก จ้องมองมาด้วยความหื่นกระหาย

โจอันปิดปากแน่น เธอจับจากน้ำเสียงของชายสองคนนั้นได้ว่ายาเม็ดนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล เธอพยายามดิ้นรนต่อสู้กลับไปอย่างถึงที่สุด

เมื่อเห็นว่าโจอันต่อต้านแค่ไหน หนึ่งในนั้นก็บีบจมูกเธอ เขาหัวเราะเยาะใส่ “มาดูกันว่าเธอจะปิดปากได้อีกนานแค่ไหน”

โจอันเริ่มหายใจไม่ออกเพราะถูกปิดจมูกเอาไว้ดังนั้นสิ่งที่เธอทำได้คือกลั้นหายใจให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เพียงไม่กี่นาทีเธอก็ต้องอ้าปากออกเพื่อหายใจ

จังหวะที่โจอันเปิดปากออก ชายคนนั้นก็ยัดยาเข้าปากของเธอทันที

แค่ก! แค่ก!

โจอันพยายามไอเพื่อให้ยาขย้อนออกมาแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ

คนเหล่านั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย เรียบร้อย ที่นี้ก็เหลือแค่ให้ยาออกฤทธิ์

ในอีกด้านหนี่ง แลร์รี่อยู่ที่ออฟฟิศของเขาที่นอร์ตันคอร์ปอเรชั่น

จู่ๆ เบอร์ส่วนตัวก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ เมื่อเห็นเบอร์นั้นแลร์รี่ก็ผุดลุกขึ้นในทันที

“ว่าไง เกิดอะไรขึ้น?” แลร์รี่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงน่ากลัว

สิบห้านาทีหลังจากที่โจอันกินยาเข้าไป ร่างกายเธอก็เริ่มมีปฏิกิริยากับมัน ในตอนแรกเธอรู้สึกกระหายน้ำและตามมาด้วยความรู้สึกแสบร้อนทั่วร่างกายราวกับไฟกำลังลุกโชนในช่องท้องของเธอ

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ายานั่นคืออะไร มันเป็นยาปลุกเซ็กส์นั่นเอง

โจอันพยายามอย่างหนักเพื่อต่อสู้กับความรู้สึกแปลกๆ ในตัวเธอแต่ก็กระหายน้ำจนแทบลุกเป็นไฟ เธอเริ่มจะหมดสติ การมองเห็นของเธอเริ่มพร่ามัว

ฝ่ายผู้ชายสองคนนั้นเมื่อเห็นว่าน่าจะได้เวลาแล้ว พวกเขาก็คืบคลานเข้าหาโจอันด้วยรอยยิ้มแสนชั่วร้ายบนใบหน้า

ในตอนนั้นโจอันแทบไม่รู้ตัวเลย ความรู้สึกร้อนรุ่มในร่างกายมันทำให้เธอรู้สึกอยากเปลื้องผ้าออกไปให้พ้นตัว

ปัง! ทันใดนั้นเสียงถีบประตูออกก็ดังก้อง

แลร์รี่เข้ามาช่วยโจอันได้ทันเวลาพอดี

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าโจอันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เขาใช้เวลาไม่นานก็จัดการกับอันธพาลพวกนั้นลงได้ จากนั้นแลร์รี่ก็ดึงร่างของโจอันมาไว้ในอ้อมแขนทันที

“โจอัน คุณโอเคไหม?” แลร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

โจอันไม่รู้ว่าเธอได้รับการช่วยเหลือแล้ว อันที่จริงเธอจำแลร์รี่ไม่ได้ด้วยซ้ำในตอนนั้น