ความรักสีคราม นิยาย บท 1485

“ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับโจอัน พ่อแม่ของผมจะต้องรักคุณอย่างแน่นอน” แลร์รี่พูดปลอบโยนขณะที่ลูบมือของเธออยู่

"จริงเหรอ? ถ้างั้น วันนี้ฉันดูเรียบร้อยหรือยัง? ดูมีอะไรผิดปกติไหมคะ?” โจอันถามอีกครั้ง

เธอสวมชุดยาวสีขาวพอดีตัว ผิวของเธอขาวใสไร้ที่ติ ลำคอระหง และการแต่งหน้าที่สวยงามช่วยขับเน้นความงดงามของเธอให้โดดเด่นและดึงดูดสายตา

"ไม่ต้องกังวล วันนี้คุณดูงดงามมาก” แลร์รี่ตอบด้วยความมั่นใจขณะมองไปที่โจอัน

คุณจะสวยที่สุดเสมอในใจของผม แลร์รี่พึมพำในใจ

ในขณะที่พวกเขายังคงคุยกันอยู่นั้น ในที่สุดรถก็หยุดลง

แลร์รี่กุมมือของโจอัน “เอาล่ะ ลงไปกันเถอะ”

เร็วมาก! ขณะโจอันที่สงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว แต่ชีพจรของเธอกลับเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง

แลร์รี่ส่งยิ้มให้เมื่อสังเกตเห็นถึงความวิตกกังวลของเธอ "ไม่ต้องกังวล ถ้าพบพวกท่านแล้ว คุณก็จะรู้ว่าพวกท่านเป็นกันเองขนาดไหน”

คำพูดของแลร์รี่ทำให้โจอันสงบลงได้อย่างประหลาด เพียงแค่มองหน้าเขา ใจเธอก็เต้นเริ่มช้าลง

พวกเขาจูงมือกันก้าวเข้าไปในบ้านตระกูลนอร์ตัน

“ไปเถอะ ได้เวลาพบญาติผู้ใหญ่กันแล้ว” แลร์รี่พูดพร้อมหัวเราะ

“คุณกำลังทำให้ฉันประหม่า!”

โจอันกลอกตาใส่เขาด้วยความรู้สึกรำคาญ

คำพูดตลกของแลร์รี่ทำให้ความกังวลสุดท้ายของเธอมะลายหายไป โจอันจับมือเขาไว้แน่นด้วยความคาดหวังขณะที่เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นด้วยกัน

พ่อแม่ของแลร์รี่กำลังนั่งดื่มชาอยู่

“แม่ครับพ่อครับ ผมกลับมาแล้วครับ”

เขาพาโจอันเดินเข้าไปหาทั้งสอง

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านจ้ะลูก”

เมื่อเธอได้ยินเสียงของเขา วิเวียนก็วางถ้วยชาลงและมองไปทางแลร์รี่

แม้จะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ฟินนิคก็พิจารณาโจอันอยู่อย่างเงียบๆ เธอเป็นแฟนของแลร์รี่หรือเปล่า?

“แม่ครับ ผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นซักหน่อย นี่โจอันกับผมยังไม่ได้แต่งงานกันนะ แม่ก็เข้าข้างเธอแล้ว

ถ้าเราแต่งงานกันจะเป็นยังไง”

แลร์รี่ดีใจมากที่เห็นว่าโจอันเข้ากับวิเวียนได้ดีเพียงใด เห็นได้ชัดว่าวิเวียนพอใจเธอมาก

“โจอัน แลร์รี่รังแกเธอบ้างหรือเปล่า? เขาเอาแต่ใจกับเราตลอด ถ้าเขาทำอย่างนั้น เธอต้องบอกฉันนะเดี๋ยวฉันจะลงโทษเขาให้เอง”

วิเวียนเตือนโจอันเพราะกังวลว่าแลร์รี่จะปฏิบัติต่อเธอไม่ดีพอ

"คุณนายนอร์ตัน ไม่ต้องกังวลเลยค่ะ แลร์รี่ดีกับฉันมากค่ะ” โจอันตอบทันที เธอเองก็มีความประทับใจที่ดีต่อว่าที่แม่สามีในอนาคตซึ่งเธอพบว่าวิเวียนเป็นคนไม่ถือตัว

"ดีแล้วล่ะ ดีแล้ว"

วิเวียนเหลือบมองฟินนิคเนื่องจากเขายังไม่ได้พูดอะไรเลย “อ้าว ฟินนิค ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ ลูกชายของคุณพาแฟนสาวกลับบ้านทั้งที”

ฟินนิคหันกลับมามองอย่างช่วยไม่ได้ “จนตอนนี้คุณก็ยังพูดไม่หยุดเลย จนผมไม่มีโอกาสได้พูดเลยสักคำ”