ความรักสีคราม นิยาย บท 1497

แลนดอนขบกรามแน่น “พ่อภูมิใจที่ลูกเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กสาวที่ดี และมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นแบบนี้ เอาล่ะ ตอนนี้เราจะอดทนกับเรื่องนี้ไปก่อน ไม่ต้องกังวล ถึงแม้พวกเราจะไม่สร้างความบาดหมางกับนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นได้ แต่พ่อก็ยังจะให้พวกเขาชดใช้ที่ทำร้ายลูกสาวของพ่อ!”

จากนั้นเขาก็โทรหาใครบางคนแล้วพูดว่า “นี่แลนดอนพูดนะ เราได้เริ่มความร่วมมือทางธุรกิจกับนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นแล้วหรือยัง? ยังใช่ไหม? ดีเลย ผมต้องการยกเลิกความร่วมมือทันที เพราะว่าผมไม่สนใจที่จะทำธุรกิจกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว ค่าชดเชยกรณีผิดสัญญางั้นเหรอ? งั้นก็จ่ายไปเลย! ผมต้องการให้พวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาทำให้ตระกูลวอร์ดไม่พอใจ!”

สิ่งที่แลนดอนยกเลิกคือความร่วมมือทางธุรกิจกับนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นที่รอคอยมานาน วอร์ดกรุ๊ปถอนตัวอย่างกระทันหันจะต้องก่อให้เกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ต่อนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นอย่างแน่นอน แต่นั่นเทียบไม่ได้เลยกับความเสียหายที่วอร์ดกรุ๊ปต้องเผชิญ

ทว่าแลนดอนกลับหมกมุ่นอยู่กับการล้างแค้นให้ลูกสาว จนลืมพิจารณาถึงผลที่ตามมาจากการกระทำของเขา

ผ่านไปแค่วินาทีเดียว สุดท้ายเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาทำผิดพลาดร้ายแรงเพียงใด สมองของเขาดิ้นรนหาทางแก้ไขการกระทำของตัวเอง แต่สำหรับตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว

ให้ตายเถอะ ความโกรธจนมืดบอดของฉันได้ผลักตระกูลของเราให้ตกลงสู่หลุมฝังศพที่ลึกด้วยมือฉันเอง โชคร้าย ที่ความคิดนี้มาช้าไป

กาเบรียลล่ารู้สึกประทับใจอย่างยิ่งกับการตัดสินใจในฐานะพ่อที่จะปกป้องเกียรติของเธอ ขณะที่ยืนอยู่ข้างเขา แขนของเธอพันรอบคอเขาแล้วจูบแก้มของพ่อด้วยความขอบคุณ

“พ่อเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ!” กาเบรียลล่าเอ่ยด้วยเสียงฉอเลาะ

“ได้ทุกอย่างสำหรับลูกสาวของพ่อ” ริมฝีปากของแลนดอนหยักเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรัก

เหตุการณ์นี้จะกลายเป็นตัวเร่งให้เกิดความแตกแยกครั้งใหญ่ในความสัมพันธ์ของพวกเขา โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวเลยในเวลาต่อมา

ขณะเดียวกัน โจอันได้กลายเป็นคู่หมั้นของแลร์รี่อย่างเป็นทางการแล้ว ตอนที่เธอตอบรับคำขอแต่งงานของเขา

เธอยุติสัญญาเช่าของเธอ และย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าของแลร์รี่ ด้วยวีธีนี้มันง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะได้แบ่งปันช่วงเวลาโรแมนติกและชิดใกล้กันในโลกส่วนตัวของพวกเขา

โจอันลืมตาตื่น เธอยื่นแขนไปยังจุดที่แลร์รี่นอนอยู่แล้วก็ได้รู้ว่าเขาลุกออกจากเตียงไปแล้ว

“ติดนิสัยไปแล้ว” การจ้องมองแสนอ่อนโยนของแลร์รี่ได้สบตาเธอขณะที่เขาเอ่ยขอโทษ “ขอโทษนะ ผมรู้ว่าคุณเกลียดกลิ่นเหม็นของบุหรี่มากแค่ไหน”

โจอันตระหนักดีถึงนิสัยสูบบุหรี่ของแลร์รี่ เธอรู้ว่าเขาหยิบมันขึ้นมาสูบก็เพราะ ในตอนนั้น จู่ ๆ เธอก็หายไปจากชีวิตของเขา และพอคิดเรื่องนี้ หน้าอกของเธอก็รัดแน่นขึ้นด้วยความรู้สึกผิด

เธอวางมือลงบนหน้าท้องของเธอและพูดต่ออย่างไม่สบายใจ “แลร์รี่ ฉันรู้ว่าคุณเริ่มสุบบุหรี่เพราะฉัน ตอนนี้พวกเรากลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแล้ว คุณเลิกสูบได้หรือเปล่าคะ? มันจะดีที่สุดสำหรับคุณ ฉัน และลูกของเรา”

แน่นอนว่าไม่มีทางที่แลร์รี่จะปฏิเสธ หลังจากได้เห็นดวงตาอันเปล่งประกาย และเต็มไปด้วยความหวังของโจอัน อีกอย่าง ตอนนี้โจอันกำลังตั้งท้องลูกของเขา เขารู้สึกหวาดกลัวเมื่อมองดูท้องที่ขยายตัวของเธอ ด้วยรู้สึกกลัวว่าการสูบบุหรี่นี้จะส่งผลเสียต่อลูกของเขาเช่นไร

“ไม่ต้องกังวลนะ ผมสัญญา ผมจะเลิกสูบนับแต่นี้ไป” แลร์รี่พูดด้วยความมุ่งมั่นราวกับเหล็ก ขณะที่เขาโอบแขนเขากอดโจอัน โจอันแนบกับหน้าอกของเขาอย่างสบายๆ และรู้สึกวูบวาบอยู่ข้างใน “ดีค่ะ ตอนนี้คุณต้องรักษาคำพูดของคุณนะคะ! แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณไม่ทำ?”

“คุณสามารถลงโทษผมได้ตามที่คุณต้องการ” แลร์รี่หัวเราะเบาๆ ให้กับรอยยิ้มราวกับแมวที่น่ารักของเธอ