ความรักสีคราม นิยาย บท 1506

ทั้งเด็กหนุ่มและชายชราต่างก็ตกตะลึง

"แกเป็นใคร?" เด็กหนุ่มตะคอกใส่ด้วยความรู้สึกอายๆ

ชายคนนั้นไม่สนใจเด็กหนุ่ม เขาหันไปพูดกับชายชราว่า "คุณควรจะดูแลเด็กคนนี้ให้ดีกว่านี้นะ เขาจะได้ไม่ไประรานให้คนที่อยู่คนละระดับขุ่นเคือง"

หลังจากนั้นชายคนนั้นก็เดินหายเข้าไปในฝูงชน

พอเห็นว่าชายคนนั้นพูดแบบนี้ เด็กหนุ่มจึงรีบตามเขาไปเพื่อหาเรื่องต่อ แต่ก็ถูกายชรารั้งไว้ทันที "กลับบ้านกันเถอะครับนายน้อย"

ชายชราไม่สนใจคำพูดของชายคนนั้น แต่เขาก็เริ่มคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนเกี่ยวกับตัวตนของคู่รักที่พวกเขาพึ่งเจอไป

หลังจากที่คิดอยู่นาน ก็ได้มีภาพๆ หนึ่งปรากฏขึ้นในความคิดของชายชรา และหน้าตาของเขาคนนั้นก็เหมือนกับชายที่เขาพึ่งได้เจอ ทันใดนั้น เขาก็รูสึกตกใจจนอ้าปากค้าง

นั่นมันประธานของนอร์ตันกรุ๊ปคอร์ปอเรชั่น แลร์รี่ นอร์ตัน!

ในขณะที่เขาเสียวสันหลังวาบอยู่นั้น ชายชราก็รีบลากตัวเด็กหนุ่มแล้วจากไปทันที

ได้เวลาลงโทษไอ้เด็กคนนี้แล้วจริงๆ หากเขาพูดอะไรแย่ๆ ออกไปอีก ทั้งครอบครัวได้จบเห่แน่ๆ!

และคนที่เข้ามาเตือนพวกเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจากแคสเปี้ยนหัวหน้าบอดี้การ์ดของแลร์รี่

ในฐานะบอดี้การ์ดของแลร์รี่ แคสเปี้ยนจึงมักจะดูแลเขาให้ปลอดภัยโดยการตามติดเขาอย่างใกล้ชิด

ยิ่งวันนี้แลร์รี่และโจอันออกมาเดินเล่น เขาก็ยิ่งเข้มงวดและคอยจับตาดูอยู่รอบๆ อย่างใกล้ชิดตลอดเวลา ซึ่งทำให้เขาเห็นสิ่งที่เกิดในตอนนั้น

"เด็กนั่นคงจะบ้าไปแล้วสินะ"

แคสเปี้ยนรู้ว่าเด็กหนุ่มนั่นไม่มีหัวคิด ไม่งั้นจะมาพยายามแย่งแฟนคนอื่นทำไมกันล่ะ?

โชคดีที่คุณนอร์ตันไม่ถือสาเอาความ ไม่งั้นไอ้เด็กหนุ่มนั่นคงได้ตายแหงๆ

หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จ แคสเปี้ยนก็ยังคงติดตามคอยคุ้มกันแลร์รี่กับโจอันอยู่ห่างๆ ตามหน้าที่ของตัวเองต่อ

กาเบรียลล่าเสียใจมาก ทำไมพ่อต้องมาระบายความโกรธใส่ฉันด้วย?

ตอนนี้วอร์ดกรุ๊ปมีสินค้าจำนวนมหาศาลที่หาช่องทางการขายส่งหรือขายปลีกไม่ได้เลย

แลนดอนทุกข์ใจหนักมาก แต่เขาก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ ของบริษัทก็เริ่มกดดันเขา เพราะแลนดอนไปตัดสินใจยุติการร่วมมือกับนอร์ตันคอร์ปอเรชั่น หากเขาแก้ไขปัญหาไม่ได้พวกเขาก็จะตัดสินใจถอดแลนดอนออกจากตำแหน่งประธานของวอร์ดกรุ๊ป

แลนดอนเสียใจกับการตัดสินใจอย่างหุนหันพลันแล่นครั้งนั้นของเขา และวันนั้นเขาก็ไปเจอกาเบรียลล่าพอดี เขาจึงพุ่งเข้าไปตบเธอทันทีที่เห็น

ด้วยเหตุนี้ กาเบรียลล่าจึงยังคงนั่งงุนงงอยู่บนโซฟา

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น กาเบรียลล่าเอามาดูก็พบว่ามันเป็นแชทกลุ่มกับเพื่อนร่วมชั้นสมัยมอปลายของเธอ

เป็นเรื่องวันงานรวมรุ่นประจำปี เมื่อก่อนกาเบรียลล่าไม่เคยเข้าร่วมงานนี้เลย เพราะเธอรู้สึกว่าโอกาสแบบนี้มันเล็กเกินไปสำหรับคนที่มีสถานะสูงส่งอย่างเธอ ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธพวกเขาโดยหาข้ออ้างไปเรื่อย

แต่ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดีจนรู้สึกว่าเธอนั้นไม่มีสมาธิเลย เธอจึงเข้าร่วมงานรวมรุ่นนี้เพื่อผ่อนคลายความเครียดของตัวเอง