ความรักสีคราม นิยาย บท 1512

“ผมจะเอาไปทิ้งแล้วสั่งอาหารมากินเดี๋ยวนี้เลย”

เขามีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเอ่ยประโยคนั้นออกมาราวกับกำลังหงุดหงิดกับตนเอง

“ที่รัก”

“โจอันรีบเดินเข้าไปกอดเขาไว้แน่น” เธอพึมพำด้วยน้ำเสียงหวาน “คุณทำดีที่สุดแล้ว ถึงบางจานจะปรุงรสแปลกๆ ไปสักหน่อย แต่ที่เหลือก็โอเคนะ”

“จริงเหรอ? แต่ว่ามันรสชาติแย่มากเลย”

ถึงแม้เขายังหงุดหงิดอยู่แต่อารมณ์เขาดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว “ฝีมือการทำอาหารของผมมันแย่จริงๆ”

“ไม่นะ! ไม่จริงเลย”

การที่แลร์รี่งอนราวกับเด็กนั้นทำให้เธอขบขันอยู่ไม่น้อย “ถ้าคุณอยากเรียนทำอาหาร ฉันจะสอนคุณเอง มาสิเข้าไปในครัวกันเถอะ”

“คราวหน้าแล้วกัน แค่คิดถึงห้องครัวก็เซ็งไปหมด ผมก็ไม่อยากเข้าไปในนั้นในตอนนี้ สั่งอาหารมากินกันเถอะ”

เห็นได้ชัดว่าเขายังคงหงุดหงิดกับตนเองอยู่

“คุณต้องช่วยผมรักษาแผลใจนะ” เขาเอ่ยและมองไปยังโจอันด้วยความจริงใจ

“ช่วยยังไงเหรอ?”

ความสนุกสนานเปล่งประกายในดวงตาของเธอ

“โดยใช้ร่างกายของคุณไง!”

ก่อนที่จะได้ยินคำพูดทั้งประโยคเขาก็จับหมับที่ตัวเธอเรียบร้อยแล้ว

“ไม่! เดี๋ยวอาหารก็จะมาส่งแล้ว รอกินข้าวกันก่อนเถอะ”

โชคยังดีที่เธอเร็วพอที่จะขยับหลบเขา

“ก็ได้ เรากินข้าวกันก่อนก็ได้”

เขายอมรับข้อเสนออย่างไม่เต็มใจ

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแลร์รี่ก็เอ่ยปากขอให้โจอันสอนเขาทำอาหาร

เขาผิดหวังกับอาหารที่ทำออกมาในวันนี้มาก เพราะเขามีฝีมือดีเลิศในทุกสิ่งที่ทำมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก

ดังนั้นเขาเลยรู้สึกว่าต้องฝึกฝนทักษะการทำอาหารให้คล่องแคล่วเช่นกัน และเขาก็ตั้งใจแน่วแน่ที่จะกอบกู้ชื่อเสียงของตนต่อหน้าโจอันให้ได้

ในฐานะที่เป็นพนักงานของที่นี่ โจอันเป็นมิตรกับผู้ที่มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นลูกค้าอยู่เสมอ “คุณอยากให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร ผมกำลังรอเพื่อนอยู่น่ะ คุณไปทำงานของคุณเถอะ” เขาแสดงให้เห็นความมีน้ำใจของตนเอง

“โอเค งั้นฉันขอเข้าไปข้างในก่อนนะ ไว้เจอกันค่ะ”

เมื่อพูดจบเธอก็หันและเดินจากไป

“แล้วเจอกัน! หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ” เขาเอ่ยอย่างสุภาพขณะที่เธอเดินออกไป

เราต้องได้เจอกันอีกแน่

หลังจากมั่นใจว่าเธอเข้าออฟฟิศไปเรียบร้อยแล้ว เขาก็รออีกสักพักก่อนจะเดินกลับไปที่รถ

ที่จริงแล้วทั้งหมดที่เป็นเพียงอุบายเพื่อให้เขามีข้ออ้างที่จะคุยกับโจอัน

หลังจากที่ขึ้นรถแล้ว เขาโทรหาใครคนหนึ่งและสั่งงานสั้นๆ ก่อนจะวางสายและขับรถออกไป

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและตอนนี้ก็มืดค่ำแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่โจอันเลิกงานพอดี

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม