ความรักสีคราม นิยาย บท 1563

“ฉันต้องอยากได้ยินความจริงอยู่แล้ว”

กาเบรียลล่าเอนกายพิงแขนชายหนุ่ม รอให้เขากระซิบคำพูดหวานๆ ใส่เธอ

“ความจริงคือ” คาร์ลโพล่งด้วยเสียงอันดัง “ฉันไม่เคยรักเธอเลย เมื่อก่อนก็ไม่เคย และในอนาคตก็ไม่มีวัน”

ในที่สุดคาร์ลก็เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา

หญิงสาวอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็คร่ำครวญ “เลิกพูดเล่นเถอะ ฉันจริงจังนะ”

“ฉันก็จริงจัง มองหน้าฉันสิ”

คาร์ลจ้องตาเธอขณะประกาศชัด “ฉันไม่เคยรักเธอ”

กาเบรียลล่าตาค้างด้วยความไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นความเกลียดชังและความโหดเหี้ยมในดวงตาคู่นั้น

“ทำไมล่ะ? ทำไมนายถึงไม่รักฉัน? ถ้างั้นแต่งงานกับฉันทำไม?” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง

เธอไม่อาจทำใจเชื่อคำพูดของเขาได้เลย

“ตั้งแต่แรกแล้วที่ฉันรักแค่เรือนร่างของเธอ ฉันอยากรู้ว่าถ้ามีแม่สาวหัวสูงอย่างเธออยู่ใต้ตัวฉันแล้วจะรู้สึกยังไง ที่สำคัญที่สุดคือฉันต้องการทรัพย์สินของตระกูลวอร์ด นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากมาเป็นลูกเขย เธอคือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของตระกูลวอร์ดนี่ ทำไมพ่อเธอถึงจะไม่ยกสมบัติทั้งหมดให้ล่ะ? แต่ใครจะรู้ว่าทุกอย่างผิดพลาดไปหมด? ไม่เพียงแต่พวกวอร์ดจะเกือบล้มละลาย แต่ตาเฒ่าแลนดอนนั่นยังขับเธอออกจากตระกูลด้วย ความฝันของฉันพังยับเยิน แต่ก็ไม่เป็นไร แบบนี้ฉันก็เอาชนะใจได้ง่ายขึ้นและทำให้เธอกลายเป็นของเล่นของฉัน บอกตามตรงนะ ตอนแรกฉันอยากเอาใจเธอและมอบชีวิตดีๆ ให้ แต่วิธีที่เธอดูถูกฉันมันทำให้ฉันเสียศักดิ์ศรีเหลือเกิน ฉันจึงอยากแก้แค้น และต้องแน่ใจด้วยว่าเธอจะหนีไม่พ้น นั่นคือเหตุผลที่ฉันแต่งงานกับเธอ”

คาร์ลยิ้มเย้ยเพราะได้ตามที่ต้องการแล้ว

“ทำไม? ฉันมีสภาพแบบนี้แล้ว นายยังไม่ยกโทษให้ฉันอีกหรือ?” กาเบรียลล่าพูดเสียงแผ่ว

คำพูดของเขาเหมือนมีดคมๆ ที่ปักหัวใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า หัวใจที่เพิ่งเริ่มเต้นอีกครั้งต้องถูกฉีกแบบไม่มีชิ้นดี

“ทำไมเหรอ? เธอก็สมควรโดนแบบนี้นี่!”

แลร์รี่จะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนหญิงสาวทุกครั้งที่มีเวลา

“โจอัน ผมกลับมาแล้ว”

หลังเลิกงาน แลร์รี่รีบกลับบ้าน เมื่อเห็นโจอันกำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กก็อดหัวเราะไม่ได้

“นี่ เธอเพิ่งท้องแค่สี่เดือนเองนะ ไม่ต้องรีบอ่านตอนนี้หรอก” เขาพูดอย่างนุ่มนวลขณะเดินไปหาเธอ

“ฉันอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว และฉันก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน จึงไม่มีประสบการณ์เลย ต่อไปก็ต้องพึ่งหนังสือพวกนี้แหละ”

โจอันพูดโดยไม่หันมามองแลร์รี่ เธอยังจดจ่อกับหนังสือในมือ

แลร์รี่ลงนั่งที่โซฟาแล้วดึงหญิงสาวมากอด เขามองใบหน้าด้านข้างของเธอแล้วยิ้ม