ความรักสีคราม นิยาย บท 1587

โจอันเอ่ยพร้อมรีบลุกขึ้นและพาแนนซี่ไปนั่ง

เมื่อได้ยินที่โจอันพูดแคสเปี้ยนไม่ได้โกรธแต่อย่างใด เขากลับพยักหน้าเห็นด้วยราวกับว่าที่เธอพูดมานั้นถูกต้องแล้ว

ขณะเดียวกันแลร์รี่ก็ยิ้มอย่างสบายใจและขอให้เขามีความสุขอยู่เงียบๆ

โจอันและแนนซี่เข้ากันได้ดีมากและกลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างรวดเร็ว

จากนั้น แนนซี่ก็มาเยี่ยมบ้านตระกูลนอร์ตันกับแคสเปี้ยนบ่อยๆ ทำให้โจอันมีเพื่อนคุยและไม่รู้สึกเบื่อเวลาอยู่บ้านอีก

“โจอัน” แนนซี่เรียกเธอด้วยเสียงหวานเมื่อเดินทางถึงบ้านตระกูลนอร์ตันในวันนั้น

เมื่อได้ยินเสียงแนนซี่โจอันก็ฉีกยิ้มออกมา “เธอมาแล้วแนนซี่ เข้ามาสิ มานั่งก่อน”

ตอนนั้นโจอันก็ท้องได้แปดเดือนแล้ว แม้จะมีท้องใหญ่โต แต่โจอันก็ยังคงสวยงามและให้ความรู้สึกเหมือนแม่คน

“โจอัน พรุ่งนี้จะเป็นวันหมั้นของฉันกับแคสเปี้ยนแล้วนะ”

แนนซี่ดูตื่นเต้น

“ฉันรู้ เธอพูดบ่อยกว่าสิบครั้งแล้ว” โจอันยิ้มตอบอย่างสิ้นหวังขณะรับฟังคำที่แนนซี่พูดซ้ำหลายครั้ง

“ก็ฉันประหม่านี่” แนนซี่อธิบายด้วยรอยยิ้มเขินอาย

โจอันเข้าใจเธอเนื่องจากเธอก็กังวลไม่น้อยไปกว่าแนนซี่ตอนที่จัดงานหมั้น

เธอให้คำแนะนำ “ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง แต่เธอต้องทำใจสบายๆ ไม่งั้นเธอจะประหม่ามากกว่าเดิมระหว่างพิธีหมั้นนะ”

“โอเค!”

แนนซี่พยักหน้าแรงๆ ให้เธอ

“โจอัน เธอท้องได้แปดเดือนแล้วใช่ไหม? ลูกดิ้นบ้างหรือเปล่า?”

แนนซี่ถามด้วยความสงสัยขณะมองไปที่ท้องของโจอัน

แววตาของแลร์รี่เต็มไปด้วยความดูถูก เขาไม่เคยเห็นคาร์ลเป็นภัยคุกคามมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“แค่คอยดูเขาไว้และถ้าเขาทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นหรือโจอันก็จัดการเขาซะ”

“ได้ครับหัวหน้า” แคสเปี้ยนตอบ

เมื่อพูดคุยเรื่องสำคัญเสร็จแลร์รี่ลุกขึ้นและสั่งแคสเปี้ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ “จะยืนถึงเมื่อไหร่ นายจะไม่ยอมนั่งลงหลังจากเราคุยเรื่องสำคัญกันเสร็จแล้วหน่อยเหรอ?”

แลร์รี่บอกแคสเปี้ยนมาตลอดว่าไม่ต้องทำตัวด้วยเป็นทางการมากเวลาทำงานเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกัน แต่แคสเปี้ยนก็ชอบขีดเส้นแบ่งอย่างชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าและผู้ใต้บังคับบัญชาตอนกำลังทำงาน

แลร์รี่พอใจแต่ก็โกรธเขาในเรื่องนี้

หลังจากแลร์รี่สั่งให้นั่งลงแคสเปี้ยนก็นั่ง เขารู้ว่าเมื่อใดควรจริงจังและผ่อนคลายมาตลอด

“นายประหม่าหรือเปล่า? นายจะหมั้นในวันพรุ่งนี้แล้ว” แลร์รี่ถามด้วยรอยยิ้ม