ความรักสีคราม นิยาย บท 1588

“มีอะไรให้กังวลเหรอครับ?” แคสเปี้ยนดูสงบนิ่ง “การหมั้นก็แค่พิธีอย่างหนึ่ง ผมไม่กังวลสักนิด ถ้าเป็นงานแต่งล่ะก็ผมคงประหม่านิดหน่อยล่ะมั้ง”

“นายไม่ประหม่าเลยงั้นเหรอ?”

แลร์รี่ไม่อยากจะเชื่อ หมอนี่มักครุ่นคิดเรื่องต่างๆ เป็นเวลานาน แต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกประหม่าเรื่องงานหมั้นของตนเองเลย?

“ไม่เลยครับ”

แคสเปี้ยนยังคงมีใบหน้าเรียบเฉย

“โอ๊ะ แนนซี่ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” แลร์รี่ทักทายด้วยรอยยิ้มเมื่อเข้ามองผ่านแคสเปี้ยนไป

“แนนซี่มาเหรอ!”

เมื่อได้ยินแลร์รี่พูดแคสเปี้ยนเกือบจะสำลักน้ำชา แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของแลร์รี่ เขาก็รู้ทันทีว่ากำลังถูกหลอกจึงรีบสงบสติอารมณ์

“แล้วถ้าแนนซี่อยู่ที่นี่ล่ะ? ผมไม่กลัวเธอ และอย่างที่ผมบอกไปว่าผมไม่กังวลเรื่องงานหมั้นเลย!” แคสเปี้ยนพูดซ้ำๆ พยายามปกปิดความตื่นตระหนกก่อนหน้านี้

“ว้าว กล้าหาญสุดๆ ”

เมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวทำให้แคสเปี้ยนตะลึง “ฉันไม่ติดใจถ้าคุณไม่กลัวฉันเพราะฉันก็ไม่ได้น่ากลัวอยู่แล้ว ส่วนที่คุณบอกว่าคุณไม่ประหม่าเลยน่ะฉันไม่เห็นด้วย ที่จริงคุณประหม่ามากจนนอนไม่หลับเลยไม่ใช่เหรอ?”

แนนซี่ค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องอ่านหนังสือ

เมื่อเห็นเธอขาของแคสเปี้ยนก็อ่อนปวกเปียก

“แนนซี่ ทำไมอยู่นี่ล่ะ? ผมกำลังพูดเล่นกับหัวหน้าอยู่ ฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่า”

แคสเปี้ยนเดินไปหาเธอพร้อมกับหัวเราะแหยๆ “มาสิ แนนซี่ นั่งก่อน เหนื่อยไหม? มานั่งก่อนสิ ผมจะนวดให้เอง”

พฤติกรรมของแคสเปี้ยนทำให้แลร์รี่เห็นอีกด้านหนึ่งที่เขาไม่คิดว่าแคสเปี้ยนจะมี

ผ่านไปสักพักเขาจึงรู้สึกตัวและเย้าแหย่ “ถ้างั้น แคสเปี้ยน กลายเป็นว่านายก็แค่โม้ ฉันนึกว่านายแข็งแกร่งจริงๆ ซะอีก!”

“ใช่แล้ว” เธอตอบด้วยเสียงหวาน

ใบหน้าที่น่ารักของเธอทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรัก

เขาวางศีรษะลงบนท้องของเธอเบาๆ และสัมผัสถึงความอบอุ่นจากเธอและลูกน้อย ความกระวนกระวายใจของเขาค่อยๆ หายไป

“ดูสิ ลูกกำลังดิ้น เขากำลังทักทายคุณน่ะ!” เธอบอกเขาหลังจากรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวในท้อง

“นั่นสิ ผมเห็นแล้ว เขาเป็นเด็กขี้เล่นใช่ไหมล่ะ? เขาอยู่นิ่งๆ ในท้องแม่ยังไม่ได้เลย”

แลร์รี่หัวเราะ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุขขณะที่จินตนาการถึงชีวิตในอนาคตกับภรรยาและลูกชาย

“แลร์รี่ คุณตัดสินใจเรื่องชื่อของลูกหรือยัง?” เธอถามเสียงเบาขณะนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ผมคิดเรื่องนี้มานานแล้ว เรียกเขาว่าเลสลี นอร์ตันเถอะ คุณคิดว่ายังไง?” เขาบอกชื่อที่เขามีอยู่ในใจหลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง