ความรักสีคราม นิยาย บท 1590

โจอันยิ้มอย่างสดใสราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นจากชายที่รักทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก

เธอกำลังจะเอ่ยตอบเขาแต่จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ท้องส่วนล่างขึ้นมา ความเจ็บปวดรุนแรงมากเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนเธอตกใจและเสียการควบคุมจนตะโกนออกไป

“อ้า!” เธอตะโกนก่อนที่จะจับมือของแลร์รี่ไว้ “แลร์รี่ฉันเจ็บท้อง เจ็บมากเลย” เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเธอในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีแสดงให้เห็นว่าเธอเจ็บปวดขนาดไหน

“โจอัน โจอัน! เกิดอะไรขึ้น?”

แลร์รี่ตื่นตระหนกเมื่อเห็นเธอทรมานแบบนั้น

“ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ อดทนไว้นะ โจอัน!”

เสียงกรีดร้องของโจอันเสียดแทงหัวใจของแลร์รี่ เขาเสียใจมากจนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ สิ่งที่เขาทำได้คือกอดเธอเอาไว้ด้วยความตื่นตระหนก

โชคดีที่รอบข้างๆ ได้ยินเสียงอันโกลาหลจึงให้คำแนะนำ เขาจึงรีบโทรหาโรงพยาบาลทันที

“ฮัลโหล? ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า? จู่ๆ แฟนของผมก็ปวดท้อง ผมคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเด็ก ส่งรถมารับเราหน่อย! เราอยู่ที่…”

หลังจากวางสายแลร์รี่จับมือของโจอันอย่างกังวลและพูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน “ไม่ต้องห่วงนะโจอัน หมอกำลังมาแล้ว อดทนหน่อยนะ โจอัน”

“แลร์รี่ ลูกน่ะ ลูกจะปลอดภัยไหม? แลร์รี่ ฉันกลัว”

เธอเอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาและบีบมือของแลร์รี่แน่น

“ไม่เป็นไรนะ ลูกจะต้องไม่เป็นไร คุณก็ด้วย ไม่ต้องกังวลนะ หมอจะมาถึงเร็วๆ นี้แหละ”

เสียงของเขานุ่มนวลและไพเราะ ในตอนนั้นเขาบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ โจอันกังวลมากพอแล้ว ฉันจะตื่นตระหนกอีกคนไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องการฉันที่สุด!

เธอหยุดตะโกนด้วยความกังวลหลังได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอเม้มปากแต่เสียงครวญครางยังคงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องทนกับความเจ็บปวดอันแสนสาหัส

เขาไม่สบายใจและไร้เหตุผลแต่หมอไม่กล้าบ่นหรือแสดงอาการไม่พอใจเลย ก่อนที่พวกเขาจะมาถึงที่นี่ก็ได้รับแจ้งแล้วว่าแลร์รี่ นอร์ตันประธานนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นเป็นคนเรียกนั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงไม่สามารถเสี่ยงให้แลร์รี่โกรธเคืองได้

หมอเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วงครับ เราจะทำทุกอย่างที่ทำได้ รีบพาผู้ป่วยขึ้นรถพยาบาลไปเดี๋ยวนี้ ระวังด้วยล่ะ”

บุคลากรทางการแพทย์สองคนรีบตั้งเตียงเคลื่อนที่ขึ้นมา และนำโจอันขึ้นไปวางบนเตียงอย่างระมัดระวังก่อนจะดันเธอเข้าไปในรถพยาบาล

แลร์รี่ออกคำสั่งกับคนที่เขาพาไปด้วยอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเข้าไปในรถพยาบาล

ภายในรถพยาบาลเขาจมอยู่กับความกังวลเมื่อจ้องที่ยังโจอัน และอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่หมอพูดก่อนหน้านี้และนั่นทำให้เขาแน่นหน้าอก

โจอัน อย่าเป็นอะไรไปนะ!

โจอันครึ่งหลับครึ่งตื่นตอนที่ถูกวางลงบนเตียงเคลื่อนที่แม้จะเป็นอย่างนั้นเธอยังคงขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงมีความเจ็บปวดอยู่