ความรักสีคราม นิยาย บท 1605

โชคดีที่พวกเขาไม่มีแผนไปทำอย่างอื่นต่อในวันนั้น จึงพากันกลับบ้านทันทีหลังจากถ่ายภาพเสร็จ

เมื่อกลับถึงบ้านพวกเขาก็พบว่าแคสเปี้ยนและแนนซี่มารอได้สักพักแล้ว

แนนซี่มาเยี่ยมโจอันบ่อยมากนับตั้งแต่ทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน และแนนซี่ก็จะแวะมาทุกวัน เพราะงานแต่งงาน

ตามที่เธอบอก เหตุผลที่เธอมาเยี่ยมเยียนก็เพื่อจะได้บันทึกทุกช่วงเวลาอันแสนหวานระหว่างแลร์รี่กับโจอัน

“หัวหน้า โจอัน พวกคุณกลับมาแล้ว!” แคสเปี้ยนและแนนซี่ต่างยืนขึ้นเพื่อทักทาย เมื่อเห็นว่าพวกเขากลับมาถึง

“พวกเราออกไปถ่ายรูปกันน่ะ” โจอันตอบด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอ

ดวงตาของแนนซี่เปล่งประกายด้วยความชื่นชม “โอ้พระเจ้า ฉันอิจฉาเธอมากเลยนะโจอัน ฉันก็อยากใส่ชุดแต่งงานแล้วเหมือนกัน!"

“ง่ายมาก เธอสองคนแค่ต้องแต่งงานกัน แล้วเธอก็จะสามารถสวมชุดแต่งงานแบบไหนก็ได้ที่เธอชอบ!” โจอันล้อ

แคสเปี้ยนดูเขินอายเล็กน้อยขณะที่พูดว่า “ใช่ครับ เราจะแต่งงานกันในอีกสองเดือนข้างหน้า”

“อ้าว เร็วๆ นี้แล้วเหรอ?”

โจอันและแลร์รี่ประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาหวังว่าแคสเปี้ยนและแนนซี่จะได้ก้าวไปขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง หลังจากได้เห็นว่าทั้งคู่รักกันมากแค่ไหน

“ฉันก็อยากจะให้มันเร็วกว่านี้นะ ลองจินตนาการดูสิว่ามันจะดีสักแค่ไหน หากเราทุกคนสามารถจัดงานแต่งงานในวันเดียวกันได้! แต่ครอบครัวของฉันน่ะสิ บอกว่าฉันไม่ควรจะแต่งงานเร็วขนาดนั้น เพราะเพิ่งจะหมั้นไปเอง”

แนนซี่ที่ทำหน้าบูดบึ้งราวกับว่าการที่ไม่สามารถจัดงานแต่งงานร่วมกันได้นั้น เป็นสิ่งที่น่าเสียใจอย่างยิ่ง ซึ่งสร้างความขบขันให้กับแลร์รี่และโจอันมาก

ตามประเพณีของชาวชานน่า โจอันจะต้องกลับไปที่บ้านของพ่อแม่เธอในคืนก่อนวันงาน เพื่อที่แลร์รี่จะได้มารับตัวเธอในวันรุ่งขึ้น

อาจจะต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง เพื่อเดินทางจากบ้านพ่อแม่ของเธอมายังมาร์ซิงฟิว ดังนั้น แลร์รี่และคนของเขาจึงต้องออกเดินทางตั้งแต่เวลา 8:00 น เพื่อลดความเสี่ยงในการที่อาจจะเกิดความล่าช้าได้

รถแลมโบกินี่จำนวนห้าสิบคันที่จอดเรียงกันเป็นแถวตรง เป็นภาพที่งดงามและได้รับความสนใจจากผู้คนที่สัญจรไปมาเป็นอย่างมาก

ในไม่ช้าแลมโบกินี่รุ่นลิมิเต็ดของแลร์รี่ก็นำขบวนออกไปช้าๆ ตามคำสั่งของเขา คนขับเริ่มเคลื่อนรถนำขบวนทั้งห้าสิบคันไปยังตำแหน่งที่อยู่ของโจอัน

ขณะเดียวกัน โจอันก็รู้สึกวิตกกังวลและตื่นเต้นมาก ขณะที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อรอให้พวกเขามาถึง

โชคดีที่ไม่มีอุบัติเหตุใดๆ เกิดขึ้นในระหว่างทาง และแลร์รี่ก็เดินตรงเข้าไปในห้องของโจอันเมื่อมาถึงบ้านของเธอ