ความรักสีคราม นิยาย บท 1616

โจอันขู่แลร์รี่อย่างพึงพอใจว่า "จากนี้ไป ฉันจะรับผิดชอบเรื่องเงินของครอบครัวเองค่ะ คุณไม่มีข้อโต้แย้งอะไรใช่มั้ยคะ?"

พอเห็นว่าโจอันเริ่มทำตัวน่ามั่นไส้ สายตาของแลร์รี่ก็เต็มไปด้วยความหลงใหลและความอ่อนโยน "ครับ ผมไม่มีข้อโต้แย้งอะไรทั้งนั้นครับ แต่ทำไมคุณไม่ลองคิดดูดีๆ ล่ะ?"

"คุณหมดสิทธิ์จะโต้แย้งและคำร้องของคุณก็ถูกเพิกถอนแล้วค่ะ การตัดสินใจของฉันถือเป็นที่สุด"

โจอันหันกลับไปกอดแลร์รี่และซบอกเขาราวกับลูกแมวน้อย

"นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณทำตัวดีมากแค่ไหนนะ"

เมื่อเห็นว่าโจอันยอมจำนนเขาแล้ว แลร์รี่จึงไม่รอช้าอีกต่อไป เขาใช้แขนโอบรอบเอวของเธอและอุ้มเธอขึ้นจากนั้นก็พาเธอไปที่ห้องหนังสือ

"เฮ้ๆ อะไรของคุณน่ะ? นี่คุณพาฉันไปผิดทางแล้วนะ? นั่นมันห้องหนังสือนะ!" โจอันรีบเตือนแลร์รี่

"ลูกของเรานอนหลับอยู่ในห้องนอนนะ อย่าทำให้เขาตื่นเลย อีกอย่าง" แลร์รี่ยิ้มด้วยรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ "เรายังไม่เคยลองทำในห้องหนังสือกันมาก่อนเลยนะ วันนี้มาลองดูกัน"

"คุณนี่มันแย่และงี่เง่าที่สุดเลย!"

หลังจากรู้เจตนาที่แท้จริงของแลร์รี่แล้ว โจอันก็พยายามดิ้น แต่การกระทำทุกอย่างมันก็ไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย แลร์รี่วางเธอลงบนโต๊ะที่ถูกจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ปิดประตูตามหลัง...

หลังจากที่จบบทรักกันแล้ว แลร์รี่ก็อุ้มโจอันกลับไปที่ห้องนอนอย่างเบามือ

"พักผ่อนเยอะๆ นะครับที่รัก ผมจะไปทำงานต่อแล้ว" แลร์รี่จิ้มที่หน้าผากของโจอันและพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

แม้ว่าสีหน้าของโจอันจะแดงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังกลอกตามองใส่แลร์รี่

"ไปไหนก็ไปเลย ไอ้คนลามก!"

แลร์รี่ไม่ได้พูดอะไรต่อและยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน เขาลุกขึ้นและเตรียมที่จะไปอ่านเอกสารต่อ

ทันใดนั้น แลร์รี่ก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เขาจึงเดินไปเปิดประตูบ้านด้วยสีหน้างุนงง

"ใครมาเวลานี้กัน?" แลร์รี่พูดพึมพำออกมา

"จะใครล่ะคะ? ก็คู่รักหวานชื่นนั่นไง!" อย่างกับว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าใครอยู่ที่หน้าประตู โจอันพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

ขณะที่พวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น โจอันก็นั่งอยู่บนโซฟารอพวกเขาอยู่แล้ว ทันทีที่เธอเห็นพวกเขาเข้ามา โจอันก็ยืนขึ้นและทักทายอย่างสุภาพ "ฉันกะแล้วว่าเป็นคุณทั้งสองคน มานั่งก่อนสิคะ"

จากนั้นโจอันก็หันไปมองแลร์รี่และสั่งว่า "แลร์รี่คะ หาอะไรมาให้พวกเขาดื่มหน่อยสิ!"

แลร์รี่งุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เริ่มนับวันก็ยิ่งเอาใหญ่แล้วนะ ตอนนี้เธอกำลังออกคำสั่งฉันอยู่สินะ

แลร์รี่กอดออกและมองโจอันอย่างไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย นั่นจึงทำให้โจอันตกใจมาก และเธอก็รีบพูดต่อว่า "เอาล่ะ ฉันทำเองก็ได้ค่ะ ซื่อบื้อจริงๆ นี่เขาทำอะไรไม่เป็นเลยรึไงกัน"

แลร์รี่เอามือตบหน้าตัวเองเพราะถูกโจอันพูดใส่จนถึงกับพูดไม่ออก

เมื่อมองไปยังคู่รักเจ้าเล่ห์ แคสเปี้ยนกับแนนซี่ก็กำลังหัวเราะกันอยู่

โดยเฉพาะแคสเปี้ยนที่กำลังมองด้วยความสนุกสนานกับสิ่งที่เกิดขึ้น

มาข่มขู่ฉันตามใจตัวเอง แต่สุดท้าย คุณก็ต้องยอมจำนนคุณโจอันอยู่ดี นี่แหละนะชีวิต แคสเปี้ยนจมอยู่กับความคิดของตนอย่างพึงพอใจ

ไม่นานโจอันก็กลับมาพร้อมกับชา และเมื่อมองไปยังแคสเปี้ยนโจอันก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ "แคสเปี้ยน เกิดอะไรขึ้นกับหน้าคุณคะ? ทำไมมีรอยช้ำเต็มไปหมดเลย โดนใครตีมาคะ?"