ความรักสีคราม นิยาย บท 280

ดวงตาของวิเวียนแดงก่ำและน้ำเสียงของเธออ่อนลง แต่เธอยังไม่อยากสบตาฟินนิค “ไปข้างล่างกันเถอะ พวกเราไม่ควรปล่อยให้คุณปู่และคนอื่นๆคอยนาน”

ฟินนิครู้สึกแย่ที่เห็นความเศร้าโศกปรากฏอยู่บนหน้าของวิเวียน

แต่นี่ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาคุยกันเรื่องนี้ พวกเขาต้องลงไปข้างล่างเพราะทุกคนกำลังคอยพวกเขาอยู่

เมื่อพวกเขาลงไปข้างล่าง วิเวียนสังเกตเห็นแขกเหรื่อจำนวนมาก

ข่าวเรื่องงานฉลองวันเกิดของผู้เฒ่านอร์ตันแพร่สะพัดออกไป และผู้คนมากมายมาร่วมงานเพื่ออวยพรวันเกิด

ทุกคนที่อาศัยอยู่ในเมืองซันไชน์ต่างมาปรากฏตัวในงานฉลองวันเกิดเป็นจำนวนมากเสียจนวิเวียนประหลาดใจ

ฝูงชนที่มาร่วมงานนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มเพราะพวกเขาดื่มไวน์ไปหลายแก้วและพูดคุยกันอย่างออกรส

คฤหาสน์นอร์ตันที่ค่อนข้างเงียบสงบมาโดยตลอดกลับคึกคักและเต็มไปด้วยชีวิตชีวาเมื่อแขกเหล่านี้มาถึง

วิเวียนไม่ค่อยคุ้นชินกับบรรยากาศที่คึกคักขนาดนี้ เธอต้องฝืนยิ้มอยู่เป็นนิจ ถึงแม้ว่าอารมณ์ขมขื่นจะทำเธอหมดเรี่ยวแรงไปมากก็ตาม

ขณะที่วิเวียนเห็นแอชลีย์พูดคุยกับคนอื่นอย่างมีความสุขนั้น เธอยิ่งรู้สึกแย่มากกว่าเดิม

บางครั้งแอชลีย์จะชำเลืองมองวิเวียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและพึงพอใจในตนเอง

แต่ฟินนิคไม่เคยละสายตาไปจากวิเวียน แม้แต่ในขณะที่เขาคุยกับคนอื่น ตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่วิเวียน

เขาสังเกตว่าการแสดงสีหน้าของเธอในแต่ละครั้งนั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและเบื่อหน่าย

ต่อมาฟินนิคเข็นรถวีลแชร์ไปหาวิเวียนและถามเธอเสียงแผ่วเบาว่า "วิเวียน คุณไม่ชอบที่นี่หรือเปล่า"

วิเวียนพยักหน้า "ฉันกลับบ้านก่อนได้ไหมคะ ฉันไม่ชินกับการอยู่ในที่แบบนี้สักเท่าไหร่"

ดวงตาของฟินนิคส่องประกายเมื่อเขานึกถึงสายโทรศัพท์ที่เขาเพิ่งได้รับแจ้งว่าทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว "ตกลง งั้นเรากลับกัน ผมอยากพาคุณไปที่แห่งหนึ่ง"

พาฉันไปที่แห่งหนึ่งงั้นเหรอ

วิเวียนนึกถึงสถานที่ทั้งหมดที่ฟินนิคเคยพาเธอไป ถ้าไม่ใช่งานประมูล งั้นก็ต้องเป็นห้องเย็น หรือไม่ก็สวนสนุกนั่น

"คราวนี้ปล่อยฉันไปก่อนเถอะค่ะ นะคะ ฉันขอกลับบ้านตอนนี้เลยได้ไหม— "

"ไม่ได้" ฟินนิคพูดตัดบทวิเวียน

ช่างเจ้ากี้เจ้าการเสียจริง

ทำไมฟินนิคถึงพาฉันมาที่นี่

ตอนนี้สวนสนุกควรปิดหมดแล้วไม่ใช่หรือ

วิเวียนมองฟินนิคด้วยความงุนงงและกำลังคอยให้เขาอธิบาย

ฟินนิคมองเธอด้วยแววตาชวนฝัน "ผมจองทั้งสวนสนุกเอาไว้ ตอนนี้มีแค่เราสองคน เข้าไปข้างในกันเถอะ"

จองทั้งสวนสนุกงั้นเหรอ วิเวียนไม่เข้าใจว่าทำไมฟินนิคยอมจ่ายเงินมหาศาลเพื่อเรื่องนี้

นี่เขากำลังพยายามแบ่งปันความทรงจำในวัยเด็กกับฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ วิเวียนเดาสุ่ม

ฟินนิคที่นั่งอยู่บนรถเข็นวีลแชร์ของเขากำลังนำทางเธอไปยังชิงช้าสวรรค์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซันไชน์

ชิงช้าสวรรค์ดูสวยงามเป็นพิเศษ ท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด มันเปล่งประกายรัศมีที่ลึกลับราวกับอยู่คนละโลก

แสงไฟกระพริบติดๆ ดับๆ สะท้อนแสงวิบวับอยู่บนใบหน้าของฟินนิคและวิเวียน พวกเขามองหน้ากันและกัน ทันใดนั้นความรู้สึกสุขสงบก็ปกคลุมพวกเขาไปทั่วทั้งใจ

วิเวียนนึกถึงครั้งแรกที่เธอได้เจอกับฟินนิค

เขายังนั่งอยู่บนรถวีลแชร์ แต่เมื่อสายตาของพวกเขาสอดประสานกัน วิเวียนรู้สึกราวกับว่าเขาคือคนเดียวที่มองเห็นเธอ