ความรักสีคราม นิยาย บท 306

ราเชลมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างไม่เชื่อสายตา รู้สึกเสียใจมากกับคำพูดของเขา

แม้วิเวียนจะรู้ว่าฮาร์วีย์เป็นคนโหดเหี้ยม แต่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะปฏิบัติต่อเอมม่าในลักษณะนี้

ฉันหวังว่าฉันจะสูบเลือดทั้งหมดออกจากร่างกายตัวเองเพื่อที่ฉันจะได้ตัดความเกี่ยวข้องกับไอ้สารเลวนี่ได้

“คุณมันคนใจคอโหดเหี้ยม” วิเวียนพูดอย่างประชดประชัน

ฮาร์วีย์ไม่เห็นด้วยและตอบว่า “มีปัญหาอะไรเหรอ นั่นคือสิ่งที่ลูกต้องการไม่ใช่หรือ กล้าดียังไงมาด่าพ่อ”

วิเวียนไม่ใส่ใจที่จะพูดอีกต่อไปและออกคำสั่ง ชี้ไปที่ประตู “ออกไปเดี๋ยวนี้”

ฮาร์วีย์โกรธจัด “วิเวียน ไม่ว่าลูกจะเกลียดพ่อมากแค่ไหน พ่อก็ยังเป็นพ่อของลูก”

“ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นพ่อฉันหรือเปล่า เราไม่ต้องการเจอคุณ ฉันขอให้คุณออกไปเดี๋ยวนี้” วิเวียนตอบเสียงสั่น

ฮาร์วีย์ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจากไปอย่างบึ้งตึง เพราะเขากลัวฟินนิคและพยายามหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับวิเวียน

วิเวียนมองด้านหลังของฮาร์วีย์ เธอยังคงมีความเศร้าเหลืออยู่ในดวงตาขณะที่นึกถึงอดีต วิเวียนเกลียดที่เขาเป็นคนขี้ขลาดและน่ารังเกียจ

ตอนเธอเป็นเด็กเมื่อใดก็ตามที่เอมม่ารังแกเธอ ฮาร์วีย์ไม่เคยยืนหยัดเพื่อเธอเลย

เขาแค่เฝ้าดูเธอถูกรังแกและคอยอยู่เคียงข้างเอมม่าเสมอ ฮาร์วีย์ถึงกับดุด่าและทุบตีเธอ

ถ้าฉันไม่ได้เจอฟินนิค ฉันกับแม่ก็คงยังถูกพวกมันรังแกและใช้ชีวิตอย่างลำบาก

ในขณะเดียวกัน ดวงตาของราเชลเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาหลังจากที่เห็นแววเศร้าในดวงตาลูกสาว

วิเวียนปลอบราเชลและพาเธอเข้านอนก่อนจะจากไป

เมื่อเธอกลับถึงบ้านฟินนิคไม่อยู่ที่นั่น

ทันใดนั้น วิเวียนได้รับข้อความจากฟินนิค: ผมจะทำงานล่วงเวลา จากนั้นเธอก็หยิบของกินสองสามอย่างมาและคุยกับเป็กกี้ทางวอตส์แอปป์ขณะที่นอนอยู่บนเตียง

เป็กกี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอซึ่งทำงานอยู่ในเมืองซันไชน์เช่นกัน

เมื่อถูกคนอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยใส่ร้ายและดูถูก เธอเป็นคนเดียวที่เชื่อวิเวียน

เป็กกี้ส่งข้อความถึงวิเวียน: เฮ้ พรุ่งนี้เธอมีงานอะไรต้องทำบ้าง

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอตอบว่า: ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก เป็กกี้จึงชวนวิเวียนไปที่บ้านของเธอ

วิเวียนตอบพร้อมยิ้มจางๆ “แน่นอน”

เป็กกี้ดีใจที่ได้รู้อย่างนั้น “เขาเป็นคนใจกว้างมาก โดยทั่วไปแล้ว ผู้ชายที่ดีจะไม่ถือสาเรื่องนั้น”

วิเวียนยิ้มและตอบว่า “แน่นอน เขาไม่รังเกียจเพราะ... เขาเป็นผู้ชายที่ดีคนนั้น”

เธออธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เป็กกี้ฟัง

“พระเจ้าช่วย พวกเธอทั้งคู่ถูกสร้างมาให้คู่กัน” เป็กกี้ประหลาดใจและยิ้มปากฉีกถึงหู

“นั่นก็จริง ฉันก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน หลังจากผ่านเรื่องราวต่างๆ ทั้งดีและร้าย ฉันพบว่าโชคชะตาทำงานได้อย่างน่าอัศจรรย์” วิเวียนพูดต่อ ลูบท้องของเธอ “ตอนนี้ ฉันกำลังจะมีลูกของเขา”

“เธอกำลังท้องเหรอ” เป็กกี้จ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ

วิเวียนได้ผ่านประสบการณ์ที่ซับซ้อนหรืออธิบายไม่ได้มามากมายซึ่งคนปกติไม่สามารถเข้าใจได้

“ใช่ ฉันท้องได้เดือนนึงแล้ว”

"เฮ้ สามีของฉันเป็นสูตินรีแพทย์ ทำไมเธอไม่ไปตรวจสุขภาพกับเขาล่ะ” เป็กกี้ถามด้วยท่าทางลึกลับ