ความรักสีคราม นิยาย บท 320

วิเวียนปิดก๊อกและสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ที่พัง

ขณะที่เธอเช็ดผมที่เปียกอยู่ เธอยื่นโทรศัพท์ให้ฟินนิคและพูดพึมพำว่า “มันตกลงไปในน้ำและฉันเปิดเครื่องไม่ได้อีก คุณซ่อมให้ได้ไหม"

ฟินนิคดึงเธอขึ้นมานั่งบนตักและตอบว่า “คุณนี่ช่างซุ่มซ่ามเหลือเกิน”

เขาตรวจดูโทรศัพท์แล้วส่ายหัว “ผมซ่อมไม่ได้”

เนื่องจากปกติแล้วฟินนิคเป็นคนรับส่งเธอไปทำงาน วิเวียนจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องซ่อมโทรศัพท์ทันทีและตัดสินใจว่าจะไปร้านซ่อมหลังเลิกงานในวันพรุ่งนี้

โชคไม่ดีที่วันนั้นสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิดเล่นงานเธอ

วันรุ่งขึ้นทันทีที่เธอก้าวเข้าไปในสำนักงาน เธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"อรุณสวัสดิ์ทุกคน."

วิเวียนทักทายทุกคนตามปกติ แต่ไม่มีใครส่งเสียงตอบรับเธอ

จากนั้นเธอรับรู้ว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอด้วยอารมณ์ที่เข้าใจได้ยาก

ซาร่าห์รีบเข้ามาและตรวจตราตัวเธอเป็นพิเศษจากนั้นก็พูดปลอบเธอว่า “วิเวียน อย่าอารมณ์เสียเกินไป ไม่ว่ายังไงความรักก็สำคัญกว่าลูก”

"อะไร...?"

เธองุนงงกับคำพูดของซาร่าห์ทั้งหมดนี้

มันผ่านไปพักใหญ่แล้วตั้งแต่วิเวียนรู้ว่าเธอเสียลูกไป

มันนานมากแล้ว ทำไมอยู่ดีๆทุกคนถึงมาปลอบใจฉัน

ทันใดนั้น แชนนอนก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธอและเริ่มเยาะเย้ยวิเวียนด้วยรอยยิ้มเหยียดหยามบนใบหน้า “แหม แหม เธอช่างกล้าจริงๆ ... ยินดีด้วยจริงๆนะ เด็กนั่นน่ะลูกใคร หัวหน้าบรรณาธิการ หรือของผู้ชายคนอื่น หรือว่าตัวเธอก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก”

วิเวียนอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาไม่ได้มีความแค้นเคืองกัน ใครให้สิทธิ์แชนนอนมาพูดกับเธอแบบนั้น

ขณะเดียวกัน ฟาเบียนเดินออกไปเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย

"ค่ะ" วิเวียนที่รู้สึกหมดหวังที่จะหาว่าเกิดอะไรขึ้นรีบเดินตามเขาเข้าไป เขาอาจจะเป็นคนเดียวที่สามารถบอกความจริงกับฉันได้ในตอนนี้

ฟาเบียนเรียกเธอไปที่ห้องทำงานของหัวหน้าบรรณาธิการและมองดูสีหน้ากังวลของเธอ เขาเดาออกทันทีว่าเป็นเพราะเหตุการณ์ในเช้าวันนั้น

ด้วยความเป็นห่วงเขาเหลือบมองเธออย่างอ่อนโยนและถามว่า “วิเวียน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม ผมไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ ผมไม่คิดว่าอาฟินนิคจะ...”

เขาลังเลก่อนที่จะพูดต่อ “ผมหมายความว่า แน่นอนว่าผมเชื่อคุณ ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ผิด บางเรื่องก็ยากที่จะอธิบาย...ไม่ว่ายังไงเด็กคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว ปล่อยให้อดีตยังคงเป็นเหมือนเดิม ผมแน่ใจว่าอาฟินนิคจะเข้าใจ เขาจะยกโทษให้คุณแน่นอน...”

ฟาเบียนหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “นอกจากนี้ ผมต้องขอโทษด้วยหากแอชลีย์สร้างปัญหาให้คุณมากขึ้นในช่วงเวลานี้ โปรดรับคำขอโทษของผมแทนเธอ ถึงยังไงสุดท้ายแล้วเธอก็ยังเป็นน้องสาวของคุณ อย่าเก็บเอามาใส่ใจ”

“ฟาเบียน คุณกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่”

คำพูดของเขาทำให้เธองุนงง

“ฟาเบียน บอกฉันทีว่าที่พูดมาคุณหมายถึงอะไรกันแน่”