แอชลีย์รู้จักฟาเบียนดีกว่าใคร เธอรู้ว่าเขาจะยอมเปลี่ยนใจไม่ทิ้งกันไปเพราะลูก ยิ่งไปกว่านั้น ตราบใดที่แอชลีย์ยังคงอุ้มท้องลูกของเขา เขาจะคอยปรนนิบัติเธอรวมถึงเรื่องจิปาถะต่างๆ ของเธอด้วย
และเธอรู้ดีว่าฟาเบียนคือผู้ชายที่ถือคติว่าความรับผิดชอบคือสิ่งสำคัญ ดังนั้นการตั้งท้องจึงเทียบเท่ากับการได้ใบทะเบียนสมรสมาครอบครองแล้ว
เธอเตรียมการทุกอย่างสำหรับอนาคตไว้หมดแล้ว เธอจะทำให้ฟาเบียนค่อยๆ ตกหลุมรักเธอไปทีละน้อย ในขณะที่เขายังอยู่ข้างๆ และเธอหวังว่าจะได้ตั้งท้องจริงๆ เสียที
แต่ทุกอย่างล้วนเปล่าประโยชน์เสียแล้วในตอนนี้ ตรงหน้าของเธอคือคนรักที่เดือดดาลซึ่งเกลียดเธอเข้าไส้เคียงคู่กับมาร์คที่โกรธจนควันออกหูผู้ซึ่งรังเกียจการโกหกของเธอไม่แพ้กัน
มาร์คเต็มใจสละหุ้นบางส่วนเมื่อเขาคิดว่าเขาอาจจะใช้เด็กในท้องเป็นเครื่องมือเพื่อเพิ่มอำนาจในฝ่ายบริหาร อีกทั้งยังได้รับความไว้วางใจและสิทธิ์ในการสืบทอดมรดกจากท่านผู้เฒ่านอร์ตันมากขึ้นด้วยในภายหลัง
ตอนนี้เรื่องโกหกหน้าด้านๆ ของแอชลีย์ถูกเปิดเผยแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโง่เง่ามากที่ลงทุนทุกอย่างไปโดยไม่จำเป็น
หลังจากที่เดือดดาลอยู่สักพักใหญ่ ชายคนนั้นได้ตบหน้าแอชลีย์อย่างแรงจนทำให้เธอล้มลงไปกองกับพื้น
เป็นเหตุให้เธอมีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากซึ่งปะปนกับน้ำตาที่หยดลงมาตรงคางของเธอ
ถึงแม้จะถูกกระทำอย่างนั้น แต่แอชลีย์ก็ยังอ้อนวอนไม่ลดละ เธอคลานไปจับชายกางเกงของมาร์คไว้พลางขอร้องว่า "คุณนอร์ตัน ฉันรู้ว่าไม่ควรโกหกคุณ แต่ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ ฉันจะตั้งท้องให้ได้เลยคราวนี้ ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ ฟาเบียน"
"ยัยมิจฉาชีพ" มาร์คตะโกนพลางยกขาขึ้นและเตะเข้าไปที่ท้องของเธอ ทำให้เธอกระเด็นออกไปอีกในคราวนี้
เธอเห็นอกเห็นใจผู้หญิงคนนั้นไม่ลง กลับกัน การที่ได้เฝ้าดูเธอเปลี่ยนจากเจ้าหญิงตัวน้อยที่เอาแต่ใจจากครอบครัวมิลเลอร์มาเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้รังแต่จะทำให้วิเวียนรู้สึกแย่มาก
แอชลีย์ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดบ้างไหม ขอให้ความเจ็บนี้ฝังลึกลงไปในหัวใจของเธอตลอดกาล เธอจะได้เข้าใจความเจ็บปวดที่ฉันต้องเผชิญมาตลอดถึงสองปีเต็มก็เพราะเธอ วิเวียนถอนใจขณะที่ภาพความทรงจำแย่ๆ หวนกลับมา ชีวิตเธอในตอนนั้นดิ่งลงเหวก็เพราะแอชลีย์ เวลาวิเวียนเดินอยู่ในโรงเรียนนั้น เธอต้องถูกตัดสินจากสายตาของคนอื่นที่จ้องมาและพากันป้องปากซุบซิบนินทา
ที่แย่ที่สุดก็คือฟาเบียนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และทำให้เธอจมดิ่งลงสู่เหวของความเลวร้ายลึกลงไปอีก
เธอต่างจากฉันตรงที่เธอหาเหาใส่หัวให้ตัวเอง แอชลีย์ ทำไมเธอต้องทำให้ฉันเจ็บปวดขนาดนี้ด้วย เธอรู้บ้างไหมว่าตอนนั้นฉันเกือบจะฆ่าตัวตายแล้ว ถ้าแม่ของฉันไม่ได้อยู่ด้วยตอนนั้น วันนี้ฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...