แต่โชคชะตาที่พลิกผันและความเจ็บปวดของเธอนั้นก็นำพาให้เธอได้มาเจอกับสามีในอนาคต
เธอยิ้มเมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้พลางคิดว่าเธอโชคดีแค่ไหนที่ฟินนิคเข้ามาถูกที่ถูกเวลาพอดีเมื่อย้อนกลับไปสองปีก่อน
ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอนั้นหัวเราะให้กับเรื่องโกหกที่เพิ่งถูกแฉไปพลางพูดว่า "นี่มันแค่เพิ่งเริ่มต้น ผมจะจัดการกับมาร์คด้วยและจะให้เขาชดใช้ในสิ่งที่ทำ"
"อืม" วิเวียนตอบไปอย่างโล่งอกเพราะเธออยู่ข้างเดียวกับฟินนิค สุดท้ายแล้ว ผู้ชายก็ไร้ความปราณีเวลาที่ได้แก้แค้นซึ่งมีหลักฐานให้เห็นกันอยู่นี้
"เอาล่ะ การแสดงจบแล้ว มากินข้าวกันเถอะ" ไม่มีวี่แววของความเห็นอกเห็นใจหรือรู้สึกผิดบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้เลย ราวกับว่าการวางกลอุบายทั้งหมดนี้เป็นเพียงการเดินเล่นสบายๆ ในสวน
เด็กเสิร์ฟสังเกตเห็นท่าทางของฟินนิคและเดินมารับคำสั่งรายการอาหารของคู่รักทั้งสอง "... และพวกเราจะสั่งจานนี้ด้วย ขอบคุณครับ แล้วคุณช่วยพาผู้หญิงคนนั้นที่กำลังตีโพยตีพายออกไปจากร้านหน่อยได้ไหม มันน่ารำคาญ"
"เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ คุณนอร์ตัน"
ในเวลาต่อมาแอชลีย์ถูกไล่ออกจากร้านถึงแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม เธอกรีดร้องสุดเสียงเหมือนผู้ป่วยในโรงพยาบาลจิตเวช—แตกต่างจากรูปลักษณ์ที่สง่างามของเธอโดยสิ้นเชิง
จิตใจของวิเวียนปั่นป่วนเพราะเธอกำลังกินข้าวอยู่ ใจหนึ่ง เธอก็อยากให้แอชลีย์เจ็บปวดเหมือนที่เธอเคยรู้สึกในอดีต แต่อีกใจหนึ่ง เธอก็ตกตะลึงกับความโหดเหี้ยมของฟินนิค สุดท้ายแล้ว ผู้ชายคนนี้ได้พรากสิ่งที่แอชลีย์ต้องการมากที่สุดไป มันเทียบเท่ากับการจบชีวิตของเธอเลยทีเดียว
วิเวียนรู้สึกเซื่องซึมในระหว่างที่เธอกลับบ้าน
...
วิเวียนรู้สึกทึ่งเมื่อเห็นตัวจริงที่สวยกว่ามากเมื่อเทียบกับรูปที่เธอเห็นบนอินเทอร์เน็ต ไม่มีคำไหนที่เหมาะสมพอจะชื่นชมผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบซึ่งอยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้
และผลงานของเธอก็ยอดเยี่ยม ใครก็ตามที่ได้แต่งงานกับเธอในอนาคตจะต้องโชคดีมากแน่ๆ ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันก็คงจะแต่งงานกับเธอโดยไม่ลังเลเหมือนกัน เธอคือคนที่พิเศษที่สุดท่ามกลางเหล่าคนสวยทั้งหลาย
แม้ว่าความรู้สึกพิศวงเหมือนว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้จะคอยรบกวนจิตใจเธออยู่ วิเวียนคิดว่าเอเลนดูคุ้นหน้า แต่เธอบอกอย่างชัดเจนไม่ได้ว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อนได้ยังไง
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าวิเวียนเคยเจอเอเลนมาแล้ว วิเวียนคงต้องประทับใจในตัวเธอแน่ๆ และจำเธอได้อย่างขึ้นใจแน่นอน
ฉันต้องหยุดเพ้อเจ้อก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...