ความรักสีคราม นิยาย บท 385

ทันทีที่พูดในส่วนของเธอจบวิเวียนก็สำรวจดูใบหน้าของอีฟเวลินเพื่อดูว่ามีการเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเล็กน้อยที่สุด หากสิ่งที่อีฟเวลินบอกกับพวกมอร์ริสันเป็นความจริง เธอคงจะจำรูปลักษณ์ของภารโรงได้อย่างแน่นอน

หลังจากเกิดอุบัติเหตุเธอทุกข์ทรมานจากความจำเสื่อม ถ้าเป็นเช่นนั้น ใบหน้าของคนคนแรกที่เธอเห็นเมื่อตื่นขึ้นควรจะฝังอยู่ในสมองของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” อีฟเวลินสารภาพ ดวงตาของเธอสั่นไหวด้วยอารมณ์ที่ยากจะหยั่งถึง เธอพูดเสียงสั่นเล็กน้อย “คนๆ นั้นจากไปแล้วเมื่อฉันฟื้นขึ้นมา พยาบาลเป็นคนบอกฉันว่ามีภารโรงพาฉันไปโรงพยาบาล”

“ฉันจำได้ว่าคุณบอกพวกมอร์ริสันว่าคุณเห็นภารโรงทันทีที่คุณฟื้นขึ้นมา ทำไมตอนนี้คุณถึงพูดไม่ตรงกันเองล่ะ” วิเวียนจับความไม่ลงตัวในนิทานของอีฟเวลินได้และเกาะติดมันเหมือนสุนัขคาบกระดูก

“ฉันเหรอ ฉันพูดอย่างนั้นเหรอ" อีฟเวลินแทบจะเก็บสีหน้าสงบไว้ไม่ได้ ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นในตัวเธอ “คุณคงได้ยินฉันพูดผิดไป ฉันแน่ใจว่าไม่เคยพูดถึงการพบภารโรงคนนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ได้ยังไงว่าเขาแก้มัดให้คุณกับฟินนิค คุณยังบอกด้วยว่าเขาลากคุณออกจากอาคารที่ไฟไหม้ก่อน แต่กลับไปช่วยฟินนิคไม่ได้เพราะไฟลุกมากเกินไป คุณรู้รายละเอียดทั้งหมดได้ยังไง แน่นอนว่าภารโรงบอกคุณทุกอย่าง” ถึงตอนนี้วิเวียนเกือบแน่ใจว่าทุกสิ่งที่อีฟเวลินบอกพวกเขานั้นเป็นเรื่องที่กุขึ้นมาทั้งสิ้น

“ฉัน-ฉันตอนแรก...” อีฟเวลินติดอ่าง พูดไม่ออกเพราะการโจมตีด้วยคำพูดอย่างไร้ความปรานีของวิเวียน ในที่สุดเธอก็รวบรวมสติและตะคอกใส่วิเวียน “คุณต้องการอะไร วิเวียน”

“อีฟเวลิน คุณโกหก” วิเวียนประกาศด้วยความมั่นใจ “คุณไม่ได้รับการช่วยเหลือจากภารโรงในปีนั้น บอกตามตรงว่าเกิดอะไรขึ้นในปีนั้น คุณหนีไปได้ยังไง” เสียงของวิเวียนดังขึ้นค่อนข้างมากด้วยความโกรธ

“เธอพูดถูกแล้ว ฉันโกหก” อีฟเวลินตัดสินใจสารภาพ วิเวียนมองการหลอกลวงของเธอออก ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป “ฉันหนีมาคนเดียว” เธอสารภาพ

การทะเลาะกันของพวกเขาดึงดูดความสนใจจากหลายๆ คน เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ อีฟเวลินก็นั่งลงแทนที่จะจากไปและยิ้มเยาะให้วิเวียน

“วิเวียน เธอไร้เดียงสาจนคิดว่าฟินนิคชอบเธอจริงๆ เหรอ ลองส่องกระจกแล้วคิดดูใหม่นะ เธอรู้ไหมว่าเราทำอะไรตอนติดอยู่ในลิฟต์สามชั่วโมง” อีฟเวลินมองวิเวียนอย่างมีนัยยะ “ฟินนิคบอกฉันว่าเขายังคงรักฉันอยู่ สำหรับเธอ เขาจะหย่ากับเธอไม่ช้าก็เร็ว ฉันกำลังบอกเธอนะวิเวียน วิลเลี่ยมว่า ฟินนิคเป็นของฉัน และฉันจะเอาเขากลับมา เธอคิดว่าเธอเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้เหรอ” คำพูดเยาะเย้ยของอีฟเวลินคล้ายกับการประกาศสงคราม

“อย่าท้านะ อีฟเวลิน” วิเวียนทุบโต๊ะด้วยความโมโห “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อคำกล่าวอ้างของเธอจริงๆ เหรอ ฉัน—”

ก่อนที่วิเวียนจะพูดจบประโยค อีฟเวลินก็เอนเก้าอี้ไปข้างหลังและล้มลงกับพื้น อาจจะไม่ได้ตั้งใจแต่ตอนที่หงายหลังปลายเท้าของเธอไปโดนขาโต๊ะ ทำให้โต๊ะพลิกคว่ำจากแรงเหวี่ยงและแก้วกาแฟก็ร่วงลงพื้นแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย