ความรักสีคราม นิยาย บท 417

“แต่คุณจะไม่เป็นอะไรเหรอครับ” โนอาห์กังวลว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นหากฟินนิคขับรถไปเองในตอนนี้ เพราะเขาต้องรู้สึกโกรธมากกว่าที่เห็นภายนอก

“ไม่เป็นอะไรหรอก เอากุญแจรถมา”

“ครับ” เขาเข้าใจว่าต้องมีคนอยู่ที่บริษัทเพื่อรับมือกับวิกฤตเช่นกัน

หลังจากได้กุญแจรถฟินนิคก็ออกจากห้องทำงานไปทันที

ฉากจากคลิปวิดีโอยังคงฉายซ้ำอยู่ในใจของเขาขณะขับรถไปโรงพยาบาล และใบหน้าที่สิ้นหวังของวิเวียนก็หลอกหลอนเขา เขาไม่มีสมาธิระหว่างขับรถเลยเพราะเอาแต่เห็นภาพภรรยาตัวเองกำลังกรีดร้องและดิ้นรน

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงโครมดังขึ้นอย่างกะทันหันและดึงฟินนิคกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง เขาสะบัดหัวเล็กน้อยและตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ปรากฏว่าสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดงและรถคันหน้าก็หยุด แต่เขาไม่มีสมาธิและจบลงด้วยการชนท้ายรถคันข้างหน้า

“เฮ้ย ตาบอดหรือไง ขับรถเป็นหรือเปล่าเนี่ย” คนขับรถคันหน้าตะโกนใส่ และเห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ

ฟินนิคไม่ต้องการเสียเวลาจัดการเรื่องนี้นาน ดังนั้นเขาจึงหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วพูดว่า “คุณต้องการเท่าไหร่ ผมจะจ่ายให้”

“คุณคิดว่าจะทำอะไรก็ได้เพราะมีเงินเหรอ ผมต้องการจัดการเรื่องต่างๆ กับคุณที่นี่เดี๋ยวนี้ ดูสิ่งที่คุณทำกับรถของผมสิ”

“เท่าไหร่” ฟินนิคถามอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าชายคนนั้นพูดอะไร

เมื่อเห็นแววตาฟินนิคชายคนนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ดวงตาของเขาเย็นชามากแต่ก็เต็มไปด้วยความโกรธและทำให้ใครก็ตามที่ได้สบตาต้องอกสั่นขวัญแขวน

“ห-ห้าพัน!” ชายคนนั้นพูดตะกุกตะกักและบอกจำนวนตัวเลขออกมาอยางโลภมาก

หลังจากให้เงินทั้งหมดในกระเป๋าของเขาไป ฟินนิคก็ขึ้นรถและจากไป

เขารู้ว่าเขาผิด แต่เขาโกรธจนไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะขอโทษ ผู้ชายคนนั้นสามารถเก็บเงินที่ให้เกินไปเป็นค่าชดเชยทุกอย่างได้เลย

ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างวิเวียนตอนที่เธอได้รับบาดเจ็บ และครั้งนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่กับเธอเหมือนกัน ฉัน... ฉันสัญญากับเธอว่าจะปกป้องเธอ แต่ฉันไม่เคยทำมันได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ฉันจะเผชิญหน้ากับเธอตอนนี้ได้ยังไง

ฟินนิคเหลือบมองเธอและกลับไปจ้องมองวิเวียน “ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าฟินนิคมองแต่ภรรยาของเขาเท่านั้น เธอจึงก้มศีรษะลง ความเกลียดชังฉายชัดในดวงตาของเธอชั่วขณะหนึ่ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ความโศกเศร้าก็ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้า

“อาการบาดเจ็บของเธอค่อนข้างสาหัส เธออยู่ในอาการโคม่าแล้วตอนที่ฉันกับเบ็นไปพบเธอ”

“เบเนดิกต์เหรอ พวกคุณหาเธอเจอได้ยังไง” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟินนิคหันไปหาอีฟเวลินทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและสับสน

เมื่อถูกจ้องมองความรู้สึกผิดก็ผุดขึ้นในใจของอีฟเวลิน เธอจึงรีบมองไปทางอื่น “วันนี้เบ็นกับฉันควรจะไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน แต่เมื่อเราผ่านสถานีรถไฟใต้ดิน เราบังเอิญเห็นวิเวียนถูกชายสองคนสวมหน้ากากอุ้มขึ้นรถ”

“เราเลยรีบตามรถคันนั้นไปด้วยความตื่นตระหนกและลืมบอกคุณเรื่องนี้ไปเลย อย่างไรก็ตาม เราตามพวกเขาไปจนถึงชานเมือง แต่หลังจากเลี้ยวรถก็หายไป เราทั้งคู่ลงจากรถและค้นหาอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะพบรถที่จอดอยู่ข้างโกดังร้าง”

“เบ็นกับฉันกังวลว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับวิเวียน พวกเราจึงรีบเข้าไป แต่ก็ไม่มีใครอยู่ในนั้นเลย พอเข้าไปข้างใน สิ่งที่เราเห็นคือวิเวียนเป็นลมหมดสติอยู่กับพื้น และเธอ... เธอดูเหมือนเธอถูก...”