ความรักสีคราม นิยาย บท 418

“ถูกทำอะไร” ฟินนิคขึ้นเสียงเมื่ออีฟเวลินลังเลกับคำพูดของเธอ เขามีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้และหวังว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่เขาจินตนาการไว้

แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดต่อ “หยุดถามได้แล้วฟินนิค ขอบคุณที่ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้ว นอกจากนี้ ฉันแน่ใจว่าเธอคงไม่อยากให้คุณรู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอ”

“เกิดอะไรขึ้นกับวิเวียน” เขาตะโกน ดูเหมือนจะมีความกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด

บางทีเขาอาจทำให้เธอตกใจเพราะอีฟเวลินเริ่มน้ำตาคลอ ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน และเสียงสั่นขณะพูดว่า “วิเวียน... เธอ... เมื่อเราเข้าไป... เราเห็น...”

การพูดละล่ำละลักของเธอไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรมากมายแก่เขา และมันทำให้ฟินนิคคลั่งยิ่งกว่าเดิม

ขณะนั้น หมอกำลังจะเข้ามาตรวจวิเวียน ฟินนิคคว้าคอเสื้อหมอทันทีและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับวิเวียน บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”

หลังจากถูกคว้าคออย่างกระทันหันหมอหายใจไม่ออก เขาดิ้นเล็กน้อยและตบแขนของฟินนิคอย่างแรงเพื่อให้อีกฝ่ายยอมปล่อยเขา

เมื่อเห็นสิ่งนี้ อีฟเวลินรีบไปช่วยเขา เธอดึงแขนฟินนิคและพูดว่า “หยุดนะฟินนิค คุณต้องปล่อยหมอก่อน ถ้าคุณทำแบบนี้ต่อไปเขาจะพูดไม่ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟินนิคก็ปล่อยมือและจ้องหมอด้วยดวงตาแดงก่ำ

บางทีหมออาจจะชินกับการเจออะไรแบบนี้เพราะเขาไม่ได้โกรธอะไรมาก หลังจากที่หายใจได้เขาก็พูดว่า “คุณเป็นอะไรกับคนไข้ในห้อง 307 ครับ”

“ผมเป็นสามีของเธอ ภรรยาของผมได้รับบาดเจ็บแบบไหน” ฟินนิคตะโกนอย่างหมดความอดทน

เมื่อได้ยินคำถาม ความลำบากใจปรากฏขึ้นในดวงตาของหมอ เขาอ้าปากค้างแต่ไม่มีคำพูดใดออกมาราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะแจ้งข่าวให้ฟินนิคทราบได้ยังไง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “คุณควรเตรียมใจให้พร้อม ภรรยาของคุณถูก...”

เขาหยุดพูดกลางประโยค พยายามเรียบเรียงความคิดออกมาเป็นคำพูด

ฉันจะฆ่าแกมาร์ค ไม่สิ ฉันจะทรมานแกจนถึงจุดที่แกอยากตายมากกว่า

ในทางกลับกัน อีฟเวลินรีบคว้าแขนของฟินนิคทันทีเมื่อเธอเห็นว่าเขากำลังทำร้ายตัวเอง จากนั้นเธอก็พูดด้วยความกังวลว่า “อย่าทำอย่างนี้ฟินนิค คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แม้ว่าคุณจะทำร้ายตัวเองก็ตาม”

หลังจากนั้นเธอก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าและพันรอบมือของเขา น้ำตาไหลพรากขณะพูดว่า “วิเวียนก็คงไม่อยากเห็นคุณเป็นแบบนี้เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาเช่นกัน”

เมื่อได้ยินชื่อภรรยาเขารีบมองกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและรู้สึกผิดขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง “ผมขอโทษวิเวียน มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมไม่ได้ปกป้องคุณ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมเอง..”

อีฟเวลินก้มหัวลง เธอรู้สึกอิจฉาอย่างมากเมื่อได้ยินเขากล่าวโทษตัวเอง ฟินนิคจะโทษตัวเองได้ยังไง เห็นได้ชัดว่าวิเวียนเป็นคนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นกับตัวเธอเอง

ทันใดนั้นใบหน้าชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้น นี่มันก็อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้ อย่างน้อยก็หมายความว่าฟินนิคเชื่อในสิ่งที่หมอพูด

เธอรีบเงยหน้าขึ้นและพูดพร้อมสะอื้นไห้ว่า “คุณไม่เห็นด้วยซ้ำว่าวิเวียนดูน่าสมเพชแค่ไหนตอนที่เราพบเธอ เสื้อผ้าของเธอขาดวิ่นไปหมด เธอหมดสติและร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ...”