ความรักสีคราม นิยาย บท 431

“ไม่เป็นไร จัดไป วิเวียน เธอทำได้” วิเวียนดึงประตูห้องอาบน้ำให้เปิดออกและให้กำลังใจตัวเอง

เมื่อเธอออกมาจากห้องอาบน้ำ ฟินนิคก็อาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังอ่านเอกสารอยู่บนเตียงจนลืมไปเลยว่ามีวิเวียนอยู่ในห้องด้วย

เมื่อเห็นว่าฟินนิคไมม่ได้มองมาที่เธอ วิเวียนก็อยากเผ่นหนีไปแต่เธอต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อนึกถึงเหตุผลที่ทำให้เธอใส่ชุดนอนเซ็กซี่ตัวนี้ เธอกลั้นใจถามฟินนิคด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ฟินนิค คุณอยากกินน้ำไหมคะ”

“ครับ ขอบคุณ” ฟินนิคตอบโดยไม่เงยหน้ามองเธอ

วิเวียนถอนใจยาวอย่างโล่งอกและหยิบแก้วน้ำมา เธอหันหลังไปมองขณะที่เดินไปยังตู้กดน้ำ แต่สายตาของฟินนิคยังคงจับจ้องอยู่ที่เอกสาร เธอลังเลอยู่สักพักแล้วจึงหันกลับมา “คุณอยากได้น้ำอุ่นหรือน้ำเย็นคะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ฟินนิคจึงขมวดคิ้วน้อยๆ มันไม่ชัดหรือไง ฉันชอบดื่มน้ำอุ่นมาตลอด ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้เพราะพวกเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่เคยถามเรื่องนี้มาก่อนเลย

เพราะฟินนิคงงกับคำถามของวิเวียน ในที่สุดเขาก็เงยหน้ามองเธอ

เมื่อเห็นเธออยู่ในชุดนอนที่เปิดเผยเรือนร่างแบบนั้น ฟินนิคก็ตกอยู่ในความสับสนงงงวย และความลุ่มหลงอันเร่าร้อนก็พลุ่งพล่านอยู่ในตัวเขาขณะที่ตาคู่นั้นเป็นประกาย

หลังจากที่เอาแต่จ้องผู้หญิงคนนี้โดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาก็ตอบว่า “น้ำอุ่น” น้ำเสียงแหบห้าวและหนักแน่นของเขาช่างมีเสน่ห์ชวนหลงใหล วิเวียนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวเพราะสายตาและเสียงของฟินนิค

“ได้ค่ะ” เสียงของเธอสั่นเครือในขณะที่เดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

ชุดนอนสุดเซ็กซี่ที่วิเวียนใส่อยู่นั้นช่างบางเบาและเผยให้เห็นสัดส่วนอันสมบูรณ์แบบของเธอ การตัดเย็บช่วงสะโพกนั้นออกแบบมาเพื่อเน้นทรวดทรงองค์เอวในขณะเดียวกันก็มองเห็นขาเรียวสวยของเธออยู่รำไรภายใต้เนื้อผ้าที่โปร่งบาง เมื่อเห็นผู้หญิงเซ็กซี่กำลังเดินมาหาเขา ฟินนิคก็รู้สึกคอแห้งและเหงื่อแตกพลั่ก

ถึงแม้ว่าอาการบาดเจ็บของวิเวียนจะได้รับการรักษาแล้ว แต่รอยแผลเป็นยังคงทิ้งร่องรอยไว้บนตัวเธอ เมื่อเห็นแผลเป็นนี้ ภาพผู้ชายสี่คนที่ฉุดกระฉากเธอจนเสื้อผ้าขาดวิ่นก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

ความรุ่มร้อนในตัวของเขาจางหายไปราวกับว่ามีคลื่นความเย็นโหมกระหน่ำใส่ตัวเขาในขณะที่เสียงร้องขอความช่วยเหลือของวิเวียนดังก้องอยู่ในหูของเขา “ช่วยฉันด้วย…ฟินนิค ได้โปรด”

“ฟินนิค เป็นอะไรไปคะ” วิเวียนสับสนเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าอันเคร่งขรึมและแววตาอันเย็นชาของเขา

เสียงของวิเวียนดึงเขาออกมาจากความสับสน ด้วยสายตาที่อ่อนไหวและผิวกายสีขาวอมชมพูราวกับกลีบกุหลาบ เธอดูช่างเย้ายวนน่าหลงใหลยิ่งนัก แต่เขาไม่มีอารมณ์จะทำต่อแล้ว

ความรู้สึกผิดและความเสียใจฉายชัดอยู่ในแววตาของเขาขณะที่เขาพลิกตัวและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน หลังจากจัดผ้าห่มให้เรียบร้อยแล้ว เขาก็ลูบหลังวิเวียนเบาๆ และพูดว่า “นอนเถอะ วันนี้ผมเหนื่อย”