ความรักสีคราม นิยาย บท 521

อีฟเวลินแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ทันทีที่เห็นวิเวียน แทบอยากจะกระโจนเข้าไปข่วนหน้าวิเวียนโทษฐานที่เคยล่อลวงฟินนิค

เธอพยายามระงับความหงุดหงิดเอาไว้ และบอกกับตัวเองในใจว่า มันยังไม่ถึงเวลา ฉันจะทะเลาะกับนังวิเวียนตอนนี้ไม่ได้ แต่เดี๋ยวก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ชีวิตของเธอน่าสมเพชพอๆ กับเมื่อห้าปีก่อนอย่างแน่นอน! เธอจะต้องชดใช้กับความโศกเศร้าที่ฉันแบกรับมาโดยตลอด!

เมื่อเธอหยุดรถเข็นลงต่อหน้าวิเวียน เธอแสดงสีหน้ารู้สึกผิด “วิเวียน มาเสียทีนะรอตั้งนาน วันนี้ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอน่ะ” จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปจับมือของวิเวียน

วิเวียนยกมือขึ้นอย่างจงใจ บอกเป็นนัยให้อีกฝ่ายรู้ว่าต้องการหลีกเลี่ยงที่จะสัมผัสตัวเธอ “อยากคุยอะไรก็พูดมาเถอะ”

คิดว่าฉันอยากจะแตะต้องแกนักหรือไง นังสารเลว? อีฟเวลินรู้สึกกระอักกระอ่วนและสาปแช่งวิเวียนอย่างเงียบๆ ในใจ ในขณะเดียวกันเธอก็ทำหน้าตื่นตระหนก ราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังกลั่นแกล้งเธอ

ใบหน้าที่ดูเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสาและสภาพที่ต้องนั่งรถเข็นอย่างน่าสมเพชของอีฟเวลิน ทำให้หลายคนที่เดินผ่านล็อบบี้โรงแรมต้องพากันมองวิเวียนอย่างไม่พอใจ ซึ่งเป็นการบ่งบอกการตำหนิติเตียนและรังเกียจในการกระทำของเธออย่างเห็นได้ชัด

วิเวียนนึกเย้ยหยันในใจ เธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ ไม่ต่างอะไรจากเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอรู้วิธีทำให้ผู้อื่นสงสาร ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันทำได้ดีไปกว่าเธอ

“วิเวียน ฉันรู้ว่าเธอโกรธฉัน สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้วเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษนะ" อีฟเวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงใจ “ฉันขอโทษนะวิเวียน ฉันเสียใจมากๆ เมื่อห้าปีที่แล้วฉันมันโง่เง่าเกินไป มันเป็นความผิดของฉันเอง ยกโทษให้ฉันได้ไหม”

วิเวียนรู้สึกสับสนที่อีฟเวลินกำลังขอโทษขอโพยเธอจริงๆ เธอนึกว่าอีฟเวลินจะมาพูดจาข่มขู่และบอกเธอว่าอย่าแย่งฟินนิคไปเสียอีก เพราะปกติแล้วอีฟเวลินก็มักจะชอบทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?

เมื่อเห็นความจริงใจในดวงตาของอีฟเวลิน วิเวียนก็เกือบจะเชื่อคำพูดของพวกนั้นแล้ว หากไม่ใช่เพราะว่าก่อนหน้านี้เธอเคยถูกอีฟเวลินหลอกเอาไว้นับครั้งไม่ถ้วน เธอจึงไม่อยากหลงเชื่อง่ายๆ อีกต่อไปแล้ว

วิเวียนมองอีฟเวลินแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะเธออยากรู้ว่าอีฟเวลินกำลังพยายามจะพูดอะไรกันแน่

อีฟเวลินเลื่อนรถเข้าไปใกล้ๆ วิเวียนอีกครั้งและจับมือเธอ จากนั้นก็พูดพร้อมกับร้องไห้ไปด้วยว่า “วิเวียน หลังจากที่ขาของฉันพิการ ฉันได้ไตร่ตรองถึงสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปก่อนหน้านี้ ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ ตอนนั้นเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนจริงๆ และฉันก็ไม่ควรทำกับเธอแบบนั้น บางทีพระเจ้าอาจทำให้ฉันกลายเป็นคนพิการเพราะเขาทนความเย่อหยิ่งของฉันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว วิเวียน ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ เธอให้โอกาสฉันแก้ตัวได้ไหม ตอนนี้ พอฉันคิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยเป็นเพื่อนกัน ฉันก็รู้ว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ ที่มีเธอเป็นเพื่อน ฉันไม่ควรทิ้งความเป็นเพื่อนของเราไปเพราะผู้ชายคนเดียวเลย วิเวียน ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธออีกครั้ง ไปซื้อของไปกินข้าวทำอะไรๆ ด้วยกันเหมือนเดิม ตกลงไหม? ครั้งนี้ฉันสัญญาว่าจะจริงใจกับเธอ ให้โอกาสฉันได้ไหม?”

หลังจากพูดจบ อีฟเวลินก็มองไปที่วิเวียนด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ราวกับคำว่า "ไม่" จากเธอจะถือเป็นการก่ออาชญากรรมอันเลวร้ายอย่างไรอย่างนั้น