ความรักสีคราม นิยาย บท 530

“ฟักทองน้อยของแม่ ขอโทษนะลูก มันเป็นความผิดของแม่เอง” วิเวียนสะอื้นไห้ขณะที่เธอกอดแลร์รี่ไว้แน่น เธอคิดว่าเธอมอบความรักทั้งหมดให้กับแลร์รี่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถชดเชยความรักจากพ่อที่ขาดหายไปได้

“เป็นความผิดของแม่ทั้งหมด แม่...แม่ไม่ได้ทำให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ลูกยกโทษให้แม่ได้มั้ยจ้ะ” วิเวียนร้องไห้คร่ำครวญ

"ฮะแม่ ผมจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แม่อย่าร้องไห้นะฮะ” แลร์รี่เป็นเด็กที่มีเหตุผล และเขารู้ว่าไม่ควรจะพูดถึงฟินนิคอีกต่อไป เขายกมือเล็กๆ ขึ้นและเริ่มเช็ดน้ำตาให้วิเวียน

การกระทำของแลร์รี่ยิ่งทำให้วิเวียนรู้สึกผิดมากขึ้น สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือกอดเขาไว้ในอ้อมแขนขณะพูดพร่ำขอโทษเขาอยู่ตลอด

เบเนดิกต์ถอนหายใจ เขาย่อตัวลงกอดสองแม่ลูกเอาไว้เพื่อปลอบใจทั้งคู่โดยไม่พูดอะไร

ผ่านไปสองสามวันแล้วหลังจากที่แลร์รี่ไปหาฟินนิคแต่วิเวียนยังคงจมอยู่กับความรู้สึกผิดอย่างรุนแรง

เธอเฝ้าถามตัวเองตลอด...มันถูกต้องแล้วใช่ไหมที่จะปิดบังเรื่องของฟินนิคไม่ให้แลร์รี่รู้? เธอรู้ว่าแลร์รี่ยังรู้สึกไม่ดีหลังจากวันนั้น เขาไม่มีความสุขและไม่ร่าเริงอย่างที่เคยเป็น

ในเมื่อแลร์รี่รู้อยู่แล้วว่าฟินนิคเป็นพ่อของเขา หรือฉันควรจะคุยกับเขาเรื่องนี้? ยังไงฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปห้ามไม่ให้เขาเจอพ่อของตัวเอง

แต่วิเวียนหวาดหวั่นในความโหดร้ายและอำนาจของฟินนิค เธอกลัวว่าเขาจะพรากแลร์รี่ไปจากเธอ

ไม่! ฉันจะเสียลูกไปไม่ได้! ฉันจะไม่ยอมให้อีฟเวลินมาเป็นแม่เลี้ยงของแลร์รี่! แต่...ฟักทองน้อยของฉันต้องการพ่อ

ขณะที่วิเวียนกำลังสับสนและหาทางออกให้กับปัญหาดังกล่าว เธอก็ได้รับสายจากอีฟเวลิน

“สวัสดีวิเวียน ฉันอยากชวนเธอไปดูโอเปร่าด้วยกัน วันนี้เธอว่างมั้ย?”

เมื่อก่อนเธอไม่เคยแต่งเนื้อแต่งตัวให้ดูดีก่อนที่จะไปพบกับอีฟเวลินเลย แต่ตอนนี้...วิเวียนจะไม่ยอมให้อีฟเวลินเหนือกว่าอีกต่อไป

อีฟเวลินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาด้วยความหงุดหงิด หน้าจอโทรศัพท์ดับลงสะท้อนให้เห็นใบหน้าบูดบึ้งของเธอ เลยเวลานัดมาสิบนาทีแล้ว แต่ยังไม่เห็นวี่แววของวิเวียนเลย เธอกำลังล้อฉันเล่นเหรอ?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ความเกลียดชังก็ฉายชัดขึ้นในแววตาของอีฟเวลิน ตอนนี้เธอวางท่าใหญ่โตเพราะได้เป็นลูกสาวของตระกูลมอร์ริสันงั้นเหรอ? หึ! ฉันจะทำลายชื่อเสียงของเธอจนย่อยยับ! คนที่เป็นศัตรูกับฉันจะต้องพบกับจุดจบที่เลวร้าย

ความเดือดดาลกำลังพุ่งพล่านยู่ในอกของเธอ อีฟเวลินไม่รู้จะระบายไปกับใครจึงไปลงกับพนักงานเสิร์ฟแทน “นี่เธอ กาแฟเย็นหมดแล้ว ไม่รู้จักเปลี่ยนให้ร้อนเหรอ?”

"ได้ครับ คุณลูกค้าโปรดรอซักครู่” จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็หยิบถ้วยกาแฟออกไปจากอีฟเวลินที่กำลังมีสีหน้าไม่พอใจ เขารู้สึกผิดหวังเพราะไม่คิดว่าคนที่หน้าตาน่ารักอย่างเธอจะอารมณ์ร้ายได้ขนาดนี้

ไม่นานนัก พนักงานเสิร์ฟก็กลับมาพร้อมกับกาแฟสดหนึ่งแก้ว แต่อีฟเวลินไม่แม้แต่จะกล่าวคำขอบคุณด้วยซ้ำ เธอโบกมือให้เขาอย่างไม่ใส่ใจราวกับว่าเธอกำลังพยายามปัดไล่แมลงวันที่น่ารำคาญ