ความรักสีคราม นิยาย บท 648

“แม่ดีใจนะะที่หนูสบายดี” ราเชลถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วถามอย่างกระวนกระวายว่า “อพาร์ทเม้นท์นั่นอยู่ที่ไหนเหรอวิเวียน? แม่กลัวว่าอีฟเวลีนจะลำบากที่จะต้องอยู่คนเดียว”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูจ้างพี่เลี้ยงมาคอยดูแลเธอแล้ว” วิเวียนพยายามจะทำให้ราเชลสบายใจ “พี่เลี้ยงคนนี้ทำงานให้ครอบครัวมอร์ริสันมานานหลายปีแล้ว เธอมีประสบการณ์มากดังนั้นแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ตอนนี้ร่างกายของแม่ยังไม่ค่อยจะแข็งแรงดีนัก ดังนั้นก็อย่ากังวลไปเลยค่ะ หลังจากหายดีแล้วหนูจะพาเธอแม่ไปพบกับเธอนะคะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของวิเวียนแล้ว ราเชลก็รู้สึกขอบคุณ “ขอบใจมากนะวิเวียน ขอบใจที่ช่วยดูแลอีฟเวลิน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ไม่จำเป็นจะต้องมาขอบคุณหนูหรอกค่ะ” วิเวียนตอบอย่างสุภาพ “แม่เคยบอกหนูไม่ใช่เหรอคะว่าอีฟเวลินกับหนูควรจะดูแลกันและกัน?”

“แม่ดีใจนะที่ลูกคิดได้แบบนี้” ราเชลยิ้มอย่างโล่งใจขณะที่พูดโทรศัพท์ “วิเวียนจ๊ะ อีฟเวลินเพิ่งจะโดนฟินนิคไล่ออกจากบ้าน ในฐานะแม่กลับช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย หนูเป็นคนเดียวที่แม่ไว้วางใจได้ว่าจะคอยดูแลเธอ”

“หนูเข้าใจค่ะ” เสียงของวิเวียนฟังดูไม่ค่อยดีนัก “หนูมีอย่างอื่นที่จะต้องไปทำก่อนค่ะ หนูขอวางสายก่อน แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะดูแลอีฟเวลินให้ดีที่สุด”

“จ้ะ ดีใจจังที่ได้ยินอย่างนี้” ราเชลตอบอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่วางสายลงวิเวียนก็เงยหน้าขึ้น แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างเหนื่อยล้า

การต้องแสดงละครกับอีฟเวลินนั้นเหนื่อยมาก แต่การที่ต้องคุยกับราเชลนั้นเหนื่อยยิ่งกว่าอีก เธอไม่ชอบชีวิตที่น่าเหนื่อยหน่ายในตอนนี้เลย มันทำให้เธอคิดถึงตัวตนเดิมที่มองโลกในแง่ดีของเธอ

แต่เพื่ออนาคตของเธอและลูกชายแล้ว ความเป็นจริงในชีวิตก็ทำให้เธอไม่มีทางเลือก นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้แน่ใจได้ว่าจะได้รับความยุติธรรม

วิเวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้หัวโล่งขึ้นแล้วก็ก้าวเดินไปที่รถของเธอ ตอนนี้แลร์รี่น่าจะเลิกเรียนแล้ว เมื่อนึกถึงใบหน้าและน้ำเสียงที่แสนน่ารักของลูกชายก็ทำให้เธอมีอารมณ์สดใสขึ้นเล็กน้อย

แต่หลังจากที่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว วิเวียนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบวุ่นวายที่ด้านหลังเธอ แต่ก่อนที่เธอจะทำได้หันไปอย่างระแวดระวังก็ถูกแขนอันแข็งแรงรัดคอของเธอไว้

ต่อมาเธอก็รับรู้สึกถึงความมืดรอบตัว มันทำให้วิเวียนตระหนักได้ว่าเธอกำลังถูกปิดตา ดังนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น ชายผู้นี้เป็นใครกันแน่? ใครส่งเขามา?

วิเวียนพยายามบังคับใจตัวเองให้สงบลงแล้วคาดเดาว่าใครคือคนที่ลักพาตัวเธอ ผู้ที่น่าสงสัยที่สุดก็คืออีฟเวลินและมาร์ค

แต่อีฟเวลินก็เพิ่งจะถูกฟินิกขับไล่ออกมาจากตระกูลนอร์ตันนะ ตอนนี้เธอก็คงจะต้องวุ่นวายกับตัวเองมากเกินกว่าจะมาคิดเรื่องลักพาตัวฉัน หรือว่าจะเป็นมาร์ค? ถ้าเป็นเขาแล้วล่ะก็ เขาต้องการอะไรล่ะ? หรือว่าเขาต้องการจะใช้ฉันเพื่อข่มขู่ฟินิกอีกครั้ง?

เมื่อความรู้สึกกลัวรุนแรงทวีความรุนแรงขึ้นร่างกายของวิเวียนก็สั่นเทาเล็กน้อย ฉันจะยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับแลร์รี่่บ้าง? ลูกกำพร้าพ่อที่น่าสงสารของฉันจะขาดแม่ไม่ได้!

เมื่อคิดได้เช่นนี้สมองของวิเวียนก็รีบคิดหาวิธีที่จะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ แต่ก่อนที่เธอจะคิดอะไรออกเธอก็รู้สึกว่ารถได้หยุดลงแล้ว

เรามาถึงไหน? ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนกัน?

เธอถูกคนสองคนที่นั่งประกบเธอพาลงจากรถ เวลานี้เธอก็ยังคงไม่แน่ใจว่าเธออยู่ที่ไหน แต่เสียงที่เธอได้ยินต่อมาก็ยิ่งทำให้เธอสับสนมากขึ้น