ความรักสีคราม นิยาย บท 649

นั่นมันเสียงลิฟท์ใช่ไหมนะ? ที่นี่คือที่ไหนกันแน่? จากประสบการณ์ที่น่ากลัวฝังใจของฉันนั้น ฉันควรจะถูกพาไปที่โกดังหรืออะไรสักอย่างไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมมันถึงมีลิฟท์ด้วยล่ะ?

ด้วยความงุนงงในใจ ในที่สุดวิเวียนก็ทรุดตัวลงกับพื้น เธอแปลกใจที่คนเหล่านั้นทิ้งเธอไว้แล้วออกไป

“มีใครอยู่ไหม?” วิเวียนถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือของเธอ แต่ก็ไม่มีคำตอบ

วิเวียนพยายามขยับตัวอย่างแรงเพื่อที่จะได้สัมผัสสิ่งรอบข้างด้วยมือของเธอ ซึ่งมันให้มีความรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนห้องห้องหนึ่ง พวกเขาพาฉันเข้ามาในห้องทำไม?

จำได้ว่าก่อนหน้านี้อีฟเวลินเคยจ้างคนให้มาทำให้เธอต้องอับอายมาแล้ว จึงทำให้เหงื่อกาฬของวิเวียนเริ่มแตกไหลย้อยที่ตรงหน้าผากของเธอ

หรือว่าจะเป็นอีฟเวลินอีกแล้ว? มันเป็นไปได้ไหมที่เธอจะทำเหมือนอย่างเดิมอีก? แต่ถึงยังไงฉันก็จะไม่มีวันยอมให้เธอทำได้สำเร็จเป็นอันขาด ฉันจะต้องรีบหาทางหนีเดี๋ยวนี้เลย

วิเวียนพยายามที่จะหาบางอย่างมาใช้ตัดเชือกออกได้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ผล

เมื่อไม่สามารถจะหาอะไรมาใช้ได้ เธอจึงพยายามที่จะคลายเชือกออกด้วยการเสียดสี แต่แล้วเธอก็เพิ่งจะรู้ว่าข้อมือของเธอนั้นถูกมัดไว้จนแน่นมาก ที่น่าแปลกก็คือเธอไม่รู้สึกเจ็บที่บริเวณข้อมือเลย เชือกที่ใช้ผูกเธอไว้ดูเหมือนจะไม่ใช่เชือกป่านธรรมดา และเมื่อสัมผัสแล้วก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างจะบอบบาง

คนๆ นั้น…คงจะไม่ใช่พวกวิตถารหรอกนะ? เมื่อคิดได้เช่นนั้นหัวใจของวิเวียนก็ยิ่งเต้นแรงอีกครั้ง เธอจึงพยายามดิ้นรนมากขึ้นอีกเพื่อที่จะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ แต่มันก็ไม่สำเร็จ

ขณะที่วิเวียนกำลังสิ้นหวังอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออกจากนั้นก็มีเสียงฝีเท้า – ที่มั่นคงและหนักแน่น เธอรู้ทันทีว่าเป็นฝีเท้าของผู้ชาย

วิเวียนกระวนกระวายใจจนน้ำตาแทบจะไหลออกมาแล้ว เขาเป็นใครกันแน่? นี่เขาจะทำอะไรกับฉันงั้นเหรอ?

เมื่อได้ยินฝีเท้าค่อยๆ ใกล้เข้ามา หัวใจของวิเวียนก็แล่นขึ้นไปจุกที่คอของเธอ

“หยุดนะ! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน! คุณเป็นใคร?” เธอรวบรวมความกล้าแล้วตะคอกออกมา แต่ร่างกายที่สั่นเทาของเธอก็ยังคงเผยให้เห็นความตื่นตระหนกในใจของเธออยู่ดี

เขาจะทำอะไรไม่ดีกับฉันรึเปล่า? ความสิ้นหวังเกิดขึ้นในใจของวิเวียนทันที

เธอรู้สึกได้ว่าเขายังคงยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง แล้วเธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาไม่เคลื่อนไหว

ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นกระต่ายที่กำลังถูกขังอยู่ในกรง แม้ว่าเธอจะต่อสู้ดิ้นรนมากเพียงใดก็ทำได้แต่เพียงรอที่จะถูกเชือด

ภายใต้ความหวาดกลัวอย่างรุนแรงวิเวียนก็หยุดพูด เธอเม้มริมฝีปากแน่นและตัวแข็งทื่อ ในขณะที่ต้องรอชายคนนั้นอยู่เงียบๆ

แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกว่ามีมืออุ่นๆ มาลูบไล้ที่แก้มของเธอนี่เขากำลังสัมผัสใบหน้าของเธอ!

มือของเขาลูบไล้แก้มของเธอเบาๆ ในขณะที่นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ก็บีบคางของเธอโดยไม่รู้สึกตัว ดวงตาสีเข้มคู่นั้นของเขาจ้องมองไปที่ริมฝีปากอันบอบบางคู่นั้นของเธออย่างเร่าร้อน

เมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่รู้จักนั้นมันก็เกิดเป็นความหวาดกลัวขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ ขณะนั้นวิเวียนอยากจะมุดเข้าไปหลบที่ใต้โซฟาเพื่อจะหนีจากชายคนนั้น แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เพราะเธอไม่มีที่ที่จะให้หนีไปซ่อนได้