ความรักสีคราม นิยาย บท 670

แม้จะไม่เต็มใจนัก แต่เธอก็วางมือบนหน้าผากของฟินนิคและตกใจกับความร้อนจนแทบไหม้ที่เธอรู้สึก

เธอตกใจมากที่รู้ว่าเขามีไข้ ดูจากความร้อนที่เธอสัมผัสแล้ว มันเป็นไข้สูงมากด้วย ชีวิตเขาอาจตกอยู่ในอันตรายหากเธอไม่ได้ให้ยาลดไข้ให้เขา

เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของชายหนุ่มและต้องการโทรไปหาโนอาห์เพื่อถามหายาลดไข้จากเขา แต่น่าเสียดายที่โทรศัพท์ของฟินนิคล็อกอยู่และเธอไม่มีรหัสผ่านปลดล็อกโทรศัพท์

ด้วยความพยายามจะปลดล็อกโทรศัพท์เขา เธอใส่วันเกิดของเขาลงไปแต่มันก็ไม่ถูกต้อง ลองใส่วันเกิดพ่อของเขาลงไปก็ยังคงไม่ถูกอยู่เหมือนเดิม

โอ๊ย! ทำไมต้องล็อกหน้าจอโทรศัพท์ด้วยนะ? เขามีอะไรในโทรศัพท์ที่ต้องอับอายด้วยหรือไง?

วิเวียนอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้ง แต่เธอก็บังคับตัวเองให้ใจเย็นไว้ เธอตัดสินใจลองใส่วันเกิดตัวเองดู แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อมันเป็นรหัสที่ถูกต้อง

เธอรู้สึกซึ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะจำวันเกิดเธอได้ แต่เธอไม่มีเวลามาซาบซึ้งอะไรมากในตอนนี้

ทันทีที่เธอเห็นเบอร์โทรของโนอาห์ในรายชื่อ เธอก็กดโทรออก โนอาห์รับสายทันทีและถามว่า “คุณนอร์ตัน คุณอยากได้อะไรหรือเปล่าครับ?”

หญิงสาวที่กำลังกังวลถามออกมาว่า “โนอาห์! นี่ฉันเองนะ! วิเวียนเอง! ฟินนิคมีไข้สูงมาก! คุณมียาอะไรที่แก้หวัดหรือลดไข้ได้บ้างไหม?”

“คุณวิเวียน ผมจะเอายาลงไปให้! รอสักครู่นะครับ!” เสียงของโนอาห์สั่น เหมือนเขาเองก็กังวลไม่แพ้กัน

“ได้! รีบหน่อยนะ! ฉันกลัวว่าเขาจะมีไข้สูงมาก!”

ทันทีที่วางสายไป เธอก็หยิบผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำมาเช็ดผมเขาให้แห้ง

เขาปล่อยให้นอนหลังไปกับผมเปียกๆ ทั้งที่ไม่สบายอยู่ได้ยังไง? รู้บ้างไหมว่าความสะเพร่านี้มันจะมีผลอะไรตามมาบ้าง? วิเวียนแอบบ่นในใจขณะที่เช็ดผมของฟินนิคอยู่

หลังจากเช็ดผมเขาด้วยผ้าเช็ดตัวแล้ว เธอก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูขณะที่กำลังจะไปหยิบไดร์เป่าผม “คุณวิเวียน! นี่ผมเองครับ! โนอาห์! คุณช่วยเปิดประตูหน่อยครับ!”

อันที่จริงเขาสัญญาว่าจะเป่าผมให้เธอไปจนวันตาย เห็นได้ชัดว่าพูดง่ายกว่าทำเพราะคำสัญญานั้นจะคงอยู่ไปชั่วชีวิต

เธอรู้สึกถึงคลื่นอารมณ์ที่ถาโถมและบังเอิญทำให้เขาตื่นขึ้นมาเพราะไล้ผมเขาแรงเกินไป พอเขาลืมตา เธอก็ตกใจ ต้องใช้เวลาพักหนึ่งถึงจะตั้งสติได้

ในตอนนั้นฟินนิคซาบซึ้งเพราะเขาเห็นวิเวียนกำลังเป่าผมให้เขา เขาคว้ามือเธอไว้และพูดว่า “วิเวียน…”

เธอสะบัดมือเขาออกและตอบว่า “ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่ทิ้งคุณตอนป่วยไม่ได้”

“ขอบ… ขอบคุณนะ…”

เธอไม่คุยกับเขาอีกและเป่าผมให้เขาต่อไป เธอเป่าผมให้เขาอย่างเบามือซึ่งสวนทางกับคำพูดแข็งกร้าวเมื่อครู่มากนัก

พอผมของฟินนิคแห้งดีแล้ว เธอก็เอาไดร์ไปเก็บ หลังจากกลับมาพร้อมน้ำแก้วหนึ่งในมือ เธอก็ส่งยาให้เขาพร้อมกับน้ำแก้วนั้น