ความรักสีคราม นิยาย บท 710

หลังจากจัดการเรื่องเอกสารเรียบร้อย วิเวียนกลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย เธอไม่พูดสักคำตั้งแต่ยกกระเป๋าเสื้อผ้าใส่รถและขับไปส่งราเชลกับอีฟเวลินที่บ้าน

แน่นอนว่าราเชลรับรู้ได้ถึงความโกรธของอีฟเวลิน พอเริ่มหายโมโหก็รู้ตัวว่าเมื่อครู่นี้เธอเองก็ทำเกินไป วิเวียนต้องหงุดหงิดเป็นธรรมดาที่เธอเอาแต่ปกป้องอีฟเวลิน

“วิเวียน” ราเชลพึมพำและยิ้มให้ขณะจับมือวิเวียนไว้ “เมื่อกี๊แม่ร้อนใจไปหน่อยที่เห็นอีฟเวลินร้องไห้ เลยพูดแรงกับลูก อย่าถือสาเลยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” วิเวียนตอบได้เท่านี้เพราะราเชลยอมอ่อนให้แล้ว

ราเชลหัวเราะขณะตบมือของวิเวียนเบาๆ “วิเวียน แม่รู้ว่าลูกเป็นเด็กใจกว้างและอ่อนโยน หลายวันมานี้ลูกคงเหนื่อยมาก แม่ทำหมูอบของโปรดให้ลูกดีไหม?”

เนิ่นนานมาแล้วที่วิเวียนเคยได้ยินราเชลพูดจากับเธอดีๆ แบบนี้ เธอรู้สึกแปลกหูและไม่คุ้นชิน วิเวียนลังเลครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า “ดีค่ะ”

“แม่ไปทำก่อนนะ” ราเชลยิ้มและเดินเข้าครัว

เห็นแม่ของเธอเข้าห้องครัวไปแล้ว อีฟเวลินกะพริบตาก่อนจะแตะกล่องใบเล็กที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ไม่มีใครเห็นรอยยิ้มมีเลศนัยของเธอ

“คุณราเชล ให้ฉันช่วยนะคะ คุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ยังไม่ควรออกแรง” อีฟเวลินพูดขณะเข็นวีลแชร์เข้าครัว

“ก็ได้ ถ้างั้นแม่จะ…” ราเชลหยุดกึกและมองอีฟเวลินอย่างกระวนกระวาย เธอรู้ว่าอีฟเวลินไม่ชอบให้เธอแทนตัวเองแบบนั้น

แต่ดูเหมือนสีหน้าของอีฟเวลินจะไม่เปลี่ยน ราเชลถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอยิ้มระรื่น “วันนี้แม่จะสอนวิธีที่ดีที่สุดในการทำหมูอบให้ลูก”

“เยี่ยมเลย! ขอบคุณค่ะคุณราเชล”

…..

“เหรอจ๊ะ?” ราเชลยิ้มแป้น “แม่จำได้ว่าลูกเคยชอบฝีมือแม่ วันนี้กินเยอะๆ นะ”

“ได้ค่ะ” อีฟเวลินพยักหน้าพร้อมกับยิ้มสดใส

วิเวียนรู้สึกหม่นหมองกับภาพความสดชื่นรื่นเริงของคู่แม่ลูก เราเป็นส่วนเกินของที่นี่ ควรจะกลับเร็วขึ้น

เธอก้มหน้าและคนอาหารในจานอย่างเงียบๆ พยายามกลั้นน้ำตาเต็มที่ แต่ราเชลก็ไม่ได้สนใจวิเวียนสักนิด จึงไม่รู้เลยว่ามีอะไรผิดปกติ

“อีฟเวลิน กินผัดเห็ดกับถั่วพวกนี้สิลูก แม่จำได้ว่าลูกชอบที่สุด” ราเชลเติมเครื่องเคียงให้อีฟเวลินครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ช้าสิ่งที่อยู่ในจานของเธอก็กองเป็นภูเขา

“ขอบคุณค่ะคุณราเชล” อีฟเวลินพูดขณะนึกกระหยิ่มใจ ด้วยความสัมพันธ์ของเธอกับวิเวียน คงดูน่าสงสัยถ้าเธอเติมเครื่องเคียงให้อีกฝ่าย ดังนั้นคนที่ทำแทนได้ดีที่สุดก็คือราเชล