ความรักสีคราม นิยาย บท 712

อีฟเวลินจ้องส้อมในมือของวิเวียนเขม็ง นัยน์ตาวิบวับด้วยความลิงโลด เร็วสิ รีบกินเข้าไป! ขอแค่วิเวียนกลืนหมูอบสองสามชิ้นนั่น แผนการของเธอก็จะสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง

ส้อมของวิเวียนถูกส่งเข้าปาก อีฟเวลินเฝ้ามองอีกฝ่ายกลืนหมูอบลงคอคำแล้วคำเล่า ตื่นเต้นเสียจนแทบเก็บอาการไม่ไหว

นังวิเวียน คราวนี้แกตายแน่! ฉันจะดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครช่วยชีวิตแกได้!

หลังเสร็จสิ้นมื้อเย็น วิเวียนลุกขึ้นยืนและกำลังจะบอกลาราเชล แต่แล้วกริ่งที่หน้าประตูก็ดังขึ้น ฟินนิคมาแล้วเหรอ? วิเวียนสูดหายใจอย่างกระวนกระวาย ทำไมถึงมาเร็วนัก?

เธอเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านอย่างงุนงง จากนั้นก็ต้องประหลาดใจที่เห็นฮันเตอร์ยืนอยู่หน้าประตู

เขามาทำอะไรที่นี่?

“ฮันเตอร์ คุณมาที่นี่ทำไม?” วิเวียนถามอย่างตกใจ เขารู้ที่อยู่ของราเชลได้ไง? เราจำไม่ได้เลยว่าเคยบอกเขา

ได้ยินเสียงดังที่ประตู อีฟเวลินเข็นวีลแชร์เข้ามา พอเห็นฮันเตอร์ก็ยิ้มร่าระคนแปลกใจ “ฮันเตอร์ คุณนี่เอง!”

“วิเวียน ฉันเป็นคนบอกฮันเตอร์เองว่าให้มาที่นี่ อันที่จริงเขาควรจะกินมื้อเย็นกับพวกเรา แต่เขามาช้า” อีฟเวลินหันไปทำตาหวานใส่ฮันเตอร์ “คุณพลาดอาหารมื้อเด็ดนะ! เราเพิ่งจะเก็บโต๊ะเสร็จ ฉันบอกคุณให้มาเร็วกว่านี้นี่นา?”

เห็นอีฟเวลินพยายามอี๋อ๋อกับเขาสุดฤทธิ์ ฮันเตอร์หน้าบึ้ง เขาจ้องเธอโดยไม่พูดสักคำ

จากนั้นก็ละสายตาจากอีฟเวลินมามองวิเวียนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเป็นห่วง ดูหวั่นๆ ว่าอาจเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

วิเวียนงง “มีอะไรเหรอฮันเตอร์? ทำไมมองฉันแบบนั้น?”

วิเวียนยืนลังเลอยู่หน้าประตูครัว สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าเรียกราเชล “แม่ค่ะ เพื่อนหนูมารับแล้ว หนูกลับก่อนนะคะ”

ราเชลหันกลับมาและเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อน เธอเดินมาหาวิเวียนด้วยสีหน้าวิตก วิเวียนรู้สึกตะหงิดใจว่าราเชลมีบางอย่างจะพูดกับเธอ

“มีอะไรหรือคะ?” สายตาของราเชลดูคุ้นๆ เหมือนสายตาที่ฮันเตอร์ใช้มองเธอเมื่อกี๊ วิเวียนออกจะงงเล็กน้อย ทำไมวันนี้ทุกคนถึงทำตัวน่าสงสัย?

ราเชลอ้าปากเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่ลงท้ายก็ปิดปากเหมือนเดิม “ไม่มีอะไรหรอก” เธอพึมพำและนิ่งไปครู่หนึ่ง “ระหว่างทางก็ระวังตัวด้วยนะ”

ตอนนี้วิเวียนแน่ใจแล้วว่าราเชลมีเรื่องปกปิดเธอ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่อยากพูด วิเวียนก็ไม่เห็นความจำเป็นจะต้องเซ้าซี้ “ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ หนู…หนูขอตัวกลับก่อน”

วิเวียนอึกอักเล็กน้อยขณะพูด และเมื่อห้ามใจไม่ไหวก็โผเข้ากอดราเชล