ความรักสีคราม นิยาย บท 714

ในเมื่อวิเวียนกับฟินนิคไม่อยู่ที่นี่แล้ว อีฟเวลินก็รู้สึกว่าถึงเวลาเลิกเสแสร้งทำเป็นรักใคร่ราเชลเสียที เธอตะคอกอย่างหมดความอดทน “ขอบคุณค่ะ แต่หนูดูแลตัวเองได้ เลิกวนเวียนรอบตัวหนูเหมือนแมลงวันได้แล้ว”

“อีฟเวลิน ลูกพูดแบบนั้นได้ยังไง?” คำพูดจิกกัดของอีฟเวลินทำให้ราเชลตะลึง เมื่อกี๊อีฟเวลินยังเรียกเธอว่าคุณราเชลอย่างรักใคร่อยู่เลย ทำไมถึงเปลี่ยนท่าทีปุบปับแบบนี้?

เห็นสีหน้าตกใจของราเชล อีฟเวลินยิ้มเย้ย ผู้หญิงคนนี้คิดว่าตัวเองเป็นแม่ของเราจริงๆ เหรอ? ตลกสิ้นดี! หล่อนคิดว่าหล่อนเป็นใคร?

“เอาล่ะ พอเถอะ หนูมีธุระต้องทำ ขอตัวกลับก่อน” อีฟเวลินเบื่อหน่ายกับการมองหน้ายายแก่น่ารำคาญคนนี้ หลังจากพูดประโยคเย็นชานั้นออกมา เธอก็เข็นวีลแชร์และพยายามจะจากไป

แต่ราเชลยื่นมือมาห้ามไว้ เธอตรงเข้าขวางอีฟเวลินและเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายด้วยสีหน้าประหวั่นพรั่นพรึง เธออ้าปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ดูเหมือนไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ราเชลไม่สบายใจเลย

“ต้องการอะไร?” อีฟเวลินกระฟัดกระเฟียด ทำไมยัยนี่ถึงมีปัญหาเยอะเสียจริง?

หลังจากลังเลอยู่ครู่ใหญ่ ราเชลถามเสียงสั่น “อีฟเวลิน ลูก…ลูกทำอะไรวิเวียน?”

เธอจับตามองอีฟเวลินตลอดเวลาที่โต๊ะอาหาร ทุกครั้งที่วิเวียนกินหมูอบ นัยน์ตาของอีฟเวลินจะวาววับด้วยความลิงโลดและสาสมใจ แถมหลังจากนั้นก็ดูจะร่าเริงกว่าเดิม

แต่ทำไมอีฟเวลินต้องมีความสุขขนาดนั้นที่เห็นวิเวียนกินหมูอบไม่กี่ชิ้น? ราเชลอดสงสัยไม่ได้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็น

“หุบปาก! แกไม่ใช่แม่ของฉัน!” อีฟเวลินกรีดเสียง รู้สึกปั่นป่วนยิ่งกว่าเดิม “ถ้าไม่ใช่เพราะแก แกคิดว่าฉันจะมีสภาพแบบนี้เหรอ? ในเมื่อแกตัดสินใจยกฉันให้คนอื่นแล้ว ทำไมต้องบอกวิเวียนด้วย? เก็บเป็นความลับลงหลุมศพไปพร้อมแกไม่ได้หรือไง? นังโง่!”

คำพูดหยาบกระด้างของอีฟเวลินทำให้ราเชลทรุดฮวบ น้ำตาไหลอาบแก้มเหมือนสร้อยไข่มุกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ

“อีฟเวลิน ทุกอย่างเป็นความผิดของแม่เอง ตกลงไหม? ถ้าลูกคิดว่ามันไม่ยุติธรรมก็มาลงที่แม่ แต่วิเวียนไม่ได้ทำอะไรผิด เธอเป็นแค่เด็กน่าสงสารคนหนึ่งเหมือนกับลูก…ลูกจะระบายความแค้นใส่วิเวียนไม่ได้!”

“แกยังคิดว่าหล่อนไม่ผิดสินะ ใช่ไหม? นังนั่นขโมยเบ็น…พี่ชายที่รักของฉันไป ยังไม่ต้องพูดถึงฟินนิคและชื่อคุณมอร์ริสัน! มันฉกฉวยทุกอย่างไปจากฉัน ฉันเกลียดมันเพราะเรื่องนี้! ฉันเกลียดมัน แกเข้าใจไหม?” อีฟเวลินแผดเสียง “ฉันจะแก้แค้นมัน ให้มันชดใช้ในสิ่งที่มันทำไปตลอดหลายปี ให้มันรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนังสารเลวที่ขโมยทุกอย่างไปจากฉัน!”