ความรักสีคราม นิยาย บท 716

ฮันเตอร์พูดขณะหันมาช่วยพยุงวิเวียนออกจากรถ แต่เมื่อสบตาเธอก็ตกใจสุดขีด เมื่อครู่ก่อนเขาไม่ได้มองเธอให้ดี แต่ตอนนี้วิเวียนดูน่ากลัวเสียจนฮันเตอร์ถึงกับผงะ

ผิวหนังทุกตารางนิ้วของวิเวียนเป็นสีแดงทั้งเข้มและจางต่างกันไป เม็ดเหงื่อผุดพราวเต็มหน้าผาก เธอตาลอยและดูพร้อมจะทรุดได้ทุกเมื่อ

ฮันเตอร์ลงจากรถทันทีและเปิดประตูฝั่งวิเวียน กึ่งอุ้มกึ่งพยุงเธอออกมา “วิเวียน ยังไหวไหม? รู้สึกเป็นไงบ้าง?”

วิเวียนได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ ในหูเหมือนมีคนกำลังพูดกับเธอ แต่ทำอย่างไรก็ฟังไม่ออกสักคำ

เธอพยายามลืมตาเพื่อมองว่าใครยืนตรงหน้า แต่ก็เห็นเพียงภาพพร่าเลือนและร่างที่ไร้ใบหน้าวนเวียนไปมา ร่างของเขาให้สัมผัสอุ่นสบายเมื่อแนบกับ…

วิเวียนเอาแต่อ้าปากค้างและจ้องเขาอย่างเลื่อนลอย แข้งขาค่อยๆ อ่อนแรง ฮันเตอร์นึกสงสัยว่าเธอได้ยินที่เขาพูดสักคำไหม

แต่เขาไม่มีเวลาขบคิดเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ เรื่องสำคัญกว่าคือต้องตามหมอมาตรวจเธอ ร่างกายของวิเวียนร้อนรุ่มจนน่าตกใจ และเขาก็กลัวว่าสมองของเธออาจได้รับความเสียหาย

ฮันเตอร์อุ้มวิเวียนและพุ่งไปที่ประตูหน้าของบ้านตระกูลมอร์ริสัน “มีใครอยู่บ้าง? เปิดประตูเร็ว! มีใครอยู่หรือเปล่า?”

ได้ยินเสียงดังลั่นของเขา แม่บ้านคนหนึ่งรีบเปิดประตูทันที เธอผงะเมื่อเห็นสภาพน่ากลัวของวิเวียน “กะ-เกิดอะไรขึ้นกับคุณวิเวียนคะ?”

“เธอมีไข้สูงมากและเกรงว่าใกล้สลบเต็มทีแล้ว ผมจะไปส่งเธอที่ห้องก่อน รีบตามหมอด่วนเลย!” ฮันเตอร์สั่งการแม่บ้าน

“คุณคะ ขอทราบชื่อคุณได้ไหม?” แม้เสียงของฮันเตอร์จะร้อนรน แต่แม่บ้านก็ยังไม่ออกไปเดี๋ยวนั้น เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อาจมีอันตรายหากปล่อยให้เขาอยู่กับวิเวียนตามลำพัง

“ผมเป็นเพื่อนของวิเวียน ไม่ต้องห่วง ผมไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่พามาส่งบ้าน จริงไหม?” ฮันเตอร์ละล่ำละลัก “ไปตามหมอเดี๋ยวนี้! ผมกลัวว่าไข้สูงอาจทำให้สมองของเธอกระทบกระเทือน”

คำพูดของเขาดูมีเหตุผล แม่บ้านคลายความหวาดระแวง “ได้ค่ะ ฉันจะไปตามหมอเดี๋ยวนี้ คุณขึ้นไปชั้นบนและเลี้ยวซ้ายตรงห้องที่สองนะ นั่นคือห้องของคุณวิเวียน ได้โปรดดูแลเธอด้วยนะคะคุณ ฉันจะรีบกลับมา”

“วิเวียน ได้ยินผมพูดไหม?” ฮันเตอร์จับมือวิเวียนและตะโกนข้างหูเธอ “อดทนอีกนิดนะ หมอกำลังมา!”

“ร้อน…ความรู้สึกนี้มันช่างประหลาด…ฉันอยาก…” วิเวียนพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของฮันเตอร์ ดูเหมือนจะปล่อยโฮอยู่รอมร่อ เธอเริ่มสั่นสะท้านอย่างหนัก อยากได้รับความเย็นผ่อนคลายนั้นอีกครั้ง

เพราะยังถูกฮันเตอร์จับแขนไว้ วิเวียนจึงได้แต่ถูไถใบหน้าของเธอกับแก้มของเขาเพื่อหาความรู้สึกผ่อนคลาย “เย็นเหลือเกิน…สบายจัง…มอบมันให้ฉันเสียทีเถอะ…”

วิเวียนยังคงใช้ร่างเบียดเขาหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ฮันเตอร์สะท้านไปถึงกระดูกสันหลังเมื่อถูกลมหายใจร้อนผ่าวของเธอเป่ารดหู

เขาอดกลั้นสุดชีวิต พยายามขับไล่ความคิดที่รบกวนจิตใจออกไป ผู้หญิงที่เขาหลงใหลอยู่ที่นี่แล้ว แค่เอื้อมมือคว้าก็จะได้เธอมาครอบครอง

เห็นสีหน้าปั่นป่วนของวิเวียน ฮันเตอร์รู้สึกสองจิตสองใจ ตอนนี้ในบ้านอยู่กันแค่สองคน ถ้าเขาต้องการ ก็จะได้ครอบครองหญิงที่เขารักทันที นี่อาจเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวของเขา