ความรักสีคราม นิยาย บท 717

ขณะที่อารมณ์ซับซ้อนสับสนหมุนวนอยู่ในสมองของฮันเตอร์ เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น หมอมาแล้วหรือ? ฮันเตอร์หลุดออกจากภวังค์

เมื่อรู้สึกตัวก็แทบอยากจะตบหน้าตัวเอง เราคิดบ้าอะไรอยู่? หลงละเมอกับความคิดชั่วร้ายแบบนั้นได้ยังไง?

ฮันเตอร์ผละจากวิเวียนทันทีและรีบวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อเปิดประตู วิเวียนครวญครางอย่างน่าสงสารและสะอึกสะอื้นตอนที่เขาออกมา ทำเอาฮันเตอร์ปวดใจ ตอนนี้มีแต่หมอเท่านั้นที่ช่วยเธอได้

แต่เมื่อเปิดประตูก็พบฟินนิคแทนที่จะเป็นหมอ

ฟินนิคดูตกตะลึงที่เห็นฮันเตอร์ “คุณมาทำอะไรในบ้านของวิเวียน?” วิเวียนเพิ่งขอให้เขามาพบเธอที่บ้านตระกูลมอร์ริสัน แล้วหมอนี่มาทำอะไร?

ฮันเตอร์ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงแก้วแตกก็ดังมาจากชั้นบน ตามด้วยเสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดของผู้หญิงคนหนึ่ง วิเวียน!

ฟินนิคผลักฮันเตอร์และวิ่งพรวดขึ้นไป ฮันเตอร์มาทำอะไรที่นี่กับวิเวียนในเมื่อตอนนี้ไม่มีคนอื่นอยู่ที่บ้านเลย? เขาพยายามจะล่วงเกินเธอหรือเปล่า?

ฟินนิคเร่งฝีเท้า เมื่อมาถึงห้องของวิเวียน ภาพตรงหน้าก็ทำให้เขาตะลึงตาค้าง

วิเวียนกำลังเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเหยเก เธอครวญครางซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฉันอยากได้มัน…อึดอัดมาก…มันร้อน…เร็วเข้าเถอะ…ร้อน…ฉันทนไม่ไหวแล้ว…”

“ฟินนิค คือวิเวียน…” ฮันเตอร์เข้ามายืนด้านหลังฟินนิค พอเห็นวิเวียนก็พยายามจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายฟัง

แต่ฟินนิคเดือดดาลกับภาพตรงหน้าจนแทบพูดไม่ออก เพราะคิดว่าเป็นฝีมือของฮันเตอร์ มือจึงไปไวกว่าสมอง

“แก ไอ้ชั่วน่าขยะแขยง!” ฟินนิคเหวี่ยงหมัดใส่ฮันเตอร์ นัยน์ตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาเตะหน้าแข้งอีกฝ่ายเต็มแรง “แกเป็นปีศาจป่าเถื่อนชนิดไหนถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้กับวิเวียน?”

“ให้ตายสิ! คุณต่างหากที่เป็นไอ้สวะ! ให้ผมอธิบายก่อนได้ไหม? ผมไม่ได้ทำ อีฟเวลินเป็นคนวางยาวิเวียนและเรียกให้ผมไปรับเธอ! ผมก็เพิ่งรู้ว่าวิเวียนถูกวางยา และส่งแม่บ้านให้ไปตามหมอแล้ว”

ฮันเตอร์พูดรวดเดียวจบและชี้ไปที่วิเวียนอย่างร้อนใจ “ตอนนี้เราควรหายาแก้พิษให้วิเวียนก่อน ไม่เห็นเหรอว่าเธอทรมานแค่ไหน?”

ฟินนิคอึ้งไปชั่วครู่ แต่ก็หายงงแทบจะทันที

อีฟเวลินอีกแล้วหรือ? ก่อนหน้านี้เราก็สั่งสอนบทเรียนให้เธอไม่น้อย ทำไมถึงกล้าทำร้ายวิเวียนอีก?

ฟินนิคกำหมัดแน่น เขามีหลักการอยู่ว่าจะไม่ทำร้ายผู้หญิง แต่ก็พร้อมจะให้อีฟเวลินเป็นข้อยกเว้น ถ้าตอนนี้เธอมาอยู่ตรงหน้าเขาคงถูกอัดยับ

ฟินนิครีบวิ่งเข้าไปในห้อง เห็นวิเวียนน้ำตานองหน้า เธอกอดผ้าห่มและนอนขดเป็นลูกบอล วิเวียนร่ำร้องด้วนเสียงแหบพร่า “อึดอัด…ฉันอึดอัดมากเลย…มันเจ็บ…”