ความรักสีคราม นิยาย บท 814

“มันสวยงามจริงๆ”

วิเวียนปฏิเสธไม่ได้ว่าอากาศที่นี่สดชื่นและสภาพแวดล้อมก็เงียบสงบ ซึ่งช่วยเพิ่มความรู้สึกใกล้ชิดกับธรรมชาติมากยิ่งขึ้น

ที่สำคัญคือไม่มีแม้แต่ฝุ่นควันหรือมลพิษ อากาศที่นี่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ

“ถ้างั้นเราไปเดินเล่นกันหน่อยมั้ย?” ฮันเตอร์รู้สึกถึงความอึดอัดที่อยู่ระหว่างพวกเขา ดังนั้นเขาจึงแนะนำให้เดินเล่นไปด้วยเพื่อทำลายกำแพงกั้นระหว่างพวกเขา

"ได้สิ" วิเวียนไม่ปฏิเสธ

ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเผชิญกับสิ่งนี้ไม่ช้าก็เร็ว มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะทำให้เรื่องระหว่างพวกเขาชัดเจนโดยเร็วที่สุด เพื่อที่เธอจะได้ให้คำอธิบายแก่ฟินนิคและเลิกรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังติดค้างฮันเตอร์อยู่

เมื่อวิเวียนคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงไม่รู้สึกประหม่าเท่ากับฮันเตอร์

ฮันเตอร์กระแอมในลำคอ ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน เขาจึงเริ่มบทสนทนาอย่างแผ่วเบา “แล้วที่ผ่านมาคุณเป็นยังไงบ้างครับ?”

ฮันเตอร์ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบพูดตัดบทเพื่อเข้าประเด็น เขามักจะเริ่มด้วยการพูดคุยกันแบบสบายๆ และค่อยๆ นำการสนทนาไปสู่หัวข้อหลัก

“ฉันว่ามันก็ไม่เลวเลย ตอนนี้ฉันใช้ชีวิตได้อย่างไร้กังวลโดยที่มีแต่คนมาคอยเอาอกเอาใจแทบจะตลอดเวลาเลย”

แม้ว่าเธอจะพูดจาขวานผ่าซาก แต่มันก็เป็นภาพสะท้อนชีวิตของเธอในช่วงที่ผ่านมาได้อย่างถูกต้องที่สุด

โดยปกติแล้วเธอแทบจะกินและนอนวนไปมาแบบนั้นอยู่ตลอดเวลา

เธอแทบไม่จำเป็นต้องขยับตัวเลยสักนิดเวลาอยู่ที่บ้าน

ชีวิตของเธอก็ไม่ต่างไปจากชีวิตของภรรยาเศรษฐีที่นิสัยเสียเหล่านั้น

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฮันเตอร์รู้สึกหดหู่ใจที่ได้ยินว่าวิเวียนกำลังมีชีวิตที่มีความสุข

เขาเงียบไปชั่วครู่ ขณะที่เขากำลังคิดหาคำเพื่อแสดงความรู้สึกของเขา

ก่อนที่เขาจะทันได้ตัดสินใจ วิเวียนเหลือบไปเห็นปลาทองคู่หนึ่งในสระน้ำใกล้ๆ

เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด เธอสังเกตเห็นว่ามีปลาตัวที่สามอยู่ข้างๆ พวกเขา มันช่างคล้ายกับสถานการณ์ของเธอในตอนนี้เหลือเกิน

ปลาตัวนี้ชอบหนึ่งในสองตัวที่ด้านหน้า ดังนั้นมันจึงคอยว่ายตามหลังพวกมันตลอดเวลา

เขารู้มาตลอดแต่ก็ยังทำใจยอมรับความจริงไม่ได้ นั่นเพราะเขารักเธออย่างสุดซึ้ง

เขารู้เพียงเล็กน้อยว่าบางครั้งความรักหมายถึงการยอมปล่อยมือ

“วิเวียน ทำไมคุณไม่เลือกผม ฟินนิคดีกว่าผมอย่างนั้นเหรอ?”

ฮันเตอร์รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะได้รับคำตอบ

นอกจากนี้ เขาสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าวิเวียนกำลังทำราวกับว่าการพบกันของพวกเขาในครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อคิดเช่นนั้น หากเขาไม่ถามเธอในตอนนี้ เขาอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว

“มันไม่เกี่ยวกับว่าใครดีกว่าใครหรอกนะ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่โดดเด่น แต่เขาคือคนที่ฉันรัก ฉันยินดียอมรับข้อบกพร่องทั้งหมดของเขาอย่างเต็มใจ” วิเวียนอธิบายด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อรู้ว่าฮันเตอร์ยังไม่เข้าใจ

เธอได้เลือกโดยยึดถือเอาจิตใจเป็นหลัก ซึ่งมันแตกต่างอย่างมากจากการเลือกสิ่งของที่เราเลือกมันจากคุณสมบัติและประโยชน์ของมัน

นี่คือคนที่เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย ในขณะที่สิ่งของต่างๆ เป็นทรัพย์สินทางวัตถุซึ่งอยู่ได้ไม่นาน