ความรักสีคราม นิยาย บท 818

ฮันเตอร์พยายามหาเหตุผล แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกด้อยกว่าเล็กน้อย

เขาคิดอยู่เสมอว่าเขาไม่ดีพอที่จะเทียบเท่าฟินนิค นั่นคือเหตุผลที่วิเวียนเลือกที่จะอยู่กับฟินนิคไม่ใช่เขา

หากเป็นเช่นนั้นเขาควรจะปล่อยเธอไป บางทีนั่นอาจเป็นทางที่ดีกว่า เขาทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตามเส้นทางของพวกเขา

แต่อีฟเวลินก็พูดถูกเช่นกัน เขาเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าฟินนิคเลย

ฟินนิคเป็นผู้ชายที่ร่ำรวย มีอำนาจและดูดี สำหรับฮันเตอร์แล้วเขาเองก็มีคุณสมบัติเหล่านี้ไม่ต่างกัน

ถ้าเช่นนั้น ทำไมฉันถึงไม่ลองดูสักหน่อยล่ะ?

มันเป็นสถานการณ์ที่ไม่สู้ก็ตาย อีฟเวลินได้เข้ามาปั่นหัวของฮันเตอร์เรียบร้อยแล้ว

ในขณะนั้น นอกจากจะมีความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพื่อความรักของวิเวียนแล้ว เขายังรู้สึกผิดเล็กน้อยอีกด้วย

พูดตามตรง เขาสงสัยว่าเขาทำตัวน่ารังเกียจและชั่วร้ายเกินไปหรือเปล่า

แต่ถึงกระนั้น อีฟเวลินได้ยืนยันกับเขาว่า “ถ้าคุณอยากเป็นนักบุญขนาดนั้น คุณคงไม่มีวันจะได้วิเวียนมาครอบครอง”

นั่นเป็นเรื่องจริงอย่างมาก ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะความรัก

เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงไม่มีอะไรต้องรู้สึกผิดทั้งนั้น

ฮันเตอร์ใช้เวลาในการต่อสู้กับความขัดแย้งภายในใจของเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจร่วมมือกับอีฟเวลินในที่สุด เขาต้องการให้ฟินนิคและวิเวียนจากกันด้วยความรัก มันไม่เกี่ยวข้องกับเล่ห์เหลี่ยมใดๆ ทั้งสิ้น

หลังจากจัดการกับความขัดแย้งภายในใจมาเป็นเวลานาน เขาก็ลุกขึ้นยืนและปัดฝุ่นออกจากตัวของเขา

จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถก่อนที่จะเหยียบคันเร่งและจากไป

คืนนั้นพระจันทร์ส่องแสงเจิดจ้า ฉายแสงให้อนาคตและทุกสิ่งดูสวยงาม

ในทางเดียวกัน การกระทำอันสกปรกทั้งหลายก็ถูกเปิดเผย

เช้าวันต่อมา วิเวียนตื่นขึ้นและตระหนักว่าเมื่อคืนนี้เธอนอนหลับไม่สนิท เธอรู้สึกปวดหัวมากหลังจากที่เธอลุกขึ้น

แม้แต่วิเวียนเองก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนก่อนเธอทำอะไรลงไป

อีกทางด้านหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงสีขาว ใบหน้าของเธอดูซีดขาวราวกับกระดาษ โดยมีหญิงสาวอีกคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเตียง

ดูเหมือนว่าพวกเธอทั้งสองกำลังสนทนาเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่สบายใจ ในขณะที่ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำตา

ดังนั้นเธอจึงทราบดีถึงหลายสิ่งหลายอย่าง

นอกจากนี้ อีฟเวลินเองก็ยังคงเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอ ไม่ว่าเธอจะรู้สึกโกรธเคืองอีฟเวลินขนาดไหน แต่ยังไงอีฟเวลินก็ยังคงเป็นลูกสาวของเธอเสมอ

“นี่ อีฟเวลินมานี่สิ นั่งลงก่อน” เมื่อเห็นอีฟเวลินยืนอยู่ตรงหน้า ราเชลรีบทักทายและเชิญให้เธอนั่งลง

"ขอบคุณค่ะแม่" อีฟเวลินขอบคุณเธอและนั่งลง

อีฟเวลิน รู้ดีว่านี่คงไม่ใช่บทสนทนาที่ง่าย ดังนั้นเธอจึงคิดว่าอาจจะเป็นการดีกว่าที่นั่งลงและพูดคุย

ยังไงเสีย การสวมรองเท้าส้นสูงเป็นเวลานานไม่ส่งผลดีต่อเธอเลย

"ด้วยความยินดีค่ะ" เสียงของอีฟเวลินดูเฉยเมย ราวกับว่าเธอพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ ทำให้ราเชลรู้สึกแย่และเจ็บปวดใจอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้แสดงอาการกระวนกระวายใจบนใบหน้าของเธอ

“แม่คะ หนูมาบอกแม่ว่าให้แม่คอยระวังวิเวียนเอาไว้” อีฟเวลินพูดเข้าประเด็นทันที เพราะเธอไม่อยากจะคุยกับราเชลเท่าใดนัก

“ทำไมล่ะ?” วิเวียนเป็นคนบังคับให้อีฟเวลินจากไป อีฟเวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจัง ทำให้ราเชลรู้สึกราวกับว่าวิเวียนได้ทำสิ่งที่เลวร้ายกับอีฟเวลิน