ความรักสีคราม นิยาย บท 891

แม้ว่าปารีสจะยังคงรู้สึกกังวลอยู่บ้างเล็กน้อย ในฐานะมืออาชีพเธอกลับมาสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว

พวกเธอมาถึงฟินเนอร์กรุ๊ปเก้าโมงสิบนาที จึงพากันมารอที่บริเวณจุดพักคอยจนถึงเวลานัดหมายภายในห้องโถง

นั่นเป็นนิสัยของวิเวียน เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอต้องสัมภาษณ์ใครสักคน ระหว่างที่รอเธอจะปล่อยวางและจัดระเบียบความคิด

ขณะที่พวกเธอนั่งปักหลักอยู่ในพื้นที่พักรอ พนักงานคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า "สวัสดีค่ะ คุณคือคุณมอร์ริสันใช่ไหมคะ"

วิเวียน พยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันเอง”

จากนั้นพนักงานคนนั้นจึงขอให้พวกเธอตามไป

เมื่อพวกเธอมาถึงห้องของประธาน พนักงานคนนั้นได้หยุดที่หน้าห้องแล้วบอกทีมงานว่า "ประธานของเราบอกว่าให้พวกคุณเดินเข้าไปได้เลยค่ะ"

วิเวียนพยักหน้า ยิ้มแย้มอย่างจริงใจให้กับพนักงานที่พามา “ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

หลังจากเคาะประตูห้องก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากในห้องทํางานว่า “เข้ามา”

วิเวียนขอให้ผู้ช่วยรออยู่ข้างนอก ขณะที่เธอเข้าไปในห้องของประธานกับปารีสและช่างภาพ

ภายในห้องทำงาน ผู้ชายคนหนึ่งนั่งเก้าอี้ทำงานหันหลังให้พวกเธอ วิเวียนจึงพยักหน้าและแนะนนำตัวเอง “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อวิเวียน เรามาจากบริษัทเดอะแม็กกาซีนเพื่อขอสัมภาษณ์คุณค่ะ”

“อืม...คุณเริ่มสัมภาษณ์ได้เลย”

ดูเหมือนประธานคนนี้ไม่คิดจะหันหน้ามาหาพวกเธอเลย วิเวียนแลบลิ้นใส่หลังชายคนนี้ ตอนที่ฉันเจอผู้ชายคนนี้เมื่อสองปีก่อนเขาเคยหยาบคายยังไงตอนนี้ก็ยังคงเป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยนเลย

เธอเอาเอกสารที่เลสลีย์ให้ออกมา และเริ่มไล่ถามคำถามตั้งแต่ข้างบน

บางคำถามก็ดูแปลกหรือค่อนข้างจะเป็นเรื่องส่วนตัวไปหน่อยในมุมมองของเธอ แต่เธอก็ยังทำตามคำสั่งของเลสลีย์ "ความสัมพันธ์ของคุณกับภรรยาคุณเป็นยังไงบ้างคะ"

ตอนนั้นเอง จู่ๆ ชายคนนั้นก็หันมา "ยอดเยี่ยมเลยล่ะ" เขาตอบ

วิเวียนเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มของเธอเมื่อตาของเธอสัมผัสใบหน้าของผู้ชายคนนั้น เธอตัวแข็งทื่อและสมองว่างเปล่า

วินาทีต่อมา หัวใจของเธอถูกครอบงำไปด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันด้วยความประหลาดใจ ความยินดีและความเบิกบาน

“เป็นอะไรไปล่ะ? ถามต่อสิ”

หลังจากที่ไปส่งพวกเขา เธอก็กลับไปที่ห้องของประธาน โดยมีพนักงานที่เธอได้เจอเช้าในวันนั้นพาไป

ฟินนิครู้ว่าวิเวียนจะต้องกลับมา เขามองเธอโดยไม่กระพริบตาและถามเธอว่า "คุณมอร์ริสัน มีอะไรอีกไหม"

ไม่มีคำตอบใดหลุดจากปาก แต่วิเวียนกระโดดเข้าหาฟินนิคและเอาขาโอบเอวของเขาไว้ วินาทีต่อมาเธอเอาริมฝีปากแนบกับริมฝีปากของเขา

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยการรอคอยอย่างต่อเนื่อง ไม่มีวันไหนที่ผ่านไปโดยที่เธอไม่คิดถึงฟินนิค เธอปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้พบเขาอีกครั้ง

และตอนนี้ความปรารถนาของเธอก็เป็นจริง วิเวียนแทบไม่จะอยากเชื่อตัวเอง

หัวใจของเธอเต้นรัวและหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ

เธอจูบเขาอย่างดุเดือดราวกับว่านี่เป็นการลงโทษเขาสำหรับความทุกข์ทรมานของเธอ ทำไมคุณไม่หาฉันตอนที่คุณกลับมาแล้ว? ทำไมคุณถึงโผล่มาเอาแบบนี้?

ฟินนิคปล่อยให้วิเวียนระบายอารมณ์ของเธอ

เขารู้ว่านี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอสบายใจ เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะขอร้องให้เธอยกโทษให้ตัวเอง