ความรักสีคราม นิยาย บท 913

ทำไมเธอถึงดูโกรธขนาดนี้? มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรือ?

ผู้ช่วยอยู่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธออ้าปากค้างพลางจ้องมองวิเวียนโดยไม่พูดอะไร

“เขาอยู่ไหน?” วิเวียนเร่งเร้า

“อ้อ คุณนอร์ตันอยู่ในห้องทำงานค่ะ” ผู้ช่วยตอบกลับ

ทันใดนั้นวิเวียนก็ผลักประตูออกแล้วก้าวเข้าไป

ก่อนที่จะเข้าไป เธอคาดหวังไว้ว่าจะต้องเห็นอะไรบางอย่างในนั้น อย่างเช่นคนสองคนกำลังเกี้ยวพาราสีไม่ก็เล่นชู้กันอยู่ แต่กลายเป็นว่าในห้องทำงานมีแค่ฟินนิคคนเดียว

วิเวียนตรวจดูรอบๆ อย่างระมัดระวัง แต่ไม่มีร่องรอยของผู้หญิงเลย

สายตาของเธอจับจ้องไปที่ฟินนิค “คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

“ฮะ? ที่รัก คุณมาที่นี่ทำไม?”

ฟินนิคมองเธออย่างไร้เดียงสา

“ทำไมฉันถึงมาที่นี่น่ะหรอ? ถ้าฉันไม่มา เล็กซี่คงจะตั้งท้องลูกของคุณแล้วมั้ง?”

ความเดือดดาลลุกโชนในแววตาของวิเวียน เขากล้านอกใจฉันแต่ไม่ยอมรับได้ยังไง?

ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงพูดเบาๆ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ข้างนอกได้ยินว่าพวกเขาทะเลาะกัน

“เล็กซี่? อ๋อ ผมแค่ช่วยเธอไว้ตอนกำลังจะล้มพอดี”

ฟินนิครู้สึกชอบใจกับการตอบสนองของวิเวียน แต่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะหัวเราะออกมา

เขากลั้นหัวเราะและรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว

“อ๋อเหรอ? หกล้ม? ดูไม่ออกหรือว่าเธอแกล้งทำ? สำหรับฉันมันชัดมากนะ”

ทว่าคำอธิบายของฟินนิคเหมือนไปเติมเชื้อไฟให้เธอโมโหมากขึ้น

ผู้หญิงที่กำลังเกรี้ยวกราดคือผู้หญิงที่ขาดสติ

“วิเวียน ฟังผมก่อน”

นี่เป็นครั้งแรกที่ฟินนิคเห็นเธอฉุนเฉียวขนาดนี้ เขาจึงไม่รู้วิธีทำให้เธอสงบลง

ฟินนิครีบตอบกลับในทันที “ก็ต้องไม่มีอยู่แล้ว! ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก”

เขาไม่กล้าพูดอะไรอีกนอกจากอ้อนวอนขอให้เธอยกโทษให้

“อืม” วิเวียนตอบอย่างใจเย็นพลางเสมองไปทางอื่น

ฟินนิครู้ว่าเธอยังคงอยากให้เขาง้อต่อ

“วิเวียน ผมผิดไปแล้ว คุณตีผมเพื่อระบายความโกรธดีไหม?”

วิเวียนยังคงไม่สะทกสะท้าน ฟินนิคใช้เวลาสักพักในที่สุดเธอก็ยอมอ่อนลง

ในไม่ช้าวิเวียนก็รู้สึกดีขึ้นและโอบกอดรอบตัวเขา

“เราแยกกันมาตั้งเจ็ดปี แล้วฉันก็รอคุณมาตลอด อย่าทิ้งฉันไปอีกเลยนะ ได้ไหม?”

เช้าวันนี้ นอกจากความเดือดดาลที่ปะทุขึ้นในตัวเธอแล้ว เธอยังโกรธที่ตัวเองไร้ความสามารถอีกด้วย

หากเรื่องอื้อฉาวกลายเป็นจริง วิเวียนก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง