ความรักสีคราม นิยาย บท 914

ด้วยความกลัวว่าฟินนิคจะทิ้งไป เธอจึงขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

เธอไม่ใช่คนที่จะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผู้ชาย ทว่าความรักที่มีให้ฟินนิคมันลึกซึ้งกว่านั้น

“โอเค ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ไม่ต้องห่วงนะ”

ฟินนิคตบหลังเธอเพื่อปลอบใจ

ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกขมขื่นก็แผ่ซ่านไปทั้งหัวใจของเขา ที่ฉันกำลังทำอยู่ถูกแล้วใช่ไหม?

ช่างมันเถอะ ค่อยๆ ทำไปทีละขั้นก็แล้วกัน

วิเวียนยังคงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่นานก่อนที่จะออกจากห้องทำงานเขาไป เธอขาดงานมาตั้งแต่เช้าแล้ว

ถ้าไม่กลับไปทำงาน บรรณาธิการอาวุโสอาจจะจัดการเธอได้

“เอาล่ะ กลับได้แล้ว!” ฟินนิคจูบหน้าผากก่อนจะปล่อยให้เธอกลับไป

นาทีที่วิเวียนก้าวเท้าออกจากห้องทำงานของฟินนิค ผู้ช่วยของเขาก็เหลือบมองเธออย่างอยากรู้อยากเห็นทันที

วิเวียนรู้สึกผิดหวังและตำหนิตัวเองที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบก่อนหน้านี้ ทว่าถึงจะนึกเสียดายกับการกระทำของตัวเองก็สายเกินไปเสียแล้ว

เธอก้าวออกไปอย่างมั่นใจ ไม่มีใครกล้านินทาหรอกถ้าฉันมั่นมากพอ เธอบอกตัวเอง

หลังออกจากอาคาร เธอก็ขับรถกลับไปที่บริษัทตัวเอง

วันรุ่งขึ้น ก็มีข่าวที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกครั้ง

วิเวียนมือสั่นขณะอ่านหนังสือพิมพ์ เธออยากจะรีบรุดไปที่ทำงานของฟินนิคเพื่อขอคำอธิบายแต่ก็กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์เหมือนเมื่อวานอีก

“ฟินนิค นอร์ตัน!” เธอคำรามด้วยความเดือดดาล

ทันใดนั้น ฟินนิคที่อยู่ในห้องทำงานก็จามขึ้น

วิเวียนต้องการขอคำชี้แจงจากฟินนิคในตอนนี้แต่กลับเปลี่ยนใจกะทันหัน ฉันจะรอให้เขามาหาเพื่ออธิบายเรื่องนี้กับฉัน

เธอจึงทำงานอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ขณะที่กำลังเก็บข้าวของก็เห็นข้อความของฟินนิคพอดี : คุณเลิกงานหรือยัง? อยากให้ผมไปรับไหม?

วิเวียน : ได้สิ

มาดูสิว่าเขาจะอธิบายยังไง

ตอนนี้พอหนังสือพิมพ์ลงข่าวเขาเข้าโรงแรมกับเล็กซี่ เขากลับไม่มีอะไรจะพูดอีก

เธอเช็ดน้ำตาและหัวเราะอย่างสมเพชตัวเอง

ฟินนิคยอมรับแล้วว่าเขาเล่นชู้ ฉันจะอยู่ต่อไปก็คงไม่มีประโยชน์

ฉันควรจะจากไปพร้อมกับฟักทองน้อย

ถึงยังไงฟินนิคกับฉันก็ยังไม่ได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ฉันทิ้งเขาไปตอนนี้คงจะดีกว่า

เราควรแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเองหลังจากนี้

วิเวียนจึงตัดสินใจค้างคืนที่โรงแรมแทนที่จะกลับบ้าน

ระหว่างทางไปโรงแรม เธอรู้ตัวว่ามีคนสะกดรอยตาม จึงเร่งฝีเท้าและเข้าไปยังโรงแรมใกล้ๆ ทันที

โรงแรมแห่งนี้เป็นหนึ่งในโรงแรมของฟินนิค

วิเวียนจึงไม่อยากแสดงตนในฐานะคุณนายนอร์ตันเพื่อจองห้องพัก เธอจึงขอเพียงห้องขนาดมาตรฐานเท่านั้น