ความรักสีคราม นิยาย บท 942

ราเชลรู้สึกทั้งเสียใจทั้งเป็นกังวลและก็โกรธมาก แต่เมื่อคิดว่าวิเวียนทำไปเพราะเป็นห่วงเธอ ราเชลจึงตัดสินใจอธิบายตัวเอง

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูก็แค่อยากดูแลแม่ให้ดี ถ้ามันทำให้แม่รู้สึกไม่สบายใจ หนูจะหยุดและปล่อยให้มันเป็นไป”

วิเวียนไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจึงหยุดโน้มน้าวราเชลเพราะคนหลังไม่ตั้งใจฟังคำแนะนำของเธอ

ไม่ว่าราเชลจะพูดอะไร วิเวียนก็รับฟังอย่างเฉยเมย

"จ้ะ" ราเชลไม่รู้จะพูดตอบอะไรอีกทำได้เพียงแค่พยักหน้า

การเดินทางไกลนั้นไม่สะดวกสบายนัก ทำให้วิเวียนเหมือนถูกเข็มคอยทิ่มแทง

เมื่อลงจากรถเธอก็รีบขยับร่างกายเพื่อคลายกล้ามเนื้อทันที

ต่อจากนั้น เธอจึงช่วยราเชลลงจากรถ

“คุณรอเราสามสิบนาทีได้ไหมคะ? แล้วฉันจะจ่ายให้คุณตามตกลง” การเดินทางในชนบทค่อนข้างไม่สะดวก ดังนั้นวิเวียนจึงคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะให้คนขับรถคนเดิมนั้นรอพวกเธอ

“ได้อยู่แล้ว ผมจะรออยู่ที่นี่ คุณรีบไปทำธุระของคุณเถอะครับ” เมื่อได้ยินว่าเขาจะได้รับค่าจ้างสำหรับการรอ คนขับก็ตกลงอย่างยินดีโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

วิเวียนตอบรับด้วยการพยักหน้าและเดินตรงออกไปกับราเชล

“แม่จะวางของพวกนี้ไว้ที่ไหนคะ?” นั่นคือเสื้อผ้าของราเชล ยาบางอย่างที่ซื้อจากโรงพยาบาล และสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานต่างๆ

วิเวียนขอความคิดเห็นจากเธอเพื่อที่เธอจะได้รู้ว่าในภายหลังจะต้องหาพวกมันจากที่ไหน

“วางไว้บนโต๊ะก็ได้”

วิเวียนใช้เวลายี่สิบนาทีในการแกะและจัดการทุกอย่าง

เธอหันไปหาราเชลแล้วพูดว่า “หนูต้องขอตัวก่อนนะคะ โทรหาหนูได้ตลอดถ้าแม่ต้องการอะไร”

ก่อนออกเดินทาง วิเวียนทิ้งรายละเอียดการติดต่อของเธอเอาไว้บนโต๊ะให้กับราเชล

“วิเวียน...”

วิเวียนรู้สึกแย่มากที่ให้คนขับรถรอเธอนานกว่าครึ่งชั่วโมง

“ต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ฉันใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้”

"ไม่เป็นไรครับ งั้นเราไปกันเลยไหม?”

“ค่ะ ”

ระหว่างที่เดินทางกลับ วิเวียนรู้สึกเบื่อจึงเริ่มเปิดดูข่าวบันเทิงทางโทรศัพท์มือถือ

หนังสือพิมพ์บันเทิงรายงานว่าเล็กซี่เป็นแฟนคนล่าสุดของฟินนิค ในที่สุดก็กลายเป็นที่นิยม ถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งพาผู้ชายเพื่อสร้างชื่อเสียง แต่เธอก็มีความสามารถจริงๆ

ไม่เป็นไร ไม่ว่าใครก็ไม่คู่ควรทั้งนั้น ถึงอย่างไร ฉันก็ต้องมีศรัทธาในผู้ชายของฉัน

ที่รัก

คะ?

เมื่อไหร่คุณจะกลับ?

ใกล้ถึงแล้วค่ะ

มีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้นมากมายบนโลก เราไม่ต้องมีคำตอบแต่ละข้ออย่างละเอียดก็ได้

“คุณกำลังจะไปที่ไหนต่อ?” ทันทีที่พวกเขากินเสร็จ ฟินนิคก็สอบถามเกี่ยวกับแผนการของวิเวียน

“ฉันจะไปรับเจ้าฟักทองน้อยที่บ้านเบ็น”

ถึงเวลาที่จะหยุดมันได้แล้ว สามวันสำหรับพวกเขาน่าจะเพียงพอแล้วในการพัฒนาความสัมพันธ์

สิ่งต่างๆ อาจจะเป็นไปในทิศทางตรงกันข้ามถ้าหากเจ้าฟักทองน้อยยังคงอยู่ที่นั่นต่อไป

บางทีการไม่ได้เจอกันอาจทำให้รักกันมากขึ้น และมันอาจช่วยให้เบเนดิกต์จัดการกับความรู้สึกของเขาได้ดีขึ้นด้วย

“เอาล่ะ คุณรีบไปเถอะ ระวังตัวด้วยนะ"

ฟินนิคมีประชุมในตอนบ่ายจึงไม่สามารถไปกับวิเวียนได้

“ค่ะๆ ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ อีกต่อไปแล้วนะ” วิเวียนหัวเราะเบาๆ พลางกลอกตาใส่เขาแล้วเรียกรถแท็กซี่

ฟินนิคเฝ้าดูจนกระทั่งเธอเข้าไปในห้องโดยสารอย่างปลอดภัยก่อนจึงกลับไปที่สำนักงาน

วิเวียนไม่รู้ว่าเบเนดิกต์อยู่ที่บ้านหรือไม่ ยังไงก็ตาม ฉันไปรับเจ้าฟักทองน้อยก่อน และค่อยบอกเบ็นก็แล้วกัน