ความรักสีคราม นิยาย บท 988

หลังจากคุยกันอย่างรวบรัด วิเวียนกับปารีสก็กลับไปทำงาน

หลังเลิกงาน วิเวียนไม่ได้ตรงกลับบ้าน เธอไปเยี่ยมราเชล

ทันทีที่ผลักประตูห้องพักผู้ป่วยเข้าไป ก็เห็นราเชลมองมาอย่างประหลาดใจ

วิเวียนนึกสงสัย หน้าเรามีอะไร? ทำไมราเชลต้องประหลาดใจที่เห็นเรา?

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะมา” คำพูดของราเชลทำให้วิเวียนสิ้นสงสัยทันที

บางครั้งวิเวียนก็เหมือนเราเหลือเกิน

ราเชลกำลังครุ่นคิดตอนที่วิเวียนถาม “กินอะไรหรือยัง? อาหารเมื่อคืนเป็นไง?”

ความอบอุ่นแผ่ซ่านท่วมท้นหัวใจของราเชลเมื่อได้ยินการแสดงความเป็นห่วงของวิเวียน

เราจะบอกเธอดีไหมว่าแลร์รี่อยู่ที่ไหน? ดูสิ ใต้ตาก็ดำคล้ำ ตัวก็ผอมซูบขนาดนี้ คงเสียใจมากที่แลร์รี่จากไป ใช่ไหม?

ก่อนหน้านี้ อีฟเวลินบงการให้เธอฆ่าแลร์รี่ แต่เพราะเด็กชายเคยมาหาราเชลสองสามครั้ง และราเชลก็ไม่ได้โหดเหี้ยมถึงขนาดจะฆ่าเด็กชายตัวน้อยเหมือนอีฟเวลิน ลงท้ายเธอจึงพาเขาไปซ่อนตัว

ราเชลไม่เคยคิดจะบอกวิเวียน แต่ตอนนี้ต้องคิดใหม่เมื่อเห็นสิ่งที่วิเวียนทำให้เธอ

“มีอะไร?” วิเวียนถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป

เมื่อคืนมีเรื่องร้ายหรือเปล่า? หรือเธอปิดบังอะไรอยู่?

“ฉันไม่เป็นไร กินอาหารตรงเวลา” หลังจากใคร่ครวญแล้ว ราเชลคิดว่าควรรออีกหน่อย วิเวียนอาจแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเพียงเพื่อหลอกล่อให้เธอเปิดเผยที่อยู่ของแลร์รี่ก็ได้

โนอาห์รู้จากอีวาน่าแฟนสาวของเขาว่าวิเวียนมาดูแลราเชล เขาโมโหเดือดจนพรั่งพรูสิ่งที่คิดออกมาแบบไม่ยั้ง เมื่อพูดจบถึงเพิ่งรู้สึกว่ามันหยาบคายเกินไป

“คุณนายนอร์ตัน ขอโทษครับที่ผมหุนหันพลันแล่นไปหน่อย” วิเวียนไม่ได้เป็นนายจ้างของเขาแล้ว แต่เขายังรู้สึกกับเธอแบบเดิม

วิเวียนรู้ดีว่าอีกฝ่ายโมโห จึงส่ายหน้าเพื่อบอกว่าเธอไม่ถือสา

“ไม่ว่าลูกสาวของเธอจะทำอะไรกับฉัน แต่เธอก็เลี้ยงฉันมา” วิเวียนอธิบาย “ฉันลืมเรื่องนั้นไม่ได้หรอก”

โนอาห์เงียบเมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวของวิเวียน

ชัดเจนว่าวิเวียนให้ความสำคัญกับความผูกพันของเธอกับราเชล โนอาห์พยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เขาคุยกับเธออีกเล็กน้อยก่อนจะแยกไป เมื่อวิเวียนกลับถึงห้อง ราเชลก็ตื่นแล้ว

วิเวียนจ้องราเชลอย่างเงียบๆ มันเงียบเสียจนทั้งคู่ได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน สุดท้ายราเชลก็ทำลายความเงียบอันน่าอึดอัดนั้น