ความรักสีคราม นิยาย บท 991

วิเวียนไม่อยากจะโกหกตัวเอง เธอพุ่งตัวไปข้างหน้าและพยายามที่จะสัมผัสร่างที่ไหม้เกรียมนั้น แต่ฟินนิคก็รั้งตัวเธอไว้

“วิเวียน มันมีกรดกำมะถันบนตัวเขาเต็มไปหมดนะ”

เมื่อได้ยินคำเตือนของเขา วิเวียนก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยื่นมือออกไปอย่างดื้อรั้นอีกครั้ง ฟินนิคจึงต้องคว้ามือเธอไว้ทันที เนื่องจากกรดกำมะถันนั้นเป็นอันตรายต่อร่างกายของมนุษย์มาก มันจะส่งผลที่เลวร้ายมากกับผู้ที่สัมผัสมัน

ฟินนิคกอดเธอไว้แน่นเพราะกลัวว่าเธอจะหนีไปจากการเกาะกุมของเขาได้ แล้ววิ่งเข้าไปหาร่างนั้นอีกเมื่อเขาไม่ทันระวัง หากเป็นเช่นนั้นจริงๆก็จะสายเกินไปที่จะห้ามเธอแล้ว

“ฟังนะวิเวียน นั่นไม่ใช่แลร์รี่ เพราะเขาปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่อีฟเวลินตายแล้ว นั่นไม่ใช่แลร์รี่จริงๆ” เขาย้ำอย่างหนักแน่น แต่อนิจจาวิเวียนไม่เชื่อคำพูดของเขาอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าเขาเคยหลอกเธอมาแล้วก่อนหน้านี้ เธอจึงปฏิเสธที่จะเชื่อเขาอีก ฉันจะไม่ยอมโดนหลอกง่ายๆ อีกแล้ว จะไม่มีครั้งที่สอง

น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ ขณะที่จ้องมองฟินนิค

“หยุดโกหกฉันซะที การโกหกทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นงั้นเหรอ? ฉันรู้นะว่าคุณกำลังพยายามจะทำอะไร หยุดไปเลยนะ” เธอประกาศแล้วหันหลังเดินออกไป แต่ทว่าก่อนที่เธอจะก้าวพ้นประตูเธอก็เป็นลมหมดสติแล้วทรุดลงไปกองกับพื้น

“วิเวียน!” ฟินนิคมองเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก่อนที่จะรีบอุ้มเธอไปส่งโรงพยาบาล

หลังจากที่ตรวจร่างกายอย่างละเอียดแล้วก็พบว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก เหตุการณ์ล่าสุดทำให้เธอตกใจมากเกินไปจนเป็นลมหมดสติไปในทันที หมอให้น้ำเกลือและบอกว่าเธอจะไม่เป็นไร

ฟินนิคนั่งลงข้างเตียงและจ้องมองดูเธอเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร ขณะที่ความความคิดต่างๆ ก็ท่วมท้นอยู่ในใจ

ไม่นานนักวิเวียนก็ฟื้นคืนสติ เพราะเธอไม่ได้ป่วยหนัก เมื่อเปลือกตาของเธอเปิดขึ้นก็เห็นว่าฟินนิคกำลังงีบหลับอยู่

เขาอดนอนมายี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว วิเวียนเหลือบมองดูเขาแล้วค่อยๆ ใส่รองเท้าเพื่อไม่ให้เขาตื่น แล้วเธอก็ออกจากห้องไปเดินเล่นข้างนอก เพราะรู้สึกว่ามันอึดอัดมากเกินไปเมื่ออยู่ในวอร์ด

“เจ้าฟักทองน้อยแม่อยู่ที่นี่แล้ว!” วิเวียนเห็นใครบางคนที่ดูคล้ายกับแลร์รี่ จึงร้องเรียกอย่างตื่นเต้น แต่เมื่อเธอหันไปมองรอบๆ ร่างนั้นก็เลือนหายไปในอากาศ

วิเวียนรู้สึกเบลอ นี่ฉันเห็นจริงๆ เหรอ?

ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นในใจของเขา แม้ว่าวิเวียนจะพยายามหนีแต่ก็ไม่มีทางที่เธอจะหนีไปได้ไกลขนาดนั้น

เขาเกาหัวด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ในขณะที่กำลังมองดูผู้คนที่เดินอยู่ตามโถงทางเดิน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี แล้วทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นดึงดูดความสนใจของเขา

ฟินนิครู้สึกว่าเขาได้ยินเสียงของวิเวียน จะต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอเป็นแน่! เขาจึงพุ่งเข้าไปในฝูงชนโดยไม่ลังเล แล้วก็ได้เห็นวิเวียนที่เขากำลังตามหาอย่างบ้าคลั่ง

“วิเวียน!” เธอไม่ใช่วิเวียนผู้งามสง่าและอ่อนโยนที่ฉันรู้จักอีกต่อไปแล้ว ฟินนิคเริ่มตระหนักได้ ตอนนี้วิเวียนกำลังวิ่งไล่ตามบางสิ่งที่มองไม่เห็น อีกทั้งผมเผ้าของเธอก็ยุ่งเหยิงไปหมด

ทันใดนั้นฟินนิคก็คิดว่าเธอคงจะเสียสติไปแล้ว และในขณะที่เขาก้าวเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ เขาก็ได้ยินเธอพูดพึมพำว่า “ฟักทองน้อยจ๋า พ่อกับแม่คิดถึงลูกมากนะ ในที่สุดลูกก็กลับมาแล้ว!”

ฟินนิคขมวดคิ้วแล้วเดาว่าเธอคงจะต้องเห็นอะไรบางอย่างแน่ๆ หรือไม่ก็ต้องมีบางอย่างมากระตุ้นประสาทสัมผัสของเธอ