กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1010

ไม่รู้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนจะตกลงมาจากข้างบนหรือไม่

เซี่ยวอวี่เซวียนให้ความสำคัญกับขวานผานกู่อย่างมาก

เขาไม่มีทางโยนขวานผานกู่ทิ้งริมแม่น้ำอย่างแน่นอน

นอกจากว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เช่นเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ขวานผานกู่ได้อยู่กับเซี่ยวอวี่เซวียนตั้งแต่ก่อนที่เขาจะหายตัวไป

ทว่าจักรพรรดินีตัวปลอมกลับบอกว่าเขาได้ตายไปแล้ว

ถ้าหากเขาตายไปแล้ว เหตุใดขวานผานกู่ถึงปรากฏขึ้นที่นี่?

จักรพรรดินีตัวปลอมคิดอยากได้ครอบครองขวานผานกู่มาตลอดเลยไม่ใช่หรือ? นางไม่มีทางทิ้งขวานผานกู่ไว้ที่นี่อย่างแน่นอน

มีเพียงทางเดียวคือ เซี่ยวอวี่เซวียนอาจจะยังไม่ตาย เขาได้หนีมาที่นี่และบาดเจ็บสาหัส ฉะนั้นขวานผานกู่ก็เลยปรากฏขึ้นที่นี่โดยบังเอิญ?

เมื่อนึกถึงความน่าจะเป็นนี้ กู้ชูหน่วนก็ไม่สนใจเรื่องที่จะต้องตามเหวินเส่าอี๋กลับบ้านและคิดเพียงพยายามตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนให้เจอโดยเร็ว

เพราะกลัวว่าหากช้าไปเพียงก้าวเดียวเขาอาจตกอยู่ในอันตรายได้

กาวกงกงถือเป็นหัวหน้าขันที เขาเดินวนไปมาอย่างร้อนใจและพยายามพูดเกลี้ยกล่อม "ฝ่าบาท ใกล้จะมืดแล้วและพระสวามีก็รอฝ่าบาทอยู่นะพ่ะย่ะค่ะ หาก...หากยังเสียเวลาอยู่ที่นี่และเมื่อฟ้ามืดลง ถึงตอนนั้นก็จะไม่เป็นฤกษ์มงคลแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ"

"รอให้หาเซี่ยวอวี่เซวียนเจอแล้วค่อยไป"

"ฝ่าบาท ที่นี่ยังมีคนอื่นตามหาอยู่เป็นจำนวนมาก หากหาเจอพวกเขาจะร้องรีบไปรายงานฝ่าบาทแน่นอน เช่นนั้นเรากลับไปก่อน....."

ซี๊ด.....

มีสายตาอันเยือกเย็นกำลังจ้องเขม็ง

กาวกงกงและหลิงเอ๋อร์ไม่กล้าพูดอะไรอีกและทำได้เพียงหุบปากอย่างร้อนรนกระวนกระวายใจ

ไม่รู้ว่าฝูกวงโผล่มาจากไหนและหยิบเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดออกมา "นายท่านดูนี่สิ"

เลือดบนเสื้อผ้าได้แห้งลงและมีรอยขาดเป็นจำนวนมาก

ล้วนแล้วแต่เป็นรอยจากการเสียดสีต้นไม้

กู้ชูหน่วนจำได้ว่าเป็นเสื้อผ้าของเซี่ยวอวี่เซวียน

"ข้าเดาไว้ไม่ผิดว่าเสี่ยวเซวียนเซวียนยังไม่ตาย เขาอยู่ใกล้ๆ ที่นี่ ฝูกวงเจ้าหาเจอมาจากที่ไหนหรือ?"

"ตรงกลางของภูเขาลูกนั้นขอรับ"

"แม่ทัพหลิน ส่งคนไปที่ภูเขาลูกนั้นเพื่อค้นหาและห้ามละเลยแม้แต่หย่อมหญ้าใดๆ ต่อให้ต้องขุดดินให้ลึกลงไป พวกเจ้าก็ต้องตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนให้เจอให้ได้"

"พ่ะย่ะค่ะ"

ท้องฟ้าได้มืดลงแล้ว

ภายในหุบเขาต่างเต็มไปด้วยเสียงร้องตะโกนและคบไฟเพื่อความสว่าง

กู้ชูหน่วนก็ลงมือค้นหาด้วยตัวเอง ทว่ากลับไม่พบเบาะแสเลยแม้แต่นิดเดียว

หลิงเอ๋อร์กล่าว "ฝ่าบาทเพคะ ใกล้ได้เวลาพักผ่อนแล้วนะเพคะ"

"เจ้ามีเวลามีพูดให้ข้าไปพักผ่อน เจ้าเอาเวลานี้ไปช่วยกันออกตามหาจะดีเสียกว่า"

"เพคะ....."

ทุกคนต่างไม่ได้โง่

จากการแสดงออกวันนี้นั้น คุณชายเซี่ยวที่เป็นข่าวลือจะต้องมีความหมายและมีความสำคัญกว่าพระสวามีและเยี่ยกุ้ยเหรินอย่างมากแน่

หากไม่สำคัญฝ่าบาทมีหรือจะละเลยเรื่องสำคัญของรัฐ ละเลยการกลับบ้านกับพระสวามีและลงมือออกค้นหาด้วยตัวเองที่นี่

ดูท่าแล้วพวกเขาจำเป็นต้องตามหาคุณชายเซี่ยวให้เร็วที่สุด

หากสามารถตามหาคุณชายเซี่ยวได้เร็ว ฝ่าบาทจะต้องมอบรางวัลอย่างามให้พวกเขาอย่างแน่นอน

ยิ่งคิดเช่นนั้น

ทุกคนก็ต่างพากันพยายามตามหาอย่างสุดชีวิต

ตำหนักเฟิ่งหลวน

เหวินเส่าอี๋สวมชุดสีขาวและยืนตัวตรงราวกับเทวดาบนสวรรค์ และจากนั้นก็จ้องมองท้องฟ้าที่มิดที่อยู่นอกหน้าต่างเสมือนกับกำลังรออะไร

หนึ่งชั่วยามผ่านไป สองชั่วยามผ่านไป สามชั่วยามผ่านไปจนถึงท้องฟ้ามืดลงก็ไม่เห็นวี่แววของกู้ชูหน่วนปรากฏขึ้นมา

ตั้งแต่งานพิธีอภิเษกสมรสจนถึงวันนี้ นางมาที่ตำหนักของเขาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นและไม่เคยได้มาอีกเลย

และวันกลับบ้านวันนี้นางแทบไม่ให้เกียรติเขาเลยสักนิด และทิ้งเขาให้รออยู่ที่นี่

ธรรมเนียมการกลับบ้านฝ่ายชายเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างมาก

เขาแต่งงานกับนางก็เพื่อพานางกลับไปยังเผ่าเพลิงฟ้าในวันนี้

แต่วันนี้กลับ....

"ฝ่าบาทยังไม่กลับมาหรือ?"

"อีกไม่นานฝ่าบาทก็กลับมาขอรับ"

ฟ้ามืดแล้ว

ต่อให้กลับมา จะกลับไปที่เผ่าเพลิงฟ้าตอนนี้ก็ไม่เหมาะสมแล้ว?

"ขอรับนายท่าน เช่นนั้นขวานผานกู่ละขอรับ สั่งให้คนแย่งชิงกลับมาเลยหรือไม่ขอรับ"

"ของที่อยู่ในมือของนางมีหรือที่นางจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ข้าจะเป็นคนเอาขวานผานกู่กลับมาเอง"

"ขอรับ"

"ยังไม่มีเบาะแสของชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยอีกหรือ?"

"ข้าน้อยรู้สึกผิดอย่างมากที่ตอนนี้ยังไม่สามารถตามหาร่องรอยของหัวหน้าทั้งสองเจอ"

เดิมทีเยี่ยจิ่งงหานไม่ต้องการถามเรื่องประวัติภูมิหลังและความเป็นมาของเหวินเส่าอี๋ แต่เมื่อนึกถึงว่าที่นี่คือดินแดนวิญญาณเยือกแข็ง ทหารอารักขาเองก็ไม่ได้รายงานและอาจไม่มีเบาะแสอะไร จากนั้นจึงทำได้เพียงโบกมือให้เขาถอยออกไป

พวกเขาล้วนเกิดและเติบโตที่เดินแดนเยี่ยอวี่ มีหรือที่จะค้นหาข้อมูลของพวกเขาอย่างง่ายดายที่ดินแดนวิญญาณเยือกแข็งแห่งนี้

เมื่อนึกถึงกู้ชูหน่วน ทำให้เยี่ยจิ่งหานรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

เหลือเพียงดวงวิญญาณสามดวง แค่รวบรวมดวงวิญญาณอีกสามดวงให้ครบก็สามารถทำให้อาหน่วนฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้

เหตุใดดวงวิญญาณที่เหลืออีกสามดวงถึงค้นหาได้ยากเย็นแสนเข็ญเช่นนี้

หนึ่งวัน

สองวัน

สามวัน

ผ่านไปแล้วห้าวันก็ยังตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนไม่เจอ

เรื่องต่างๆ ในรัฐยังรอให้กู้ชูหน่วนจัดการอีกมากมาย

ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยภัยพิบัติ แต่ละวันมีผู้คนตายลงนับไม่ถ้วน

รวมถึงเผ่าเพลิงฟ้าก็เอาแต่เร่งรัด

แม้ว่ากู้ชูหน่วนคิดจะพยายามตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนต่อไปก็ไม่อาจทำได้

นางเป็นจักรพรรดินีของรัฐปิง ความเป็นความตายของราษฎรทุกคนล้วนตกเป็นภาระหน้าที่ของนาง

เมื่อกลับไปยังวังหลวง

ราชโองการสาส์นที่กราบทูลกองเป็นพะเนินภูเขา

และเมื่อนางอ่านจบเวลาก็ผ่านไปแล้วหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ

หลังจากฝืนออกจากห้องตำราหลวงด้วยรอยคล้ำใต้ตาก็เห็นเหวินเส่าอี๋ยืนอยู่ภายนอกและจ้องมองนางด้วยรอยยิ้ม

เขาเป็นพระสวามีแล้ว แต่เขายังคงสวมชุดเหมือนเก่า ยังคงสวมชุดสีขาว ผมครึ่งหนึ่งของเขาใช้เพียงหยกขาวเสียบไว้และอีกครึ่งหนึ่งก็ปล่อยยาวสยาย เขาโดดเด่นอย่างงดงามและไม่อาจเทียบได้