กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1011

"เหวินเส่าอี๋ เจ้ามาทำอะไรที่นี่?"

"ฝ่าบาทลืมไปแล้วหรือว่าหลังจากงานอภิเษกสมรสจะต้องกลับเผ่าเพลิงฟ้าไปกับกระหม่อม ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วเจ็ดวันเต็มๆ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะยื้อไปอีกนานแค่ไหน?"

"อ้อใช่ยังไม่ได้กลับเผ่าเพลิงฟ้าเลย งั้นก็กลับวันนี้แล้วกัน"

"เยี่ยจิ่งหานไม่ใช่คนของเผ่าเพลิงฟ้า เขาจะติดตามไปด้วยไม่ได้"

"แต่เขาเป็นคนของข้า ยังไงเขาก็ไปได้"

"พูดเช่นนี้ ฝ่าบาทคิดจะพาเขาไปด้วยแน่นอนใช่หรือไม่?"

แววตาของเหวินเส่าอี๋หรี่ลงและเผยให้เห็นการตักเตือน

แต่ก แต่ก แต่ก....

ไม่ไกลออกไปก็เห็นเยี่ยจิ่งหานสวมชุดสีม่วงนั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีขันทีคนหนึ่งเข็นเข้ามา

น้ำเสียงของเขาเย็นชา "ในเมื่อฝ่าบาทตกลงแล้ว เช่นนั้นก็จะปฏิเสธไม่ได้"

เยี่ยจิ่งหานมองไปยังเหวินเส่าอี๋ ทั้งสองจ้องหน้ากันและรัศมีอาฆาตก็แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ

แม้จะรู้ว่าพวกเขาอาจเป็นพี่น้องกัน แต่พวกเขากลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด

ทว่ากลับมีเพียงความแค้นที่ฝังลึก

มีเพียงความเป็นความตาย

"เผ่าเพลิงฟ้าไม่ต้อนรับเจ้า"

"เจ้าเป็นเพียงพระสวามีตำแหน่งเล็กๆ เจ้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ"

"เจ้าเป็นเพียงกุ้ยเหริน เจ้ากลับไม่แสดงความเคารพเมื่อเห็นข้า"

กู้ชูหน่วนปวดหัว

แค่ต้องการหาที่พักผ่อนเท่านั้นเอง

มีเรื่องมากมายที่ยังจัดการไม่เสร็จ แถมยังต้องพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาสองคน คิดว่านางไม่เหนื่อยหรือไง?

"มู่หน่วน"

เยี่ยจิ่งหานตะโกนเรียก ทำให้กู้ชูหน่วนดึงสติขึ้นมาได้

"เจ้าจะเลื่อนตำแหน่งให้ข้าไม่ใช่หรือ? รีบเลื่อนขั้นเดี๋ยวนี้ ข้าต้องการเป็นพระสวามี"

"ฝ่าบาท เยี่ยจิ่งหานเป็นเพียงกุ้ยเหริน ทว่ากลับกล้าเรียกชื่อของฝ่าบาทออกมา ตามกฎแล้วต้องได้รับโทษอย่างหนักด้วยการโบยหนึ่งร้อยครั้งและจับไปขังที่ตำหนักเย็น"

"......."

พวกเจ้าทะเลาะกันโดยไม่ดึงข้าเข้าไปเกี่ยวข้องได้หรือไม่?

ข้าเป็นจักรพรรดินีที่ยากจนที่สุดมันง่ายมากเลยหรือ?

ยังไม่ทันที่กู้ชูหน่วนจะพูดอะไร กาวกงกงก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "เยี่ยกุ้ยเหรินช่างกล้าหาญมาก ท่านกล้าไม่เคารพต่อฝ่าบาท....ปัง.....อ๊า....."

ยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ กาวกงกงก็กระเด็นลอยออกไปกระแทกเข้ากับต้นมะเดื่อและกระอักเลือดออกมา และขยับไม่ได้อยู่นาน

"มีผู้บุกรุก มีผู้บุกรุก ปกป้องจักรพรรดินี"

ทหารอารักขาต่างชักดาบออกมาและพากันคุ้มกันกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ

ทว่าพวกเขาหาอยู่นานก็หาไม่เจอว่าผู้บุกรุกอยู่ที่ไหน?

และยิ่งไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายกาวกงกง

กู้ชูหน่วนกลอกตาและโบกมือ "กาวกงกงอายุมากแล้ว คงแค่ปวดหลัง พวกเจ้าออกไปเถอะ ที่นี่ไม่มีผู้บุกรุก"

ปวด.....

ปวดหลัง?

แค่ปวดหลังก็ทำให้ตัวเองกระเด็นลอยออกไปได้ แถมยังกระแทกไปโดยต้นมะเดื่ออย่างนั้นหรือ?

แม้ว่าทหารอารักขาจะไม่เชื่อ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งและทำได้เพียงถอยออกไปคุ้มกันอยู่บริเวณรอบนอก

เหวินเส่าอี๋ยิ้ม "ฝ่าบาท เยี่ยกุ้ยเหรินกระทำผิดและไม่เห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตา หากไม่ทำการลงโทษ เกรงว่าวังหลังและรวมถึงรัฐปิงคงไม่ยอมแน่พ่ะย่ะค่ะ"

กู้ชูหน่วนปรบมือและกล่าวอย่างเห็นด้วย "เจ้าพูดมีเหตุผล เช่นนั้นก็ลงโทษเยี่ยกุ้ยจวินเป็นเงินห้าหมื่นตำลึงก็แล้วกัน"

"เลื่อนตำแหน่ง"

เยี่ยจิ่งหานกล่าวออกมาอย่างหลุดปาก รวมกับไม่สนใจเงินจำนวนห้าหมื่นตำลึงนั้นเลยสักนิด

"ก็ได้ เหม่ยเหรินห้าแสนตำลึง จวินจื่อหนึ่งล้านตำลึง กุ้ยจวินสิบล้านตำลึง หวงกุ้ยจวินยี่สิบล้านตำลึง เจ้าต้องการตำแหน่งไหนอย่างนั้นหรือ?"

เยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋ต่างมองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างไม่เชื่อสายตา

นางยากจนจนเสียสติไปแล้วหรือไง?

ขายตำแหน่งขุนนางไม่พอ แม้แต่ตำแหน่งสนมในวังหลังก็หยิบยกมาขายด้วย?

และที่สำคัญก็คือนางบอกราคาสูงเช่นนี้ คิดว่าพวกเขาโง่อย่างนั้นหรือ?

ไม่ คิดว่าเยี่ยจิ่งหานโง่อย่างนั้นหรือ

เยี่ยจิ่งหานกัดฟันกรอด "ข้าต้องการตำแหน่งพระสวามี"

"พระสวามีหรือ เอ่อ.....เอ่อ.....เหวินเส่าอี๋ ในฐานะที่เจ้าเป็นพระสวามี ทว่าเจ้ากลับไม่ได้ทำหน้าที่พระสวามี แต่งงานมาได้สิบวันแล้วแต่ก็ไม่เคยเห็นเจ้ามาคอยปรนนิบัติข้า เจ้าเป็นพระสวามีที่ไม่ได้ความเอาเสียเลย"

เหวินเส่าอี๋ "......."

ผู้หญิงคนนี้ ได้เป็นจักรพรรดินีแค่สมองกลับไม่ได้ฉลาดขึ้นเลยหรือ?

เหวินเส่าอี๋ไปขวางทางกู้ชูหน่วน

"ฝ่าบาท แม้ว่าเผ่าเพลิงฟ้าของกระหม่อมในดินแดนวิญญาณเยือกแข็งจะมีเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น ทว่าก็ถือเป็นเผ่าที่มีประวัติความเป็นมากว่าพันปีและมีอำนาจกว้างขวาง อีกทั้งทรัพย์สมบัติก็มีมากมาย ยอดฝีมือก็มีเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน หากฝ่าบาทจะยกเลิกตำแหน่งพระสวามีของกระหม่อม ฝ่าบาทคิดว่าพี่น้องในเผ่าเพลิงฟ้าของกระหม่อมจะยอมอย่างนั้นหรือ"

กู้ชูหน่วนฝืนยิ้ม

"ความผิดของเจ้ามีเพียงน้อยนิดเท่านั้น ข้าจะยกเลิกได้อย่างไร ไม่ยกเลิกๆ"

เหวินเส่าอี๋น้ำเสียงเย็นชาและดูนางแสดงต่อไป

เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างเกียจคร้าน "ฝ่าบาท เช่นนั้นแล้วตำแหน่งของข้าล่ะ"

"เงิน นำเงินมาซื้อ ขอเพียงแค่ราคาสมเหตุสมผลเรื่องทั้งหมดก็จะง่ายขึ้น"

"เช่นนั้นฝ่าบาทก็บอกราคามาเลย กระหม่อมต้องการแค่ตำแหน่งพระสวามี"

สองคนนี้บ้าไปแล้วหรือไง

ปกติก็ไม่เห็นพวกเขาจะอยากได้ตำแหน่งพระสวามีอะไรนี่เลย

และไม่เห็นว่าพวกเขาจะชอบนางสักเท่าไร

ทว่าตอนนี้กลับทะเลาะกันเรื่องตำแหน่งพระสวามี

จะมีปัญหากับเยี่ยจิ่งหานไม่ได้

แต่เหวินเส่าอี๋ก็มีปัญหาด้วยไม่ได้

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อเจ้าพูดมาเช่นนี้ หากข้าไม่บอกเป็นตัวเลขออกมา เกรงว่าเจ้าคงไม่พอใจ เอาเช่นนี้ ข้าไม่ได้ต้องการมากมายอะไร ข้าต้องการเพียงห้าสิบล้านตำลึงเท่านั้น"

ตำแหน่งพระสวามี ห้าสิบล้านตำลึง?

เหตุใดนางถึงไม่ไปเป็นโจร?

ห้าสิบล้านตำลึงสามารถซื้อเมืองได้ตั้งกี่เมือง?

กู้ชูหน่วนกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจจึงรีบพูดขึ้นมา "ตำแหน่งพระสวามีน่ะหรือ เป็นผู้นำของคนนับหมื่น มีหลายคนต่างต้องการแต่ไม่อาจได้ครอบครอง แค่เงินห้าสิบล้านตำลึง สำหรับเจ้าแล้วก็ไม่ได้มากมายอะไร หากเจ้าไม่ต้องการ ยังมีคนอื่นอีกมากมายที่ต้องการจ่ายด้วยเงินห้าสิบล้านตำลึงเพื่อแลกกับตำแหน่งพระสวามี"

เยี่ยจิ่งหานกล่าว "แค่เงินห้าสิบล้านตำลึง?"

แค่?

"ไม่ถูกหรือ ใครๆ ก็รู้ว่าเสี่ยวเยี่ยเยี่ยเป็นถึงเทพแห่งสงครามที่ไม่อาจเทียบได้ในรัฐเยี่ย แถมยังเป็นท่านอ๋อง จากฐานะของเจ้าแล้ว ห้าสิบล้านตำลึงที่ข้าพูดไปยังน้อยไปสำหรับเจ้าด้วยซ้ำ"

เยี่ยจิ่งหานหัวเราะ

"ฮึ ฝ่าบาทช่างรู้จักชมเชยคนอื่นเหลือเกิน"

เหวินเส่าอี๋หรี่ตาลงและกล่าว

"เขาใช้เงินห้าสิบล้านตำลึงเพื่อซื้อตำแหน่งพระสวามี เช่นนั้นแล้วกระหม่อมล่ะ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทคิดจะทำอย่างไรกับกระหม่อมอย่างนั้นหรือ?"