กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 962

"ตู้ม......"

พละกำลังอันทรงพลังปะทุออกมาจากร่างกายของกู้ชูหน่วน และทำให้ท่านผู้เฒ่าหนิงกระเด็นออกไปอย่างแรง

"ตุ่บ......"

ท่านผู้เฒ่าหนิงกระอักเลือดอย่างสาหัสอีกครั้ง พลังของเขาออกมามากกว่าพลังที่รับเข้าไป เขาดูอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรงและแทบจะหมดลมหายใจ

กู้ชูหน่วนรีบเข้าไปประคองท่านผู้เฒ่าหนิงขึ้นโดยไม่สนใจว่าวรยุทธ์ได้เพิ่มไปถึงระดับห้าขั้นต้นแล้ว

"ตาเฒ่า......"

"เพิ่มขึ้นมาสองขั้น......ก็......ก็ดี อย่างน้อยพลังของข้าก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง"

"เหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้"

"เจ้าเป็นหลานสะใภ้ของข้า หากข้าไม่ทำดีต่อเจ้า เช่นนั้นเจ้าจะให้ข้าจะไปทำดีต่อใคร"

"ท่านยังต้องการอะไรอีก ท่านพูดออกมาให้หมด หากข้าสามารถทำให้ได้ ข้าจะพยายามทำตามที่ท่านต้องการ"

"ไม่......ไม่มีแล้ว คนที่ข้าเป็นห่วงมากที่สุดก็คือโย่วเอ๋อร์และตระกูลหนิง ตระกูล......หนิง......"

ท่านผู้เฒ่าหนิงยังพูดไม่จบก็หมดลมหายใจลง

เขาบาดเจ็บสาหัสมากเกินไป

อีกทั้งยังส่งมอบพลังทั้งหมดให้กับกู้ชูหน่วนโดยไม่คิดเก็บเอาไว้เลย เดิมทีก็ฝืนทนกับลมหายใจสุดท้ายนี้มาตลอด

ทว่าตอนนี้กลับไม่อาจฝืนทนได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงได้จากไปอย่างสงบ

กู้ชูหน่วนรู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก นางกอดท่านผู้เฒ่าหนิงแน่นและเก็บกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

เรื่องราวต่างๆ ในอดีตที่ผ่านมาผุดขึ้นมาในหัวของนาง

ท่านผู้เฒ่าหนิงเป็นห่วงและดูแลนางอย่างดี และอยากให้นางได้เป็นหลานสะใภ้ของเขา

บ่อยครั้งที่ท่านผู้เฒ่าหนิงมักช่วยนางให้รอดพ้นจากภัยอันตรายต่างๆ

ท่านผู้เฒ่าหนิงยอมเป็นศัตรูต่อทุกคน เพื่อปกป้องนางให้ปลอดภัย

และจนวันนี้ เพื่อไม่ให้จักรพรรดินีตัวปลอมเจอตัวนาง ท่านผู้เฒ่าหนิงก็ได้ยอมสละชีวิตของตัวเอง

เดิมทีเขาไม่สมควรตายเลยด้วยซ้ำ

วิชาเฉพาะของตระกูลหนิงสามารถตัดแยกพลังลมหายใจได้

ทว่าเขากลับออกไปเผชิญหน้า

กู้ชูหน่วนวางเขาลงกับพื้น จากนั้นตัวนางเองได้คุกเข่าลงและก้มศีรษะลงโค้งคำนับสามครั้ง

"ท่านผู้เฒ่า ท่านวางใจได้ ขอเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าไม่มีทางปล่อยให้หนิงเทียนโย่วต้องเป็นอะไรอย่างแน่นอน ตระกูลหนิง ข้าก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปกป้องคุ้มครองความปลอดภัยของพวกเขาทุกคน แค้นของท่าน ข้าก็จะเป็นผู้ล้างแค้นให้กับท่านเอง"

"เส้นทางลับนี้สลับซับซ้อนอย่างมาก และตอนนี้ข้าก็ได้หลงทางเข้าแล้ว ข้าขอให้ท่านได้พักผ่อนลงที่นี่ก่อน และหากข้าได้ฆ่านางจักรพรรดินีจอมปลอมนั่นแล้ว ข้าจะกลับมารับท่าน"

แม้ว่าจะไม่ยอมยอม ทว่ากู้ชูหน่วนทำได้เพียงหาห้องลับเพื่อแอบซ่อนร่างของท่านผู้เฒ่าหนิงไว้ จากนั้นนางจึงค้นหาทางออกจากวังใต้ดิน

ไกลออกไปกลับไม่ได้ยินเสียงระเบิดของประตูหินอีกแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจักรพรรดินีรู้ว่าไม่อาจทำลายได้ จึงได้ยอมแพ้ไปหรือไม่

กู้ชูหน่วนร้อนใจมาก

นางออกมานานมากแล้ว

เป็นเรื่องที่ไม่ฉลาดเลยที่จะกลับไปที่หอดาบในตอนนี้

หากนางไม่ได้กลับไป เยี่ยจิ่งหานจะเป็นอันตรายหรือไม่? เขาจะรับมือได้หรือไม่?

เมื่อนึกถึงความเก่งกาจในด้านการต่อสู้ของเยี่ยจิ่งหานแล้วนั้น กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเขา

จักรพรรดินีตัวปลอมแต่งงานกับเขาก็เพียงเพื่อวรยุทธ์ที่เขามีอยู่เท่านั้น นางต้องการดูดพลังของเขาเอาไว้ใช้เอง

เดินมาเนิ่นนานและกู้ชูหน่วนก็ไม่รู้ว่าตัวเองเดินมานานมากเพียงใด นางรู้เพียงเสื้อผ้าเปียกปอนไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมา

ไม่ใช่ว่านางไม่คิดว่าจะเดินกลับไปทางเดิม เพื่อจะหาทางเข้าทางเดิมเจอ

ทว่าหากเดินไปทางนั้น ก็จำเป็นต้องเปิดประตูหินที่ปิดกั้นจักรพรรดินีตัวปลอมเอาไว้

และเมื่อถึงเวลานั้น......

จะต้องเผชิญหน้ากับนางอย่างปฏิเสธไม่ได้

กู้ชูหน่วนเดินต่อไป

เดินจนนางแทบจะหมดแรงและในที่สุดนางก็รับรู้ได้ถึงสายลมพัดอ่อน

นางดีใจมาก และรีบวิ่งไปยังทิศทางของลม

แผงควบคุมถูกทำลายลงอย่างต่อเนื่อง และเดินเข้าไปตามเส้นทางที่รายล้อมไปด้วยอันตราย

ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็หาทางออกเจอ

เมื่อผลักฝาครอบด้านที่ปิดอยู่ออก นางได้โผล่ศีรษะออกไป ทว่ากลับเป็นบนภูเขาลูกใหญ่

กู้ชูหน่วนปีนขึ้นไป และหันกลับไปปิดฝาครอบนั้นลง

เมื่อมองไปรอบๆ ที่นี่กลับมีแต่หุบเขาสูงและไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว มีต้นไม้หนาแน่น คาดว่าน่าจะอยู่นอกวัง ไม่รู้ว่าเหตุผลเส้นทางลับถึงทะลุผ่านมาถึงที่นี่ได้

หากจักรพรรดินีตัวปลอมไม่ตาย เช่นนั้นโลกก็ไร้ความยุติธรรมเกินไปแล้ว

นางหลับตาลงเพื่อสัมผัสหาผู้รอดชีวิตที่อาจยังพอมีลมหายใจอยู่บ้าง

ทว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถสัมผัสได้

นางสัมผัสได้เพียงมีลมหายใจของยอดฝีมือจำนวนมากแอบซ่อนอยู่ในเรือนตระกูลหนิง

พวกเขากำลังรอนางอยู่

รอให้นางเข้าไปติดกับดัก

กู้ชูหน่วนอยากจะเข้าไปใกล้เพื่อให้แน่ใจว่ายังมีคนรอดชีวิตหลงเหลืออยู่หรือไม่ ทว่านางรู้ดีว่าหากนางเข้าไป นางจะต้องตายอย่างแน่นอน

นางเก็บกลั้นความโกรธแค้นเอาไว้และจากไป จากนั้นมุ่งตรงไปยังเรือนของตระกูลซั่งกวน

ประตูเรือนของตระกูลซั่งกวนถูกปิดสนิท คงเพราะรู้ว่าคืนนี้ต้องเกิดเรื่องไม่ปกติขึ้น

นางแอบบุกเข้าไปและทำให้คนในตระกูลซั่งกวนตกตะลึง

เพียงแต่พวกเขาไม่ได้ส่งเสียงดัง ทว่ากลับพานางไปยังสถานที่เปล่าเปลี่ยวและให้ค่านกลเพื่อปิดล้อมไว้

กู้ชูหน่วนมองไปยังคนทั้งแปดที่ปิดล้อมนางไว้และกล่าวออกมา "ข้าต้องการพบท่านผู้นำตระกูลของพวกเจ้า"

"ท่านผู้นำตระกูลของข้าเป็นคนที่เจ้าอยากพบเมื่อไรก็ได้อย่างนั้นหรือ? มู่หน่วน เจ้าเป็นนักโทษหมายเลขหนึ่งที่ฝ่าบาทต้องการตัว เจ้ายังกล้าบุกเข้ามาในเรือนของตระกูลซั่งกวนของพวกข้าอีกหรือ เจ้าไม่กลัวว่าพวกข้าจะจับเจ้าไปมอบตัวอย่างนั้นหรือ?"

"พวกเจ้าไม่มีทางทำเช่นนั้น ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าคงไม่พาข้ามายังสถานที่เปล่าเปลี่ยวเช่นนี้ ข้ามีเวลาจำกัด พาข้าไปพบท่านผู้นำของพวกเจ้าเดี๋ยวนี้"

คนที่ปิดล้อมนางเหมือนอยากจะพูดอะไรอีก ทว่ามีผู้ดูแลบ้านเดินมาอีกฝั่งหนึ่งและกระซิบข้างหูพวกเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มีคนเปิดค่อยกลออกและพาตัวนางไปยังเรือนข้าง

ภายในเรือนข้าง ท่านผู้นำตระกูลซั่งกวนนั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน หน้าประตูมีคนจำนวนมากยืนคุ้มกันไว้

หลังจากกู้ชูหน่วนเดินเข้าไป ประตูใหญ่ก็ถูกปิดลง

นางก้าวไปข้างหน้าและหยิบถ้วยน้ำชาของท่านผู้นำตระกูลซั่งกวนขึ้นมา จากนั้นก็ดื่มเข้าไปโดยไม่สนใจท่านผู้นำตระกูลซั่งกวนแม้แต่นิดเดียว

ท่านผู้นำตระกูลซั่งกวนไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลย

"เจ้ามาหาข้าเพื่ออะไร?"

"มาทำธุรกิจกับท่าน"

"ธุรกิจอะไร?"

"โค่นล้มจักรพรรดินี ฆ่าสังหารจักรพรรดินี"