ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 309

โจชัวก้มหน้ามองใบหน้าของนีลที่แทบจะไม่ได้ใหญ่ไปกว่าฝ่ามือของเขาด้วยสายตาเฉยชา “นายต้องการคำตอบแบบไหนจากการถามคำถามนี้กับฉัน?”

สายตาของโจชัวคมกริบมากเสียจนรู้สึกได้ถึงความอันตราย

แม้ว่าเขาจะเป็นคนเฮงซวย แต่นีลก็อดยอมรับไม่ได้ว่าสายตาของโจชัวดูเหมือนจะอ่านคนออกได้จนหมดเปลือก

เขามองไปทางอื่นเพราะไม่กล้าสบตาโจชัว “ก็แค่ถามไปเรื่อยแหละครับ”

“ถ้าถามไปเรื่อย งั้นฉันก็จะตอบแบบไปเรื่อยบ้างก็แล้วกัน”

โจชัวเปลี่ยนนั่งท่าที่สบายตัวบนโซฟา โจชัวยิ้มบาง ๆ “ฉันยังคงรักเธอ”

เขาหลับตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “ฉันยังคงรักเธอคนเก่าอยู่”

ดวงตาของนีลเบิกกว้าง เขารักเธอคนเก่างั้นเหรอ?

อลิซ กิบสันคนเก่าก็คือคุณแม่ของเขาใช่ไหม? นีลหันไปมองโจชัวด้วยแววตาจริงจังในทันที “แล้วเธอคนปัจจุบันเป็นยังไงเหรอ?”

คนปัจจุบันงั้นเหรอ?

โจชัวขยับตัวเปลี่ยนท่า ดวงตาของเขายังคงหลับลงและเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

บางคำถามแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจในคำตอบของมัน

ในแง่หนึ่ง เขาก็รู้ว่าไม่ควรเปลี่ยนใจไวเกินไป ยังไงซะเขาก็รักและรอเธอมาถึงหกปี

แต่ในอีกด้านหนึ่ง เขาก็ยอมรับไม่ได้จริง ๆ ที่ผู้หญิงที่เขาเคยรักจนสุดหัวใจได้กลายเป็นคนประเภทที่เขาเกลียดที่สุด

เขาไม่รู้ว่าตัวเองยังรักเธออยู่หรือเปล่า

แม้แต่ตอนที่ลูน่าถามเขาเมื่อครู่นี้ว่าเขาจะห้ามเธอเรื่องที่เปิดเผยความผิดของอลิซในงานแถลงข่าวไหม โจชัวก็ไม่มีคำตอบเช่นกัน

นีลเห็นว่าโจชัวเงียบไป เขาเม้มปากและกลอกตาใส่อีกฝ่าย

“นีล” เนลลี่ขมวดคิ้วและดึงนีลมาหาตัว “อย่าไปรบกวนคุณพ่อนะ เขากำลังอารมณ์ไม่ดี”

จากนั้นเนลลี่ก็ขยิบตาให้เขา “หนูเจออะไรสนุก ๆ ในห้องคุณแม่ด้วย ไปดูกันเถอะ!”

ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในห้วงความคิด ลูน่าก็ปิดเตาไฟในห้องครัวลง

เธอเทอาหารจากกระทะลงจานอย่างคล่องแคล่ว เธอถือจานไว้ด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่มืออีกข้างพยายามจะเลื่อนเปิดบานประตู

บางทีอาจเพราะมือของเธอที่เปียกน้ำเกินไป ทำให้เธอไม่สามารถเลื่อนเปิดบานประตูที่เป็นกระจกอันนั้นได้

เธอพยายามอีกครั้งแต่มือของเธอก็ยังคงลื่นอยู่เช่นเดิม

ลูน่าหันมองไปรอบ ๆ เธอคิดว่าจะวางจานบนเคาน์เตอร์แล้วลองเปิดประตูขึ้นอีกครั้ง แต่ในทันใดนั้นเองที่ประตูห้องครัวถูกใครบางคนเปิดออกมาจากข้างนอก

โจชัวเปิดประตูให้อย่างสงบและรับจานจากมือเธอก่อนจะหันหลังวางจานไว้บนโต๊ะกินข้าว

จากนั้นโจชัวก็หันไปมองลูน่าที่กำลังเหม่ออยู่ “มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า?”

ลูน่าเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะส่ายหน้า

โจชัวขมวดคิ้วและมองเข้าไปในห้องครัว