ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 310

ยังมีกับข้าวอีกสองสามอย่างบนเคาน์เตอร์ที่ยังไม่ได้จัดวางบนโต๊ะอาหาร

ลูน่ากลับมาได้สติ เธอหมุนตัวและเดินเข้าไปในครัว เธอค่อย ๆ ถืออาหารออกมาทีละจาน

ชั่วพริบตาเดียว โต๊ะอาหารเล็ก ๆ ก็เต็มไปด้วยอาหาร

มีกับข้าวสี่อย่างและซุปหนึ่งอย่าง เป็นอาหารมื้อใหญ่มื้อหนึ่ง

โจชัวยืนอยู่ที่เดิมมองจานอาหารบนโต๊ะและมองลูน่าที่กำลังวุ่นอยู่กับการจัดเรียงอาหารบนโต๊ะ หัวใจของเขาบีบรัดเล็กน้อย

เมื่อก่อนตอนที่เขากับลูน่า กิบสันยังอยู่ด้วยกันก่อนหน้านี้ เธอมักจะทำกับข้าวชุดใหญ่รอเขากลับบ้านแทบจะทุกวัน

บางครั้งเธอรอจนกระทั่งเที่ยงคืน เมื่อเขากลับบ้านไป เธอก็นอนหลับคาโต๊ะอาหารหรือไม่ก็นอนอยู่บนโซฟา

ในตอนนั้น แม้ว่าเขาจะเอาแต่บอกว่าเขาไม่ชอบเธอ แต่เมื่อเห็นเธอในสภาพนี้ เขาก็รู้สึกซาบซึ้งใจมาก

จากนั้นเขาก็จะอุ้มเธอไปยังชั้นบน เขาให้พ่อบ้านอุ่นอาหารนั้นและกินมันตามลำพังที่โต๊ะอาหาร

แม้ว่าอาหารจะธรรมดา แต่ก็เต็มไปด้วยความรักของเธอ

หกปีหลังจากนั้น ลูน่า กิบสันเปลี่ยนชื่อเป็นอลิซ กิบสัน แต่โจชัวไม่รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนจากเธอเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

ตั้งแต่ที่อลิซกลับมา เธอไม่เคยทำกับข้าวให้เขาสักมื้อ ไม่เหมือนอกับลูน่าในตอนนี้เลย

ลูน่า กิบสันในตอนนั้นทั้งอ่อนโยนและว่านอนสอนง่าย เธอมักจะหวังว่าพวกเขาจะเป็นคู่แต่งงานอย่างคนทั่วไป รักใคร่สงบสุขกันดี

อลิซในตอนนี้มักจะเน้นย้ำเรื่องสถานะทางสังคม เธอถึงกับเรียนรู้วิธีการเจ้ากี้เจ้าการอย่างสิ่งที่เธอเรียกว่าผู้หญิงชนชั้นสูงทำ

“คุณพ่อคะ ถึงเวลากินข้าวแล้วค่ะ!” เสียงของเนลลี่ดึงโจชัวกลับมาปัจจุบันในทันทีทันใด

เขากลับมามีสติ

ที่ตรงหน้าเขามีนีล เนลลี่และลูน่าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เนลลี่และลูน่านั่งอยู่ที่ฝั่งหนึ่งโดยมีนีลนั่งอยู่ที่อีกฝั่ง

โจชัวยิ้มและนั่งลงข้าง ๆ นีล

ดังนั้นโจชัวจึงยิ้มและรับไวน์มา “ทำไมถึงเป็นลูกที่อยู่กับพ่อทูนหัวล่ะ แล้วแม่ทูนหัวไปไหน?”

เนลลี่เงียบไปครู่หนึ่ง “พ่อทูนหัวกับแม่ทูนหัวไม่ได้รู้จักกันค่ะ พ่อทูนหัวคือพ่อทูนหัว แล้วแม่ทูนหัวก็เป็นอีกคนหนึ่ง”

นีลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กวาดตามองโจชัวอย่างเย็นชา “ก็เหมือนกับที่คุณพ่อกับคุณแม่ไม่จำเป็นต้องเป็นครอบครัวเดียวกัน เพราะอย่างนั้น พ่อทูนหัวกับแม่ทูนหัวก็ไม่ได้ต้องรู้จักกันไงครับ”

จากนั้นเขาก็หยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบ “พ่อทูนหัวของเราคือมัลคอล์ม ควินน์ครับ ผมมั่นใจว่าคุณรู้ว่าเขาเป็นใครนะครับคุณลินช์”

มือของโจชัวที่ถือแก้วไวน์อยู่สั่นเล็กน้อย

มัลคอล์ม ควินน์

คนที่เป็นคู่ต่อสู้ทางธุรกิจกับเขาตลอดมา เขาเคยคิดว่าอีกฝ่ายส่งลูน่ามาเป็นสายลับด้วยซ้ำ

สีหน้าของโจชัวเย็นชา “เขากลายมาเป็นพ่อทูนหัวของลูกได้ยังไง?”

นีลยักไหล่ “เพราะว่าเราสนิทกันไงครับ คุณลินช์อาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ผู้หญิงตรงหน้าคุณ คุณลูน่าเกือบจะได้กลายเป็นคุณนายควินน์แล้วล่ะครับ”