มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 54

"พ่อนะพ่อ" พอได้ยินสิ่งที่พ่อพูดก็ชักจะอาย ..เอาเขายังไม่อยากจะเอาเลย สินสอดร้อยล้านเขาจะยอมจ่ายเหรอ "ไหนคุณบอกว่าง่วงไงก็นอนไปสิ" พูดแก้เขินเพราะเห็นเขานั่งจ้องหน้า

19 : 20 น.

ก๊อก ก๊อก

"แม่เอง..แม่เอาข้าวขึ้นมาให้"

ก๊อก! ก๊อก!

"ขวัญทำอะไรอยู่ลูก" นางยืนอยู่อีกครู่หนึ่งลูกสาวก็ยังไม่มาเปิดประตู ก็เลยต้องใช้กุญแจสำรองที่ยึดจากสามีเปิดเข้ามาดู "??" แก้วกานดาเปิดเข้ามาก็ทำให้สงสัยมาก ทำไมลูกสาวถึงเอาผ้าห่มไปปูนอนที่พื้น ส่วนฝ่ายชายนอนอยู่บนเตียง

21 : 20 น.

"????" หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าโต๊ะที่อยู่ในห้องมีอาหารวางอยู่บนนั้น "คุณ..คุณผู้จัดการ" มือเรียวเอื้อมไปเขย่าตัวคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง

"หือ" เขาลืมตาขึ้นมามองแบบไม่เต็มตาเท่าไร

"ใครเอาอาหารเข้ามาไว้"

"ไม่รู้สิ"

"จะไม่รู้ได้ยังไง"

"คงเป็นคนที่มีกุญแจห้องคุณล่ะมั้ง"

สงสัยเป็นแม่แน่เลย ถ้าเป็นแม่ก็คงเห็นน่ะสิว่าเรานอนอยู่ข้างล่าง..

"ผมก็บอกแล้วไงให้ขึ้นมานอนด้วยกัน" เห็นสีหน้าของเธอก็รู้แล้วว่ากังวลเรื่องอะไร

"เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดขึ้นเพราะคุณนั่นแหละ"

"เกิดขึ้นเพราะผม?" ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงมองหน้าเธอให้ชัด

"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าที่ลานจอดรถคุณไม่ทำแบบนั้นกับฉัน แล้วเรื่องมันจะบานปลายมาถึงขนาดนี้ไหม"

"ใครล่ะที่หาเรื่องใส่ตัวก่อน" เขายังคงพูดด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยแบบเย็นชา

"แต่นั่นมันเพื่อนฉันนะ!" เธอหมายถึงเรื่องที่ช่วยจ๊ะเอ๋ในงานเลี้ยงคืนนั้น

"ตกลงเราจะทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม" ก็เพราะทะเลาะกันที่ลานจอดรถนี่แหละถึงได้จูบจนเป็นเรื่อง

ของขวัญทำหน้าบึ้งตึงขึ้นมา แล้วเดินไปทิ้งก้นลงนั่งเก้าอี้ ตรงที่แม่เอาข้าวมาไว้ให้ ส่วนพระลักษณ์ก็เดินไปนั่งเก้าอี้อีกตัว

ทั้งสองนั่งทานข้าวโดยที่ไม่พูดคุยกัน

"เรื่องผู้ใหญ่คุณจะทำยังไง" ทานข้าวเสร็จเธอถึงได้ถามเรื่องนี้ เพราะจะไม่ถามก็ไม่ได้

"เดี๋ยวลองถามพ่อดูว่าท่านจะมาได้ไหม"

"ท่านประธานเนี่ยนะ!? อย่าดีกว่า"

"ผู้ใหญ่ของผมก็มีแค่พ่อคนเดียว ถ้าไม่ให้ท่านมาแล้วจะให้ใครมา"

"คุณหาใครก็ได้ที่แอบอ้างเป็นผู้ใหญ่ได้ไหม ถึงยังไงเราก็แค่เล่นละคร เดี๋ยวสักเดือนสองเดือนฉันจะบอกพ่อกับแม่ว่าเราเลิกกัน"

"ดูหนังเยอะไปหรือเปล่า"

"เอาตามที่ฉันว่านั่นแหละ"

ถึงแม้เขาจะบอกให้พ่อของเขามา คนแบบท่านประธานเนี่ยนะจะมาที่บ้านของเธอ

"คุณก็มีเงินเยอะแยะ จ้างใครก็ได้" หญิงสาวยังคงออกความคิดเห็นต่อ แต่ดูเหมือนพระลักษณ์จะไม่สนใจแล้ว ชายหนุ่มเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าของเธอออกมา

"คุณจะทำอะไร

"อาบน้ำ"

"เสื้อผ้าของคุณ ยังอยู่ในรถอยู่เลย"

"ก็ไม่ต้องใส่"

"คุณจะบ้าเหรอ"

"แล้วจะไม่ให้ผมอาบน้ำหรือไงเหนียวตัวจะแย่" ชายหนุ่มเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะพูดยังไง

ของขวัญค้นดูเสื้อผ้าตัวเองว่าพอมีให้เขาใส่ได้ไหม แต่ก็มีแต่ตัวเล็กๆ แถมเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงเขาคงไม่ใส่หรอก

"คุณจะทำอะไรอีก" หญิงสาวถามเมื่อเห็นว่าเขาเดินไปนั่งลงที่เตียงด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

"ก็นอนไง"

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย"

"กระเป๋าผมอยู่ในรถครับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินผ่านพวกผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องนั้นไป

ของขวัญได้แต่นั่งทำตาปริบๆ ไม่คิดว่าท่านประธานจะมาถึงบ้านของเธอ แต่ทำไมดูผู้จัดการไม่ตกใจเลยที่ลงมาเจอพ่อ..หรือว่าเขาเป็นคนบอกพ่อให้มางั้นเหรอ?

"ขะ.. ขอตัวสักครู่นะคะ" หญิงสาวรีบเดินตามหลังเขาออกไปที่รถ

"คุณ! คุณ!!"

"ได้ยินแล้ว" ชายหนุ่มกำลังเปิดกระโปรงหลังรถ เพื่อจะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมมาด้วย

"คุณเป็นคนบอกให้ท่านประธานมาเหรอ"

"พ่อกับแม่เธออยากจะคุยกับท่านไม่ใช่เหรอ"

"แต่เราตกลงกันไว้แล้วนี่"

"ฉันไปตกลงกับเธอตอนไหน"

"แล้วทำไมท่านประธานถึงยอมมา"

"เราจะคุยกันตรงนี้ใช่ไหม" ชายหนุ่มมองไปรอบๆ บ้าน เพราะชุดที่เขาสวมใส่อยู่มันไม่น่ายืนคุยกันเลย

"คุณก็รีบขึ้นไปใส่ผ้าสิ"

"ก็กำลังจะขึ้นไปอยู่นี่ไง" จังหวะที่พระลักษณ์ปิดกระโปรงหลังรถ สายตาก็ได้มองออกไปเห็นรถคันเมื่อวานขับมาจอดที่เดิม

"คุณทำอะไร" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือกระเป๋ายื่นมาโอบไหล่ของเธอ

"อยู่เฉยๆ" ริมฝีปากหนาโน้มลงมาพูดใกล้

ถึงแม้เขาจะไม่บอกให้อยู่เฉยๆ เธอก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว ไม่ได้สั่นแค่ใจนะ..ร่างกายก็สั่นไปทั้งตัว กล้ามแน่นๆ ซิกแพคเรียงเป็นชั้นๆ

"จะมองอีกนานไหม"

"ขะ..ใครมอง!" รู้สึกเขินอายขึ้นมาที่ถูกจับได้ "รีบขึ้นบ้านไปสิ"

"ไปด้วยกัน" ชายหนุ่มคว้าแขนของเธอให้เดินตามเข้ามาในบ้าน แล้วก็เดินผ่านผู้ใหญ่ขึ้นไปชั้นบนโดยพาเธอขึ้นมาด้วย