มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 153

หลี่อวิ๋นหว่านในใจคิดฟุ้งซ่าน หลังจากเป็นฝ่ายจ่ายเงินเสร็จแล้วก็ออกมาจากร้านอาหารกับฉีเติ่งเสียน

พูดว่าถึงวิลล่าวิมานเมฆจะดื่มเหล้า แต่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจากหน้าฉากแอบอ้างว่าดื่มเหล้าไหม นั่นไม่มีใครรู้

เพิ่งจะออกมาจากประตูร้านอาหารไม่นาน รถเมอร์เซเดส-เบนซ์ก็ขับเข้ามา หลังจากมาถึงที่โรงจอดรถก็ไม่ลดความเร็วลง ขับพุ่งชนเข้ามา

ฉีเติ่งเสียนในสมองกำลังคิดเรื่องสับสนวุ่นวาย เวลาที่ได้สติกลับมา รถเมอร์เซเดส-เบนซ์ก็เข้ามาใกล้แล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านมองเห็นรถเก๋งขับเข้ามาปานลมกรด ในสมองก็ว่างเปล่า ชะงักไปทันที

ชั่วพริบตาเดียวที่อันตรายมาถึง ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าท่วมตัวขนลุกตั้ง ในสมองขนลุกขนพองขึ้นมา ฉับพลันก็รู้สำนึก คว้าหลี่อวิ๋นหว่านไว้ กระทืบเท้าท่าเท้าแปดทิศหลบไปด้านข้าง

รถเมอร์เซเดส-เบนซ์ก็เฉียดทั้งสองคนไป จนกระทั่งลมที่พัดผ่านก็พัดชายเสื้อของทั้งสองคน

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”ฉีเติ่งเสียนโอบรอบเอวเล็กของหลี่อวิ๋นหว่านไว้ ถามด้วยสีหน้ามืดครึ้ม

“ไม่…ไม่เป็นไร! เมื่อกี้อันตรายมาก โชคดีที่คุณตอบสนองเร็ว ไม่อย่างนั้น…“หลี่อวิ๋นหว่านในใจยังรู้สึกหวาดกลัวไม่หาย หน้าซีดเผือด

รถคันนี้มา ในเวลาที่ไม่เหมาะสม และยัง อันตรายมาก!

จนกระทั่ง หลังจากที่รถคันนี้มองเห็นทั้งสองคน ก็ไม่คิดจะลดความเร็ว ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!ที่นี่ยังเป็นถนนใหญ่ เป็นเขตโรงจอดรถของร้านอาหาร

หลังจากที่รถผ่านสองคนไปก็หยุดลง ชายหนุ่มใส่ชุดสูทรองเท้าหนังผลักประตูเดินลงมาจากในรถ เขามองทั้งสองคนอย่างเหยียดหยาม และพูด“ครั้งหน้าระวังหน่อย”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินประโยคนี้ ก็โกรธมาก เมื่อกี้เขากับหลี่อวิ๋นหว่านถูกรถคันนี้เฉียด หลังจากที่คนนี้ลงจากรถก็ไม่พูดขอโทษ ยังพูดว่าให้พวกเขาระวังหน่อย?!

ที่นั่งด้านหลังรถคนขับรถ มีสาวสวยสองคนลงมาจากรถ หน้าตาคุ้นมาก แทบจะเคยแสดงละครอะไรสักอย่าง

“คุณชายหยาง พวกคนตงไห่ตาบอดแบบนี้เหรอ?มองเห็นรถแล้ว ก็ไม่รู้จักหลบ?”สาวสวยคนหนึ่งเปิดปากพูด น้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“ใช่ พวกเราอารมณ์ดีมากินข้าวที่นี่ เกือบจะถูกคนตาบอดสองคนทำลาย!”สาวสวยอีกคนก็เปิดปากพูด

หลังจากที่หลี่อวิ๋นหว่านชะงักไป ความโกรธก็พุ่งขึ้นมา พูดตะโกนออกไป“ความจริงคือพวกเธอขับรถเฉียดพวกเราเกือบตาย ทำไมถึงยังตำหนิพวกเราล่ะ?”

หยางเหวินไคชำเลืองมอง ควักเช็กธนาคารออกมาจากในกระเป๋า รีบเขียนจำนวนตัวเลขหกหลัก และพูด“พอแล้ว วันนี้ฉันอารมณ์ดี พวกเธอแกล้งโดนรถชนเพื่อเอาเงินฉันก็ขี้เกียจจะก่อความวุ่นวายกับพวกเธอ”

“นี้หนึ่งแสนฉันให้พวกเธอ ไปซื้อของกินดื่มตามสบาย อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉัน！”

“ฉันยังต้อง อยู่เป็นเพื่อนสาวสวยทั้งสองคน”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็โยนเช็กธนาคารเข้ามา

เช็กธนาคารตกลงบนพื้น หยางเหวินไคก็หัวเราะ และหันหน้าไปพูดกับสาวสวยสองคน“พวกเราเข้าไปเถอะ นี้เป็นร้านอาหารชื่อดังในเมืองจงไห่ อีกเดี๋ยวค่อยดื่มเหล้า”

เวลาที่พูด ในปากของเขาก็มีกลิ่นแอลกอฮอล์พ่นออกมา

“นาย…นายหมายความว่าอะไร?”

“นายขับรถเร็วขนาดนี้ เกือบจะชนคนตาย พูดขอโทษยังไม่มี?ใครจะเอาเงินหนึ่งแสนที่น้อยนิดของนาย?”

“อีกอย่าง ในปากนายยังมีกลิ่นเหล้า เห็นได้ชัดเจนว่าเมาแล้วขับ ทำไมถึงฟังแล้วเหมือนพวกเราผิดล่ะ?”

หลี่อวิ๋นหว่านก็รำคาญมาก รู้สึกว่าอารมณ์ดีของวันนี้ก็ถูกชายหนุ่มขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ทำลายแล้ว ก็พ่นคำด่าออกมา

สาวสวยสองคนนั้นพูดดูถูก“แกล้งโดนรถชนเพื่อเอาเงินหนึ่งแสนไม่พอเหรอ?คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ!”

หยางเหวินไคขมวดคิ้วขึ้น “หนึ่งแสนไม่พอเหรอ อย่ามองข้ามความปรารถนาดีของคนอื่น!”

“ดูเหมือนว่า แฟนของนายมีสายตาแหลมคมกว่านายที่เป็นคนโง่!”

“ตอนนี้ ก้มลงเก็บเช็กธนาคารของฉัน สำนึกในบุญคุณฉัน ฉันก็จะถือว่านายไม่ได้พูด”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟังก็ชะงักไป แม่ง กลุ่มคนเลวโฉดชั่วในคุกก็ยังไม่วางท่าใหญ่โตเหมือนหมอนี่เถอะ?

“อย่าพูดว่ารถคันนี้เกือบชนพวกนาย ถึงแม้ว่าจะชนพวกนายตายแล้ว ก็สมน้ำหน้าพวกนาย!”

“อ้อ…ไม่ใช่ น่าจะพูดว่าเป็นสุสานของพวกนายแล้ว”

“เพราะว่า สามารถถูกรถของฉันชนตาย ก็เป็นเกียรติของพวกนายแล้ว!”

หยางเหวินไคพูดเสียงเรียบเฉย ราวกับกำลังพูดบรรยาย ฉีเติ่งเสียนฟังจนชะงักไป

หลี่อวิ๋นหว่านโกรธมาก ใช้อำนาจบาตรใหญ่มาจากไหน?เพียงแต่ ภูมิหลังของฝ่ายตรงข้ามไม่ธรรมดา เธอก็ไม่อยากก่อเรื่อง ดึงฉีเติ่งเสียน อยากให้เขาไกล่เกลี่ยยุติความขัดแย้ง

“ใช่ ยังโชคดีที่พวกเธอหลบได้เร็ว!ไม่อย่างนั้น ถ้ารถคันนี้มีอะไรมาชน นำพวกเธอไปขายก็ชดใช้ไม่ได้”

“หึ ถ้าหากพวกเธอชนรถของคุณชายหยางพัง วันนี้ไม่มีทางปล่อยพวกเธอไป!”

ดาราสาวสองคนที่มากับหยางเหวินไคก็สีหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส จนกระทั่งคิดว่าสองคนนี้ถูกรถชนตายก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าหากชนรถพัง กลับจะมีความผิดร้ายแรง

ฉีเติ่งเสียนสะบัดมือของหลี่อวิ๋นหว่านออกไปและเดินเข้าไป

หยางเหวินไคพูด“พวกเธอสองคนพูดถูก รถของฉันพวกนายชนไม่ได้ ฉัน พวกเรายิ่งเป็นคนที่มีฐานะสูง”

“พวกเรายอมให้พวกนายหนึ่งแสน เพราะว่าวันนี้อารมณ์ดี ขี้เกียจโต้เถียงกับนายพวกตัวเห็บ”

“ยังไม่รีบคุกเข่าลง สำนึกในบุญคุณฉันอีก?!”