มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 367

หลังจากประหลาดใจชั่วครู่ ทหารทุกคนก็เริ่มไม่เห็นด้วยและถึงกับเยาะเย้ยตอบ

พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงลูกของครอบครัวใหญ่ และเขากลายเป็นนายพลจัตวาเพราะครอบครัวของเขา

เพราะมีบุคคลในตำนานน้อยเกินไป เช่นอวี้เสี่ยวหลง พวกเขาต้องการความแข็งแกร่งและโชคช่วย

ฉีเติ่งเสียนพบกับอาจารย์ของเขาเจียงเทียนเหอที่สำนักงาน ทันทีที่เขาเห็น ฉีเติ่งเสียนเจียงเทียนเหอก็ประหลาดใจเช่นกัน

ฟู่เฟิงหยุนกล่าวว่าเขาได้จัดให้บุคคลที่โดดเด่นเป็นผู้สอน เขาคิดว่าจะเป็นนายพลอาวุโสหรือหน่วยปฏิบัติการพิเศษบางอย่าง แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะเป็นชายหนุ่ม เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน!

หลังจากตรวจสอบ ID ของฉีเติ่งเสียนซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็ยืนยันว่าอีกฝ่ายคือบุคคลที่ฟู่เฟิงหยุนจัดเตรียมไว้

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่ท่าทางประหลาดใจของเจียงเทียนเหอและอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเจียง คุณไม่ไว้ใจผมเหรอครับ?”

เจียงเทียนเหอไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขายังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า: “ไม่ ไม่ ในเมื่อคุณฟู่จัดการแล้ว มันจะไม่เลวร้ายเกินไปอย่างแน่นอน!”

ฉีเติ่งเสียนฟังคำพูดของอีกฝ่ายและรู้ว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อใจเขา แต่เขาขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบาย

กองทัพเป็นสถานที่ที่ผู้แข็งแกร่งจะกลายเป็นราชามาโดยตลอด หากคุณมีความแข็งแกร่ง คุณจะพูดอะไรก็ได้!

แต่ถ้าคุณเป็นคนขี้ขลาดและไม่มีพลั งก็ขอโทษด้วย มีแต่คนอื่นเหยียบย่ำคุณเท่านั้น

มีสัญญาณการเอาตัวรอดและความตายตลอดจนการแข่งขันอันเร่าร้อนที่จะจัดแข่งขันกันเอง

“วันนี้ผู้นำกองพลที่ 81 หลายคนออกไปประชุมกัน ฉันเสียใจจริงๆ ที่ไม่สามารถอยู่ที่นี่เพื่อรับพรองได้ หลังจากที่พวกเขากลับมา เรามาทานอาหารด้วยกัน” เจียงเทียนเหอกล่าวอย่างรื่นรมย์ .

“เอาล่ะ คุณเจียง มาพูดเรื่องให้สั้นและเข้าประเด็นกันดีกว่า”

“เดิมทีฉันต้องการพักผ่อนอีกสองวันก่อนจะมากองพลที่ 81 แต่คุณฟู่โทรหาฉันและฉันต้องมาทันที”

“พาฉันไปที่ลานฝึก เพื่อดูว่าผมควรจะฝึกทหารแบบไหน?”

ฉีเติ่งเสียนไม่ต้องการทะเลาะกับเจียงเทียนเหออีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงพุ่งเป้าไปที่หัวข้อนี้ทันที

เจียงเทียนเหอยังต้องการเห็นทักษะของฉีเติ่งเสียนและพูดทันทีว่า “เอาล่ะ ไปดูกันเลย! วันนี้อาจารย์พิเศษอยู่ที่นี่ด้วย”

อาจารย์พิเศษ?

ฉีเติ่งเสียนสะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นเขาก็นึกถึงหลี่ฉางหง ปรมาจารย์ของมวยตระกูลหลี่ และผู้ฝึกสอนพิเศษของแผนกที่ 81

รีสอร์ทตงซานของหลี่เทียนลั่วถูกฉีเติ่งเสียนรบกวนและยังทำให้เขาสูญเสียแขนขา ซึ่งเทียบเท่ากับการสร้างช่องว่างขนาดใหญ่กับมวยตระกูลหลี่

อย่างไรก็ตาม ผู้คนในมวยตระกูลหลี่ไม่ได้สร้างปัญหาใดๆ ให้เขาเลยในช่วงนี้ และได้กลืนความโกรธของพวกเขาลงไป

ท้ายที่สุดไม่มีทางเป็นหลี่เทียนลั่วที่ทำอะไรผิด และหยางหลิงกวนเจ้าหน้าที่ของเมืองได้สอบสวนเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว แม้ว่า หลี่ฉางหงจะมีความกล้าหาญ แต่เขาก็ไม่สามารถทำร้ายหยางหลิงกวนเพื่อจัดการกับฉีเติ่งเสียนได้

“ไม่เป็นไร” ฉีเติ่งเสียนคิดกับตัวเอง แต่ไม่ได้พูดสองคำนี้

เจียงเทียนเหอเดินออกจากสำนักงานพร้อมกับฉีเติ่งเสียนเขาเป็นผู้บัญชาการกองและนายพลจัตวาในระดับเดียวกับฉีเติ่งเสียน

พอทั้งสองเดินออกไปเคียงข้างกันและดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่ทหารเห็นเขา พวกเขาทั้งหมดก็ยืนให้ความสนใจและกล่าวสวัสดีไปตลอดทาง

เจียงเทียนเหอ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลก ๆ ในใจ หลังจากใช้เวลาทั้งชีวิตในกองทัพเขาก็กลายเป็นเพียงนายพลจัตวา ในขณะทีฉีเติ่งเสียนเคยเป็นนายพลจัตวาของกรมการเมืองตั้งแต่อายุยังน้อยนั้น.....

เขาไม่มีความตั้งใจที่จะเปรียบเทียบกับอวี้เสี่ยวหลงซึ่งโดดเด่นกว่า ผู้หญิงคนนั้นนิสัยเสียจนมีเพียงไม่กี่คนในโลกที่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้

แต่การปรากฏตัวของนายพลจัตวาหนุ่มฉีเติ่งเสียนยังคงทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

“นายพลจัตวาฉี คุณคิดอย่างไรกับกองพลที่ 81 ของเรา?” เจียงเทียนเหอ ถาม

หลี่ฉางหงก็ปรากฏตัวด้วย เขาสวมชุดลายพรางที่ไม่มีสายสะพาย เมื่อเขาเห็น เจียงเทียนหงกำลังมา เขาก็อดยิ้มไม่ได้

เป็นผลให้เมื่อเดินได้ครึ่งทาง พอเห็นฉีเติ่งเสียนและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เมื่อเขาเห็นสายสะพายไหล่ของฉีเติ่งเสียนสีหน้าของเขาก็น่าเกลียดมากยิ่งขึ้น!

หลี่เทียนลั่วลูกชายของเขาต้องสูญเสียด้วยน้ำมือของฉีเติ่งเสียน

ยิ่งไปกว่านั้นฉีเติ่งเสียนสร้างความไม่พอใจให้กับมวยตระกูลหลี่ในครั้งสุดท้ายที่เขามาที่โรงฝึก

ในขณะนี้อาจกล่าวได้ว่าศัตรูคู่อาฆาตเมื่อเจอกัน

ฉีเติ่งเสียนยิ้มราวกับแสร้งทำเป็นไม่เห็นเขา

“รายงานผู้บังคับกองกอง กองทหารได้รวมตัวกันแล้ว!มีคนอยู่ที่นั่นหนึ่งร้อยยี่สิบคน! กรุณาให้คำแนะนำด้วย!” ผู้บัญชาการกองร้อยพูดเสียงดัง เสียงที่ดังก้องไปทั่วสนามฝึก

เจียงเทียนเหอยิ้ม ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “หยุดพักเถอะ”

ทหารที่เกร็งร่างกายก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่พวกเขายังคงยืนตัวตรง แต่ไม่แน่นเหมือนเมื่อก่อน

เจียงเทียนเหอ ยิ้มอย่างสบายๆ และพูดกับฉีเติ่งเสียน: “นายพลจัตวาฉี นี่คือทหารของหน่วย แผนกที่ 81 ของเรา คุณคิดอย่างไร?”

ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ สายตาของทหารก็จับจ้องไปที่เขา

ท่ามกลางการจ้องมองเหล่านี้ มีความตกใจ ดูถูก อิจฉา และความรังเกียจ...

ฉีเติ่งเสียนรู้ดีว่าอารมณ์ของทหารส่วนใหญ่เนื่องมาจากความเยาว์วัยของเขาและตำแหน่งที่ไหล่ที่ค่อนข้างน่ากลัวพิเศษ