มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 372

“หยางกวนกวน แกนี่มันน่าสมเพชจริงๆ ชอบให้กำลังก่อนแล้วถึงจะยอมคุยกันดีๆใช่ไหม?”

หยางเฟยเฟยพูดแล้วยิ้มหัวเราะ

หยางหยวนซานพูด : “เงื่อนไขง่ายนิดเดียว ตอนนี้แกเป็นเลขาคณะกรรมการบริหารของเทียนไล่แคปปิตอลใช่ไหม?”

หยางกวนกวนตกตะลึง

หยางหยวนซานกล่าวว่า: “พวกฉันต้องการให้แกเอาความลับทางธุรกิจทั้งหมดของเทียนไล่แคปปิตอลมาให้พวกฉัน! ถ้าได้ของเซี่ยงกรุ๊ปมาด้วยก็จะดีมาก”

หยางกวนกวนได้สติและในที่สุดเธอก็เข้าใจจุดประสงค์ของสองคนนี้!

เมื่อเร็วๆการโต้กลับของเซี่ยงกรุ๊ป ทําให้พันธมิตรทางธุรกิจของสวี่กรุ๊ปเกิดความผิดปกติขึ้น ซึ่งตระกูลหยางได้ลงทุนไป 3 พันล้านหยวน ดังนั้นพวกเขาจึงมาบีบบังคับให้เธอทําสิ่งนี้!

“ไม่ ไม่มีทาง ฉันจะไม่ขายบริษัทของฉันแน่นอน!”หยางกวนกวนรีบพูดปฏิเสธทันที

“แกมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธเหรอ?”

“พวกฉันไม่ได้เจรจาเงื่อนไขกับแก แต่นี่มันคือคําสั่ง!”

“เข้าใจไหม?”

การแสดงออกของหยางหยวนซานกลายเป็นเหมือนปีศาจร้ายทันที เขาจ้องมองไปที่หยางกวนกวนอย่างดุเดือดด้วยสีหน้าฆาตกรรมของเขา

หยางกวนกวนกลัวจนตัวสั่นเทา เธอพูดว่า: “ฉันไม่มีวันทําแบบนั้นเด็ดขาด!”

“ถ้าอย่างนั้น ก็คงต้องเอาเถ้ากระดูกของแม่ไปทิ้งแล้วใช่ไหม?” หยางเฟยเฟยถาม พร้อมกับใช้เท้าเตะไปที่โกศ

ใบหน้าของหยางกวนกวนตึงขึ้นทันที เธอต้องการเอาเถ้ากระดูกของแม่คืนมา แต่เธอก็ไม่ต้องการขายข่าวเรื่องเทียนไล่แคปปิตอล และฉีเติ่งเสียนนั้นก็ช่วยเธออยู่หลายครั้ง เธอก็ไม่อาจจะทำร้ายเขาได้

“แกอยากได้เถ้ากระดูกของแม่แกคืนไหม? มันยังง่ายมากนะ”

“แค่ไปเอาความลับทางธุรกิจของเทียนไล่แคปปิตอลและเซี่ยงกรุ๊ปมาให้พวกฉัน!”

หยางหยวนซานพูดข่มขู่เธอด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม

หยางกวนกวนเม้มริมฝีปากของเธอและไม่พูดอะไร เธอไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขดังกล่าว

“เป็นอะไร หูหนวกรึไง? ทำไมถึงไม่พูด?”

“ถึงแกจะแสร้งทําเป็นใบ้หูหนวก มันก็ไร้ประโยชน์”

“วันนี้ ถ้าแกไม่ยอมทำตามเงื่อนไขของฉัน ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากวิลล่าแห่งนี้ไปได้!”

หยางเฟยเฟยกอดอก แล้วใช้เท้าเตะไปที่โกศอย่างเสียงดัง พร้อมพูดอย่างเย่อหยิ่ง

ทุกครั้งที่เห็นเท้าเหยียบอยู่บนโกศเก็บเถ้ากระดูก หยางกวนกวนก็รู้สึกเจ็บไปทั้งใจ

“ฉันกําลังคุยกับแกอยู่ ได้ยินไหม?“ หยางหยวนซานตะโกนด้วยความโกรธและถีบไปที่หัวของหยางกวนกวน

ในขณะนั้นเองก็มีเสียงกระแทกดังขึ้นมา กระสุนพุ่งเข้าใส่ต้นขาของหยางหยวนซาน ความเจ็บปวดจนทำให้เขาร้องเสียงหลงและล้มลงไปกับพื้นทันที

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เธอกำลังจะงอตัวเพื่อหลบการปะทะของเขา แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับการช่วยเหลือแทน

เมื่อหันกลับไปมอง ก็เห็นฉีเติ่งเสียนปรากฏตัวอยู่ตรงที่ประตูวิลล่า

เมื่อหยางเฟยเฟยเห็นฉีเติ่งเสียน เธอก็หน้าซีดขาวทันที ทุกครั้งที่ได้เจอกับฉีเติ่งเสียนเธอก็จะเจอแต่เรื่องเสียหายครั้งใหญ่ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นสิ่งที่เธอต้องจดจำตลอดไป!

หยางหยวนซานตกตะลึงเมื่อได้เห็นฉีเติ่งเสียน เขาขมวดคิ้วอย่างดุเดือด กำลังสงสัยว่าไอ้หน้าจืดมันมาที่นี่ได้อย่างไง?

“คุณฉี คุณมาแล้ว.…..” หยางกวนกวนพูดด้วยน้ําเสียงสั่น

“คุณฉี? แกคือประธานเทียนไล่แคปปิตอลเหรอ?!”หยางหยวนซานพริบตาและตกใจอยู่ไม่น้อย

ฉีเติ่งเสียนถือปืนพกและเดินเข้ามาด้วยสีหน้าว่างเปล่า

“พวกแกซ่อนเถ้ากระดูกของแม่ฉันไว้ที่ไหน?!” หยางกวนกวนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

“จุ๊.…..” ฉีเติ่งเสียนเอามือขึ้นมาปิดหู และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรำคาญ

เขายื่นมือออกไปจับหัวของหยางกวนกวนและดุว่า: “มีสติหน่อยได้ไหม? เห็นได้ชัดว่าพวกมันโกหกเธอ มันมีเถ้ากระดูกของแม่เธอที่ไหนกัน?

“ถ้าแม่เธอเสียชีวิต เธอก็ต้องควรรู้เป็นคนแรก! พวกมันจะไปรู้ก่อนแล้วเอาเถ้ากระดูกมาได้อย่างไง?”

“มีสมองหน่อยได้ไหม? ฉันมีเลขาที่โง่เขลาอย่างเธอ ถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ฉันคงจะอับอายมาก!”

หยางกวนกวนปล่อยให้ฉีเติ่งเสียนดุว่าจนเธอได้สติกลับมา ปรากฏว่าทั้งสองคนนี้โกหกเธอตั้งแต่ต้นจนจบ... พวกเขาไม่ได้มีเถ้ากระดูกของแม่เลย

หยางเฟยเฟยหัวเราะเยาะและพูดว่า: “เขาพูดถูก หยางกวนกวนแกไม่เพียงแต่ไม่มีความสามารถใดๆ แต่แกยังไม่มีสมองอีกด้วย แกนี่มันโง่จริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียนเอื้อมมือไปหยิบสัญญาขึ้นมาจากโต๊ะ เมื่อมองดูใบหน้าของเขาก็มืดลง แล้วเขาก็กล่าวว่า: “ช่วงนี้ฉันไม่ได้เข้มงวดกับเธอใช่ไหม? ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปไว้ใจคนอื่นง่ายๆ?”

“นี่มันโง่มากนะ…...กับดักชัดเจนขนาดนี้เธอกลับไม่รู้ แถมยังเซ็นสัญญาที่โง่เขลาแบบนี้อีก?”

“หือ... ฉันอยากจะตบหัวสุนัขของเธอสักสองครั้ง เพื่อดูว่ามันเก็บอะไรไว้บ้าง!”

หลังจากพูดแบบนี้ เขาก็หยิบสัญญาขึ้นมาและฉีกมันโดยตรง และฉีกให้มันเป็นชิ้นๆ

ฉากนี้ทำให้ดวงตาของหยางเฟยเฟยและหยางหยวนซานกําลังจะแตก และพวกเขาโกรธมาก พวกเขาน่าจะเก็บสัญญาที่หยางกวนกวนเซ็นแล้วเข้าตู้เซฟและล็อคมันไว้!

“ไอ้ฉี แกกล้าที่จะเข้ามาแทรกแซงเรื่องของฉัน แถมยังกล้ามายิงฉันถึงที่หมู่บ้านคฤหาสน์อวิ๋นติ่งแกต้องตายแน่!”

หยางหยวนซานคํารามและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา จากนั้นก็เริ่มโทรหาหน่วยกู้ภัย

ฉีเติ่งเสียนทำได้แค่ยิ้ม เขารู้สึกไม่พอใจกับคนโง่อย่างหยางหยวนซานมานานแล้ว เขามาที่นี่เพื่อช่วยคน ไม่ใช่เพื่อความตื่นเต้นไม่ใช่เหรอ?

คราวที่แล้วอยากจะจัดการมัน แต่ก็น่าเสียดายที่แม่ยายของเขาอยู่ด้วย จึงไม่ง่ายเลยที่จะลงมือทํา ครั้งนี้กล้ามารังแกเลขาตัวน้อยของเขา แล้วเขาจะปล่อยไปได้อย่างไง?