มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 390

สวี่อานไม่ยอมที่จะนิ่งเฉยต่อไป แม้ว่าเหวินซือซุ่นที่ถูกเชิญมาจะแพ้ให้กับฉีเติ่งเสียน แต่เขานั้นยังหาโอกาสโจมตีฉีเติ่งเสียน

โรงแรมอันเถียนเซียเป็นธุรกิจของเขา ฉีเติ่งเสียนมาต่อสู้ตรงนี้ ทำให้ข้าวของเสียหาย เขาจะต้องชดใช้อย่างลมเหตุสมผล!

ซ่งจือเหมยได้ยิน ก็แอบคิดในใจ สวี่อานไม่เสียชื่อที่เป็นคนเจียงหู มีวิธีทำให้หน้าที่ขายไปเอากลับมาได้

ถ้าหากฉีเติ่งเสียนไม่ชดใช้ จากนั้นสวี่อานก็สามารถโจมตีได้ง่ายขึ้น

ถ้าหากฉีเติ่งเสียนยอมชดใช้ อย่างนั้นก็เท่ากับว่าเขากลัวสวี่อาน แล้วขี้ขลาด?

แบบนี้ ไม่ว่าสวี่อานจะจัดการยังไง ก็สามารถทำให้หน้าที่ขายไปกลับคืนมาได้

“ถ้าหากฉันพูดว่าไม่ละ?”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วถามขึ้น

“ถ้าหากว่าคุณกล้าไม่ชดใช้ อย่างนั้นก็ขอโทษ วันนี้คุณก็ยากที่จะเดินออกจากประตูโรงแรมของพวกเรา!”สวี่อานตอบอย่างช้าๆ

ขณะที่พูด ตรงประตูก็มีคนใส่ชุดสูทปรากฏขึ้น ในมือทุกๆคนก็ถืออาวุธเอาไว้ ในเอวก็มีปืนไว้ด้วย

ฉีเติ่งเสียนนิสัยใจบุญขนาดนี้ แน่นอนว่าไม่กลัวการขู่ของสวี่อาน เขาดูแล้วมีอำนาจมืดที่น่าเกลียด มีเพียงแค่เสือกระดาษที่กลัว

แต่เขาไม่ได้ลงมือตอนนั้นเลย แต่หันไปมองหลี่อวิ๋นหว่านและเฉาชิวเมิ่งที่อยู่ไม่ไกล

สวี่อานมีนิสัยทะเยอทะยาน ทำอะไรก็ไม่พูดถึงเรื่องจริยธรรม ถ้าหากเขาสู้ไม่ไหว เฉาชิวเมิ่งหรือหลี่อวิ๋นหว่านก็จะได้รับบาดเจ็บ อย่างนั้นก็ไม้คุ้มแล้ว

ฉีเติ่งเสียนก็หัวเราะพูดขึ้น: “อย่างนั้น นายหางเสือสวี่จะต้องชดใช้ฉันเท่าไหร่?!”

“ฉันก็ไม่ใช่คนไม่พูดจริยธรรมขนาดนั้น ราคาเดียว ห้าร้อยล้าน!”สวี่อานยื่นมือออกมาแล้วพูดอย่างเย็นชา

หลี่อวิ๋นหว่านแทบจะบ้าแล้วพูดอย่างโกรธ: “ห้าล้าน?คุณล้อเล่นอะไรอยู่!โต๊ะเน่าๆหนึ่งอัน บวกกับโต๊ะหมุน มีค่ามากขนาดนี้เลย?”

สวี่อานพูดนิ่งๆ: “คุณไม่รู้ ไม่ได้แปลว่าโลกนี้ไม่มี”

“โต๊ะใบนี้เป็นโต๊ะที่อาจารย์ทำขึ้นมา ตอนนั้นเสียเงินไปตั้งสิบล้าน แต่ก็ใช้ไปไม่ค่อยนานเท่าไหร่ ฉันลดราคาให้คุณครึ่งหนึ่ง ถือว่าไม่เลวแล้ว”

“เรื่องของที่ดิน ฉันยังไม่คิดเข้าไปเลยนะ”

“เป็นไงบ้าง ยิ่งใหญ่พอไหม?”

สวี่อานที่พูดอยู่คือคำพูดผีๆ โต๊ะธรรมดาๆแบบนี้จะเป็นไปได้ว่าอาจารย์เป็นคนทำ?

ได้เลย ถ้าอาจารย์เป็นทำก็จริงๆ นอกจากเป็นของเก่าแล้วมันจะสามารถมีมูลค่าอะไร?

ฉีเติ่งเสียนกลับยื่นมือไปขวางทางหลี่อวิ๋นหว่าน พูดแล้วหัวเราะ: “นายหางเสือสวี่พูดถูก เงินก้อนนี้พวกเราต้องจ่าย อีกทั้งโต๊ะใบนี้ อาจาเป็นโต๊ะที่อาจารย์ทำก็ได้ไหม?”

หลี่อวิ๋นหว่านตะลึง ฉีเติ่งเสียนเป็นอะไร?ทำไมพูดกับสวี่อาน?เขาไม่ได้นิสัยแบบนี้!

สวี่อานตะลึง ไม่คิดเลยว่าฉีเติ่งเสียนจะยอมแพ้ง่ายขนาดนี้

“ฮ่าๆๆๆ ขี้ขลาด ขี้ขลาดมาก!ไอ้หมอนี่ก็รู้ว่าวันนี้ไม่เอาเงินห้าล้านออกมาก็ตงออกจากที่นี่ไม่ได้”

“นายหางเสือสวี่เป็นคนคนระเหเร่รอนจริงๆ ทรงพลังและบ้าคลั่ง จัดการคนเป็นชุดๆเลย!”

“นายหางเสือสวี่ตั้งตนเป็นใหญ่ ทุกคนต้องทำตามที่เขาพูด เป็นนายหางเสือของหลงเหมินตงไห่เรา!”

ผู้เห็นเหตุการณ์ทุกคนยังรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนรู้สึกหวาดกลัวกับการกระทำของสวี่อาน

ฉีเติ่งเสียนนำเอาเช็คในมือของเขาให้กับสวี่อาน สวี่อานตรวจเช็ค ไม่มีปัญหา ห้าล้านจริงๆสามารถรับเงินตลอดเวลา

จากนั้น เขาพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วใช้คำพูดสั่งสอน:“ประธานฉีครั้งหน้า ต้องระวังหน่อย อย่าประมาท ทำลายข้าวของ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็พูดง่ายเหมือนฉัน ของนับสิบล้าน ให้คุณชดใช้แค่ห้าล้านเอง!”

สวี่หยางที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกอิ่มเอมใจแล้วหัวเราะพูดขึ้น: “พ่อของฉันพูดถูก คุณต้องรักษาโอกาสที่ได้มาอย่างไม่ง่ายอันนี้ แล้วรับคำเตือน!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง: “พวกคุณพูดได้ไม่เลวเลย ฉันจำไว้แล้ว”

“แต่ว่า ฉันยังต้องเตือนพวกคุณหนึ่งคำ...”

“ห้าล้านของฉัน ไม่ได้เอาไปง่ายๆนะ!”

หลังพูดจบไป เขากัดฟันแล้วหัวเราะเหมือนกับพระอาทิตย์ที่ฉายแสง

ทุกคนหลังได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียน มันน่าตลอกมาก เพียงแค่หาข้ออ้างให้ตัวเองไม่เสียหน้าแค่นั้น ฟังดูไม่เหมือนเป็นการขัดขวางเลย

สวี่อานเป็นนายหางเสือสาขาย่อยของหลงเหมิน จะกลัวการขู่แค่นี้ของฉีเติ่งเสียน?คิดแล้วมันน่าตลกมากเลย!

“ใช่หรอ?ฉันรู้สึกยังโอเค เพราะประธานฉีมีความอดทน”สวี่อานหัวเราะแล้วรับเช็คเงินสดเข้าในกระเป๋าตัวเอง

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดมาก จากนั้นโทรศัพท์ออก แล้วยิ้มพูดขึ้น: “วันนี้มีโครงการฝึกฝนใหม่”

“หึม.....คุณมาที่โรงแรมอันเถียนเซียหน่อย เตรียมพวกผู้ชายให้เรียบร้อย”

“มาถึงภายในครึ่งชั่วโมง คนที่มาสายจะได้รับการลงโทษ”

ทุกคนเห็นฉีเติ่งเสียนโทรออก ต่างสงสัย นี่สร้างภาพให้ใครดูหรอ?โทรหาใคร?มีผลอะไรหรอ?